el
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Αταλάντα: Η ομάδα-θαύμα του Τσάμπιονς Λιγκ

Από ομάδα που πάλευε για την παραμονή στη Serie A, σε διεκδικήτρια του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτά είναι τα μυστικά της θαυματουργής Αταλάντα.

Πέρσι ήταν ο Αγιαξ. Φέτος η Αταλάντα. Η φρέσκια πρόταση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, φέρει την υπογραφή του 62χρονου (26/1/1958) Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι.

Ο Γκασπερίνι ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από τη Serie C1 και την Κροτόνε (2003), την οποία ανέβασε στη Serie Β, πριν αναλάβει τις τύχες της Τζένοα (2006) και στην πρώτη του σεζόν πανηγυρίσει μαζί της την άνοδο στη Serie A.

Το 2008-09, η Τζένοα κατέλαβε την 5η θέση, υψηλότερη που είχε ποτέ μετά το 1991, μπροστά από παραδοσιακές δυνάμεις (Γιουβέντους, Ρόμα, Μίλαν). Ενα χρόνο μετά, ο Γκασπερίνι απέσπασε τα εγκωμιαστικά σχόλια του Ζοζέ Μουρίνιο («είναι ο προπονητής που με δυσκόλεψε περισσότερο»), μετά από ένα 0-0 με την Ιντερ.

Ακολούθησαν θητείες σε Ιντερ (για 5 ματς), Παλέρμο (2012-13), ξανά Τζένοα (2013-16) και στις 14/6/2016 ανακοινώθηκε από την Αταλάντα, μια ομάδα που μετά την άνοδό της το 2011, είχε καταταγεί 12η (2011/12), 15η (2012/13), 11η (2013/14), 17η (2014/15) και 13η (2015/16).

Η εποχή Γκασπερίνι

Την πρώτη χρονιά του Γκασπερίνι, η Αταλάντα ήρθε 4η στη Serie A, κερδίζοντας ευρωπαϊκή έξοδο μετά από 26 χρόνια.

Με ένα ρόστερ γεμάτο νιάτα, που ήταν πρόθυμο να ενστερνιστεί τις τακτικές του, την επόμενη σεζόν στον όμιλο του Γιουρόπα άφησε πίσω της τη Λυών (1-1, 1-0) και την Εβερτον (3-0, 5-1), πριν αποκλειστεί με χίλια ζόρια από την Ντόρτμουντ.

Η κορύφωση ήρθε με την κατάκτηση της 3ης θέσης τη σεζόν 2018/19 και τη συμμετοχή στον τελικό του κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 1995.

Ομως τώρα είναι που η όρεξη έχει ανοίξει για τα καλά: εμφατική πρόκριση στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ, στην παρθενική της παρουσία, με συνολικό σκορ 8-4 επί της Βαλένθια, μακράν καλύτερη επίθεση στο Καμπιονάτο (70 γκολ σε 25 αγώνες) και τρίτη σε όλη την Ευρώπη, πίσω από Παρί Σ.Ζ. (75) και Μπάγερν (73).

Αποτέλεσμα εικόνας για atalanta valencia

Ολα τα παραπάνω, με μπάτζετ 36 εκατομμυρίων για τους παίκτες, όταν της Μίλαν, για παράδειγμα, είναι 115, της Τορίνο 54, της Μπολόνια 41, της Τζένοα 40 ή της ουραγού Λέτσε 32. Μόνο οι ετήσιες απολαβές του Λιονέλ Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο είναι διπλάσιες από τον προϋπολογισμό της «La Dea», «της Θεάς» όπως την αποκαλούν οι οπαδοί της.

Το επίτευγμά της γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι έχει δώσει όλους τους αγώνες της στο Μιλάνο και όχι στη φυσική της έδρα η οποία δεν πληροί τις προδιαγραφές της UEFA.

Το Μπέργκαμο είναι μία πόλη 120.000 κατοίκων. Στο παρελθόν μόνο δύο ομάδες έχουν προχωρήσει περισσότερο στο Τσάμπιονς Λιγκ από πόλεις μικρότερες του Μπέργκαμο. Μία είναι η Βιγιαρεάλ, η οποία έφτασε στα ημιτελικά το 2006 και η άλλη είναι η Μονακό, με τη δεύτερη βέβαια να κουβαλάει τον αστερίσκο ότι προέρχεται από το πανίσχυρο οικονομικά Πριγκιπάτο.

Η τακτική «επανάσταση» της Αταλάντα

Το εντυπωσιακό όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο η Αταλάντα έχει διαγράψει αυτήν την πορεία. Η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου είναι το γκολ και όλη η λειτουργία των «μπεργκαμάσκι» επικεντρώνεται σε αυτό.

Η Αταλάντα δεν θα διστάσει να μεταφέρει έξι, επτά ακόμη και οχτώ παίκτες στο τελευταίο τρίτο του αντιπάλου για να επιτύχει τον σκοπό της. Πιέζει ψηλά, σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου και όποτε μπορεί οδηγεί συνέχεια τον αντίπαλο σε διεκδικούμενες μπάλες.

Atalanta pressing

Οι παίκτες της επιχειρούν όσο πιο πολλά σουτ μπορούν ανεξαρτήτως απόστασης και συνθηκών και δεν διστάζουν να δοκιμάζουν πάσες υψηλού ρίσκου, ξανά και ξανά. Και όλα αυτά ενώ παίζουν στη μέγιστη ένταση και ταχύτητα.

Αποτελεί όμως αυτό το στιλ παιχνιδιού ένα είδος τακτικής επανάστασης; Η αλήθεια είναι πως και άλλες ομάδες στην Ευρώπη παρουσιάζουν στοιχεία παρόμοια με αυτά της Αταλάντα, οι περισσότερες όμως εξ αυτών το κάνουν έχοντας στις τάξεις τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές.

Η τακτική της Αταλάντα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μία ομάδα υπερκινητικών 12χρονων, οι οποίοι είναι γεμάτοι ενθουσιασμό και επιχειρούν σουτ από απόσταση, δοκιμάζουν τις πιο δύσκολες ντρίμπλες, πηγαίνουν διαρκώς στο ένας εναντίον ενός, μαρκάρουν συνέχεια στο όριο και παίρνουν διαρκώς ρίσκα σε όλες τις αποφάσεις και κινήσεις τους.

Η Αταλάντα λοιπόν σου δίνει την αίσθηση ότι επιτυγχάνει τον στόχο της γιατί παίζει με έναν τρόπο που οι αντίπαλοί της δεν έχουν δει ξανά. Ή για να είμαστε απόλυτα ακριβείς τον έχουν συναντήσει ξανά στο παρελθόν αλλά δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν γιατί αυτό συνέβη πριν πολλά χρόνια.

Φανταστείτε στην εποχή του τρίποντου στο ΝΒΑ, αν μία ομάδα αποφάσιζε να στηρίξει όλο το επιθετικό της πλάνο στα σουτ μέσης απόστασης τι σύγχυση θα προκαλούσε στον αντίπαλο…

Η αλλαγή φιλοσοφίας του Γκασπερίνι

Εδώ βέβαια έρχεται το μαγικό χέρι του Γκασπερίνι, διότι η Αταλάντα δεν περιορίζεται μόνο σε ένα αυθόρμητο επιθετικό στιλ παιχνιδιού, αλλά χαρακτηρίζεται από συντονισμό στις κινήσεις των παικτών της και όσοι τον γνωρίζουν έχουν να λένε πως οι προπονήσεις του είναι από τις πιο επίπονες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά η απόλαυση παραμένει το Νο.1 συστατικό της επιτυχίας της.

Διότι η Αταλάντα του Γκασπερίνι πρακτικά καταρρίπτει το μύθο ότι οι ομάδες που προσπαθούν να νικήσουν βάζοντας περισσότερα γκολ από τον αντίπαλο είναι αφελείς σε σύγκριση με αυτές που προσπαθούν να επιβληθούν παίζοντας για να δεχθούν λιγότερα γκολ.

Αποτέλεσμα εικόνας για gasperini atalanta

Για να το πετύχει όμως αυτό ο Γκασπερίνι, που στο μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του υπηρέτησε ένα τελείως διαφορετικό στιλ ποδοσφαίρου, πιο οργανωμένο, πιο συντηρητικό, λιγότερο τολμηρό, είναι εμφανές πως αναθεώρησε την στάση του για το ποδόσφαιρο και διαπίστωσε πως το αποτέλεσμα μπορεί να έρθει πολύ πιο εύκολα όταν συνδυάζεται με τη διασκέδαση.

«Οταν απολαμβάνεις αυτό που κάνεις και το διασκεδάζεις δεν θα αισθάνεσαι κόπωση και θα τρέχεις περισσότερο. Oπως ακριβώς όταν ήμασταν παιδιά και παίζαμε ποδόσφαιρο για ώρες χωρίς να μας νοιάζει τίποτα», είναι τα λόγια του 62χρονου Ιταλού τεχνικού που περικλείουν μία ολόκληρη κοσμοθεωρία.

Δεν είναι σαν τα άλλα αουτσάιντερ

Το οξύμωρο σε ό,τι αφορά στην Αταλάντα είναι πως δεν μοιάζει καθόλου με τα άλλα επιτυχημένα αουτσάιντερ που προκάλεσαν αίσθηση. Διαχρονικά οι ομάδες-έκπληξη βασίζονται σε παίκτες που είναι έτοιμοι να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους και βλέπουν το αουτσάιντερ ως το μέσο για να πάρουν μία μεγάλη μεταγραφή.

Αυτό συνέβη με τη Λέστερ, η οποία κατέκτησε την Πρέμιερ Λιγκ το 2016 σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Σε μία διετία από τότε κανείς εκ των Μαχρέζ, Καντέ ή Ντρινκγουότερ δεν αγωνίζονταν πια στις «αλεπούδες».

Αποτέλεσμα εικόνας για de jong de ligt ajax

Ανάλογο παράδειγμα ο Αγιαξ, που την περσινή σεζόν για δευτερόλεπτα απέτυχε να προκριθεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Και να ήθελε ο Αιας να διατηρήσει στις τάξεις του τον Ματίας Ντε Λιχτ και τον Φρένκι Ντε Γιονγκ δεν γινόταν. Αμφότεροι βρίσκονται σε άλλες πολιτείες και όλα δείχνουν πως παρόμοιο δρόμο θα διαλέξει το καλοκαίρι και ο Χακίμ Ζίγιες.

Ποιος αλήθεια ποδοσφαιριστής της Αταλάντα μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του και να πάρει το καλοκαίρι μία μεγάλη μεταγραφή; Η απάντηση ασφαλώς είναι πολύ δύσκολη. Ισως ο 25χρονος αριστερός μπακ/χαφ Ρόμπιν Γκόσενς, ίσως ο 22χρονος τερματοφύλακας Πιερλουίτζι Γκολίνι. Κάπου εκεί όμως τα… ίσως στερεύουν.

Βλέπετε, η Αταλάντα δεν είναι πλέον η ομάδα που θα αναδείξει νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Είναι το λιμάνι εκείνων που αγνοήθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τους.

Οπως ο φυσικός ηγέτης των «μπεργκαμάσκι», Αλεχάντρο Πάπου Γκόμες, ο οποίος είναι 32 ετών και έχει μόλις μία συμμετοχή στην εθνική Αργεντινής όταν ήταν 29. Ο Γκόμες είναι πιο μικροσκοπικός ακόμη και από τον Μέσι και ασφαλώς δεν έχει το ταλέντο του άσου της Μπαρτσελόνα, επομένως κανείς δεν τον είχε πραγματικά ανάγκη, ώσπου έπαιξε για την Αταλάντα.

Αποτέλεσμα εικόνας για gomez ilicic

Παρόμοια ιστορία και ο Γιόσιπ Ιλιτσιτς. Το ταλέντο του ποτέ δεν αμφισβητήθηκε, παρόλα αυτά λοιδορήθηκε ως τεμπέλης, μη συνεπής και παίκτης χωρίς κίνητρο. Ο Σλοβένος άσος στα 32 του περνάει την καλύτερη φάση της καριέρας του με τη φανέλα της Αταλάντα έχοντας σκοράρει φέτος 21 γκολ, εκ των οποίων πέντε στα δύο ματς με τη Βαλένθια!

Ο Ιλιτσιτς είναι κάτι όπως ο Τάντιτς για τον Αγιαξ, μία παρεξηγημένη ποδοσφαιρική ιδιοφυία, που σε όλη του την καριέρα αναζητάει το κατάλληλο περιβάλλον για να ξεδιπλώσει τη… μαγεία του.

Φυσικά ο κατάλογος των παικτών που βρήκαν «καταφύγιο» στην Αταλάντα δεν σταματάει στους δύο προαναφερθέντες. Περιπτώσεις όπως οι Ζαπάτα (Νάπολι), Μουριέλ (Σεβίλλη), Πάσαλιτς (Τσέλσι), Τολόι (Ρόμα), αποδεικνύουν πως η ομάδα του Μπέργκαμο αναγέννησε ποδοσφαιριστές που δεν τα κατάφεραν σε συλλόγους με μεγαλύτερο εκτόπισμα από την Αταλάντα.

Συνοδοιπόροι οι οπαδοί της

Σε αυτό το ταξίδι συνοδοιπόροι είναι οι οπαδοί της ομάδας, οι οποίοι στηρίζουν το πλάνο του Γκασπερίνι.

Η Αταλάντα πάντα υπερηφανεύονταν για τις ακαδημίες της και την παραγωγή παικτών της περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα στη Serie A. Αυτό το πρότζεκτ όμως έχει πλέον περάσει σε δεύτερη μοίρα, κάτι που δεν ενοχλεί τους φίλους της ομάδας.

Αποτέλεσμα εικόνας για mola mia atalanta

«Mola Mia», δηλαδή «δεν τα παρατάμε ποτέ», έγραψαν οι παίκτες του Γκασπερίνι στη φανέλα που κρατούσαν μετά την πρόκριση επί της Βαλένθια. Ενα μήνυμα συμπαράστασης, μία αφιέρωση, που επιβεβαιώνει την αρμονία που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα στον σύλλογο.

Παρότι λοιπόν το Μπέργκαμο έχει χτυπηθεί σκληρά από την πανδημία του κορονοϊού, η Αταλάντα με τα απίστευτα κατορθώματά της συνεχίζει να κρατάει ζεστό το χαμόγελο στα χείλη των οπαδών της και υπενθυμίζει σε όλους πως πάντα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.

Δημοφιλή Άρθρα

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ