el
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Οι Ξανθοί Goalkeepers της Manchester

Όταν ξεκίνησα να γράφω, είπα ότι θα αναφέρομαι σε παίκτες που και ιστορίες που έχω ζήσει και όχι που μου έχουν διηγηθεί ούτε είδα μεταγενέστερα σε κάποια videos.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μια τρέλα με τους τερματοφύλακες. Η μοναχικότητα της θέσης, ο ψυχισμός που πρέπει να έχουν, ο δυναμικός χαρακτήρας που πρέπει να βγάζουν, το self – motivation και άλλα χαρακτηριστικά πέραν του ταλέντου πάντα με ενέπνεαν και έψαχνα να βρω ιστορίες για τα ινδάλματα μου και τις ομάδες που ακολουθούσα.

Όταν ξεκίνησα να βλέπω Αγγλικό ποδόσφαιρο μου άρεσε πολύ η Ipswich Town (θα εξηγήσω τους λόγους σε άλλο Post). Το πρώτο ματς που είδα ήταν η εμφαντική νίκη με 6-0 εναντίον της Manchester United, το Μάρτιο του 1980. Σε ένα ματς μεταξύ δεύτερου και τρίτου τότε, για τη δυναμική και την ιστορία των δύο ομάδων, το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ μεγάλο. Εγώ «κόλλησα» όμως με τον τερματοφύλακα της United, εκείνον το νεαρό ξανθό που έπιασε 3 penalty και αποσόβησε άλλα 3-4 γκολ. Το όνομα του, Gary Bailey, και όπως καταλάβατε ήταν ο πρώτος μου ξανθός ήρωας.

Ο Gary Bailey, ήταν ο κατά Alex Stepney, άξιος διάδοχος του. Ψηλός, 188 cm, με καταγωγή από τη Ν. Αφρική, επέλεξε τελικά να παίζει για την εθνική Αγγλίας, έμεινα κάτω από τα δοκάρια της United για μια δεκαετία, από το 1978 έως το 1987, συμπληρώνοντας 294 συμμετοχές. Αξιοσημείωτο είναι ότι για να έρθει να δοκιμαστεί στη United πλήρωσε ο ίδιος τα έξοδα του από το Johannesburg. Ήταν από τους πρώτους πολύ ψηλούς τερματοφύλακες που συνδύαζαν έξοδο, ταχύτητα, reflex, γρήγορο παιχνίδι, ενώ έδινε σιγουριά στην άμυνα του. Δεν είναι τυχαίο που καθιερώθηκε από τα 20 του. Με τη Manchester United κέρδισε δύο FA Cups, το 1983 και το 1985. Σε επίπεδο εθνικών ομάδων ήταν άτυχος διότι έπεσε πάνω στους Ray Clemence και Peter Shilton που έπαιξαν στην εθνική Αγγλίας μέχρι σχεδόν το τέλος της καριέρας τους. Προσωπικά τον θυμάμαι σε ένα ματς Ελλάδας – Αγγλίας under 21, το Νοέμβριο του 1982, στο παλιό Καραϊσκάκη. Η Ελλάδα κέρδισε με 1-0 με γκολ του Γεωργαμλή και εγώ είχα πάει να δω το ίνδαλμα μου, κάνοντας κοπάνα από τα Αγγλικά. Όταν το είπα στους συμμαθητές μου την άλλη μέρα δε μπορούσαν να το πιστέψουν. Οι γονείς μου δεν το έμαθαν ποτέ.

Ένας τραυματισμός στο WC 86, στο γόνατο αποδείχτηκε σοβαρότερος απ’ ότι αρχικά είχαν διαγνώσει οι γιατροί. Έχασε τη σεζόν 1986-87 και μετά αποσύρθηκε στη Ν. Αφρική.
Ο Jim Leighton, ήταν η επιλογή του Alex Ferguson, τον οποίο γνώριζε από την Aberdeen. Ήρθε στο Old Trafford το 1988, διεθνής με την εθνική Σκωτίας από το 1982. Την πρώτη του χρονιά, παρά την απογοητευτική ενδέκατη θέση της United ο Leighton κατάφερε να κάνει πολύ καλές εμφανίσεις, διατηρώντας την εστία του «καθαρή» για 14 ματς. Η χρονιά όμως 1989-90 χαρακτηρίστηκε από μεγάλη αστάθεια τόσο της ομάδας που τερμάτισε 13η όσο και του Leighton που έκανε μεγάλα λάθη σε πολλά ματς. Η United κατάφερε να φτάσει στον τελικό του FA Cup όπου αντιμετώπιζε την Crystal Palace. Το ματς έληξε 3-3, με το Leighton να κάνει 2 goals δώρο στους O’Reilly και Wright.
Ήταν τόσο μεγάλη η απογοήτευση του που στον επαναληπτικό (έπαιξε ο Les Sealey και με σωρεία δικών του επεμβάσεων η United κατάφερε να πάρει το τρόπαιο) όταν του έδωσε ο Sealey το μετάλλιο του νικητή εκείνος το έβαλε στην τσέπη του Sealey. Στη συνέχεια η ομάδα του απένειμε το δικό του μετάλλιο το οποίο πάλι δε δέχτηκε με τίποτα. Με το Sealey τους συνέδεε μεγάλη φιλία, μέχρι το θάνατο του από ανακοπή το 2001.

Σε διεθνές επίπεδο αντίθετα ο Jim Leighton έπαιξε για τη Σκωτία μέχρι την ηλικία των 40 ετών. Συγκεκριμένα, το τελευταίο του παιχνίδι ήταν τον Οκτώβριο του 1998 εναντίον της Εσθονίας και αφού είχε λάβει μέρος σε 4 WC (1982, 86, 90, 98) . Ένας πολύ καλός τερματοφύλακας που δεν «έπιασε» όμως για τη United.

Το 1991, όταν ο Leighton αποδεσμεύτηκε οι Κόκκινοι Διάβολοι υπέγραψαν συμβόλαιο με το Δανό γίγαντα Peter Schmeichel. Με ύψος 191cm και βάρος 100kg, ο Schmeichel έδειχνε ένας επιβλητικός τερματοφύλακας. Χαρακτηριστικά του τρόπου παιγνιδιού του ήταν οι φωνές στους αμυντικούς του, οι πολύ καλές τοποθετήσεις του, το καλό παιγνίδι με τη μπάλα στα πόδια (πρωτοπόρος για την εποχή), οι προωθήσεις του στα στημένα με 10 γκολ συνολικά και η ηγετική του προσωπικότητα.

Το καλοκαίρι του 1992, έκανε ένα καταπληκτικό Euro στη Σουηδία με αποτέλεσμα να οδηγήσει τη Δανία στην τελική του κατάκτηση. Με τέτοιο lead και κατακτώντας το βραβείο σαν ο καλύτερος τερματοφύλακας της χρονιάς ο Schmeichel ήταν στο πιο κατάλληλο σημείο της καριέρας του να ηγηθεί μια τεράστιας προσπάθειας της United να κατακτήσει το πρωτάθλημα του 1993, το πρώτο επί Premier League, το πρώτο μετά από 26 χρόνια.

Σε μια ομάδα γεμάτη ηγέτες, Robson, Hughes, Ince, Cantona, ο Δανός γίγαντας ήταν εκείνος που τους έκανε να «κοιμούνται» όταν εκείνοι επιτίθεντο. Το 1993 κράτησε την εστία του 26 φορές απαραβίαστη, ενώ οι συμπαίκτες του σκόραραν 67 φορές. Προσωπικά μου έχει μείνει να βγάζει μια κεφαλιά του Ian Wright στη δεξιά του γωνία του σε ένα ματς στο Highbury και το γκολ εναντίον της Rotor Volgograd με κεφαλιά.

Ο Peter Schmeichel αγωνίστηκε με τη United σε 292 παιγνίδια και έγινε θρύλος. Στα 8 χρόνια που αγωνίστηκε κατέκτησε:
5 πρωταθλήματα (1993, 1994, 1996, 1997 & 1999)
3 FA Cups (1993, 1996 & 1999)
4 Charity Shield (1993, 1994, 1996, 1997)
1 Champions League (1999)
1 UEFA Super Cup (1991)
Όταν αποχώρησε το 1999, οι Κόκκινοι Διάβολοι έκαναν 5 χρόνια να βρουν σοβαρό αντικαταστάτη, τον οποίο βρήκαν στο πρόσωπο του Edwin Van Der Saar.

Ο ιπτάμενος Ολλανδός ο οποίος έκανε ένα career restart με τη United το 2005, ήταν άλλη μια επιτυχία του Sir Alex Που στο πρόσωπο του είδε ένα goalkeeper με τα χαρακτηριστικά του Schmeichel σε ψηλότερη και πιο μοντέρνα version.
Ο Van Der Saar χαρακτηριζόταν για τις πολύ καλές τοποθετήσεις του, τις εξόδους στις σέντρες, την ηρεμία με την οποία οργάνωνε την άμυνα του και το καλό παιγνίδι με τη μπάλα στα πόδια που βοηθούσε την ομάδα του να βγάζει αντεπιθέσεις. Αν και πολύ ψηλός (197cm), ήταν σε αντίθεση με το Schmeichel, πολύ αδύνατος και πολύ γρήγορος.

Τον θυμάμαι να αποκρούει 3 penalties εναντίον της Chelsea το 2007 και να χαρίζει το Community Shield στη United. Αλλά αξέχαστη θα μείνει η απόκρουση στο penalty του Anelca, πάλι εναντίον της Chelsea στον τελικό του Champion League το 2008.

Άλλος ένας θρύλος των γκολπόστ για τη Manchester με την οποία αγωνίστηκε 186 φορές και κατέκτησε:
4 πρωταθλήματα (2007, 2008, 2009 & 2011)
1 League Cups (2006)
4 Community Shield (2007, 2008, 2010)
1 Champions League (2008)
1 FIFA Club World Cup (2008)

Για την εθνική ομάδα της Ολλανδίας αγωνίστηκε 130 φορές και έλαβε μέρος σε 3 WC (1994, 1998 & 2006) και σε 3 Euro (2000, 2004, 2008).

Σα συνέχεια της παράδοσης των ξανθών τερματοφυλάκων λοιπόν η Man U υπέγραψε το καλοκαίρι του 2011 ως αντικαταστάτη του μεγάλου Ολλανδού, το νεαρό τότε πολλά υποσχόμενο τερματοφύλακα της Atletico Madrid, David de Gea. Ο Ισπανός από τα πρώτα του βήματα δικαίωσε τον Sir Alex. Ένας πολύ αθλητικός τερματοφύλακας, με πολύ γρήγορα αντανακλαστικά που μας χαρίζουν εντυπωσιακές επεμβάσεις. Παράλληλα διακρίνεται για τις πολύ καλές τοποθετήσεις του και για τις εξόδους του. Στο παιγνίδι με τη μπάλα στα πόδια είναι επίσης πολύ καλός γεγονός που τον βοηθάει να ξεκινάει επιθέσεις από την άμυνα του.

Μέχρι την ώρα του άρθρου έχει αγωνιστεί με φανέλα των Κόκκινων Διαβόλων σε 329 ματς και έχει κατακτήσει:
1 πρωτάθλημα (2013)
1 FA Cup (2016)
3 Community Shield (2011, 2013, 2016)
1 Europa League (2017)
1 EFL Cup (2017)

Και έχει ακόμη πολλά χρόνια καριέρας μπροστά του….
Αξιοσημείωτο είναι ότι και χάρτινοι ήρωες όπως ο Ben Leiper και ο Charlie Carter, τερματοφύλακες των Mancastor City & Melchester Rovers αντίστοιχα ήταν ξανθοί και έπαιζαν σε ομάδες που είχαν σαν πηγή αναφοράς τους τη Manchester United. Ο Gary Bailey αντέγραψε το στυλ του Charlie Carter ή το αντίθετο?

Ποιος θα είναι ο επόμενος ξανθός goalie για τους κόκκινους διάβολους;

Δημοφιλή Άρθρα

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ