Από τις 12 ομάδες που θα λάβουν μέρος στο τουρνουά, το οποίο εκκινεί στις 14 Ιουνίου και τελειώνει στις 7 Ιουλίου, οι 10 είναι της CONMEBOL. Ιαπωνία και Κατάρ είναι οι δύο προσκεκλημένες χώρες, οι οποίες παρεμπιπτόντως ήταν οι φιναλίστ στο Κύπελλο Ασίας του 2019.
Για το Κατάρ είναι η παρθενική του συμμετοχή σε Κόπα Αμέρικα και για την ακρίβεια είναι η πρώτη φορά που ένα αραβικό έθνος μετέχει στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Αντίθετα, η Ιαπωνία θα συμμετάσχει φέτος για δεύτερη φορά μετά το ντεμπούτο της το 1999.
Αρχικά, το Κόπα Αμέρικα του 2019 ήταν προγραμματισμένο να διοργανωθεί από τη Χιλή και αυτό του 2015 από τη Βραζιλία, σύμφωνα με την πολιτική του ροτέισον που εφαρμόζει η CONMEBOL βασιζόμενη σε αλφαβητική σειρά.
Παρόλα αυτά, επειδή η Βραζιλία διοργάνωσε το Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2013, το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2014 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2016, ήρθε σε συνεννόηση με τη Χιλή για να ανταλλάξουν τις διοργανώσεις και ως εκ τούτου οι Χιλιανοί ήταν οι οικοδεσπότες το 2015 και τώρα έρχεται η σειρά των Βραζιλιάνων, οι οποίοι θα φιλοξενήσουν ξανά το Κόπα Αμέρικα έπειτα από 30 χρόνια!
Η φετινή διοργάνωση στη Βραζιλία είναι η τελευταία που θα πραγματοποιηθεί σε μονό έτος, καθώς αποφασίστηκε το Κόπα Αμέρικα να ευθυγραμμιστεί με το Euro και από του χρόνου να διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Το 2020 τη διοργάνωση έχουν αναλάβει από κοινού η Αργεντινή και η Κολομβία, ενώ το 2024 το ραντεβού θα δοθεί στον Ισημερινό.
Η Αργεντινή έχει επιλεχθεί τις περισσότερες φορές ως οικοδέσποινα, 10 στον αριθμό. Ακολουθούν η Ουρουγουάη (7), η Χιλή (7), το Περού (6), η Βραζιλία (5), ο Ισημερινός (4), η Βολιβία (2), η Κολομβία (2) και οι Παραγουάη (1), Βενεζουέλα (1), ΗΠΑ (1). Τρία τουρνουά (1975, 1979, 1983) διεξήχθησαν χωρίς συγκεκριμένη οικοδέσποινα.
Το Κατάρ είναι η ένατη ιστορικά ομάδα εκτός CONMEBOL που συμμετέχει σε Κόπα Αμέρικα και η Αυστραλία του χρόνου θα γίνει η δέκατη. Ποτέ καμία προσκεκλημένη χώρα δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο.
Καλύτερη παρουσία έχει το Μεξικό που σε 10 συμμετοχές έφτασε δύο φορές στον τελικό (1993, 2001) και κατέκτησε τρεις τρίτες θέσεις (1997, 1999, 2007). Ακολουθούν οι ΗΠΑ με δύο τέταρτες θέσεις (1995, 2016) σε τέσσερις συμμετοχές, ενώ η Κόστα Ρίκα σε πέντε παρουσίες της σε Κόπα Αμέρικα έφτασε δις (2001, 2004) ως τα προημιτελικά.
Η Ιαπωνία στην πρώτη της συμμετοχή το 1999 είχε αποκλειστεί στους ομίλους, ωστόσο οι «μπλε σαμουράι» ακόμη θυμούνται το γκολ του Καζουγιόσι Μιούρα κόντρα στο Περού, του πρώτου Ιάπωνα που αγωνίστηκε στην Ευρώπη με τη φανέλα της Τζένοα. Οι Ιάπωνες είχαν δεχθεί πρόσκληση και το 2011 αλλά την απέρριψαν. Φέτος όμως είπαν το «ναι» και έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία θα μετέχουν στο ίδιο Κόπα Αμέρικα δύο ομάδες από την Ασία.
Η επιλογή του Κατάρ είναι προφανής, καθώς γίνεται προσπάθεια η αραβική χώρα να αποκτήσει παγκόσμια φήμη πριν τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2022. Το Κατάρ είναι επίσημο προσκεκλημένο και στο Κόπα Αμέρικα του 2020. Επίσης είναι δεδομένο πως το Κατάρ θα επενδύσει σημαντικά ποσά στο τουρνουά, ενώ δεν είναι διόλου τυχαίο ότι εκ των βασικών χορηγών της Μπόκα Τζούνιορς είναι η Qatar Airways.
Με την παρουσία δύο χωρών από την Ασία σημαίνει ότι το Κόπα Αμέρικα της Βραζιλίας θα είναι το πρώτο όπου δεν μετέχει καμία ομάδα από την CONCACAF από τότε που άρχισαν να μοιράζονται προσκλήσεις. Το Μεξικό, για παράδειγμα, πρωτοεμφανίστηκε σε Κόπα Αμέρικα το 1993 και έκτοτε συμμετείχε σταθερά στη διοργάνωση, ωστόσο το σερί του διακόπτεται φέτος.
Η CONMEBOL αρχικά επεξεργαζόταν πλάνο με 16 συμμετέχουσες και έξι προσκλήσεις εκτός Λατινικής Αμερικής, τρεις στη Βόρεια Αμερική και τρεις στην Ασία, όμως τελικά το σχέδιο δεν προχώρησε.
Πάμε όμως να δούμε τους τρεις ομίλους της διοργάνωσης:
Α’ Ομιλος (Βραζιλία, Βολιβία, Βενεζουέλα, Περού)
Βραζιλία: Προβάλλει ως το καυτό φαβορί της διοργάνωσης. Την τελευταία φορά που ήταν οικοδέσποινα το 1989 κατάφερε να κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα και να βάλει τέλος σε μία ανομβρία τίτλων 19 ετών από το Μουντιάλ του 1970.
Η Σελεσάο, πάντως, δεν έχει κερδίσει κανένα τρόπαιο από το Κόπα Αμέρικα του 2007 και προέρχεται από την αποτυχημένη παρουσία στο Μουντιάλ της Ρωσίας, όπου αποκλείστηκε στα προημιτελικά κόντρα στο Βέλγιο.
Αυτή η συνθήκη δημιουργεί πίεση για τους οκτάκις φορές πρωταθλητές Λατινικής Αμερικής, ωστόσο κανείς δεν αμφισβητεί ότι η ομάδα του Τίτε, παρά τον τραυματισμό του Νεϊμάρ, έχει το ποιοτικότερο ρόστερ όλων στο τουρνουά, με ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης.
Βολιβία: Έχει κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα μία φορά (1963) και έκτοτε έχει να επιδείξει μόνο δύο προημιτελικούς, το 1995 και το 2015.
Για μία ομάδα που στα τελευταία 16 παιχνίδια της έχει κερδίσει μόνο τη Μιανμάρ τον περασμένο Οκτώβριο αν έρθει η πρόκριση στη νοκ άουτ φάση θα θεωρηθεί τεράστια επιτυχία. Άλλωστε από την τελική 23άδα του Μαρσέλο Βιγέγκας μόνο τρεις παίκτες αγωνίζονται εκτός συνόρων.
Βενεζουέλα: Είναι η χώρα με τη μικρότερη ποδοσφαιρική παράδοση στη Λατινική Αμερική. Για πρώτη φορά στην ιστορία της πέρασε στη δεύτερη φάση του Κόπα Αμέρικα το 2007, στη διοργάνωση δηλαδή που φιλοξένησε η ίδια, ενώ η καλύτερή της παρουσία καταγράφηκε το 2011 όταν τερμάτισε τέταρτη.
Τα τελευταία χρόνια, πάντως, έχει σημειώσει σημαντικά βήματα προόδου και η παρουσία της στο φετινό Κόπα Αμέρικα αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, διότι συμπίπτει σε μία περίοδο που η πολιτική κατάσταση στη χώρα είναι ασταθής, επομένως οι παίκτες της Vinotinto διατηρούν και πολλούς εξωαγωνιστικούς λόγους για να τα πάνε καλά στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Κάπτεν της ομάδας ο Ρινκόν της Τορίνο, πρώτος σκόρερ ασφαλώς ο Ροντόν της Νιούκαστλ.
Περού: Έχει δύο κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα, η τελευταία όμως το 1975. Το περασμένο καλοκαίρι άφησε θετικές εντυπώσεις στο Μουντιάλ της Ρωσίας χωρίς ωστόσο να καταφέρει να προκριθεί από τον όμιλο.
Ο Ρικάρντο Γκαρέκα δείχνει πως δουλεύει σε στέρεες βάσεις και η ομάδα διέπεται από συνοχή και αρχές. Πιο αναγνωρίσιμα μέλη της αποστολής ασφαλώς ο εμβληματικός αρχηγός Γκερέρο και ο πολύπειρος εξτρέμ Φαρφάν. Οι δυο τους είναι οι μόνοι άνω των 30 ετών.
Β’ Ομιλος (Αργεντινή, Κολομβία, Παραγουάη, Κατάρ)
Αργεντινή: Έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής 14 φορές, με τελευταία το 1993. Στις δύο πιο πρόσφατες διοργανώσεις το 2015 και το 2016 έφτασε στον τελικό όμως έχασε σε αμφότερες από τη Χιλή στα πέναλτι.
Άπαντες περιμένουν από τον Λιονέλ Μέσι να σηκώσει επιτέλους ένα διεθνές τρόπαιο με την Αλμπισελέστε. Ίσως το Κόπα Αμέρικα της Βραζιλίας να είναι η τελευταία του ευκαιρία αν και ο Λίο θα είναι μόνο 34 ετών στο Μουντιάλ του Κατάρ το 2022.
Στον πάγκο βρίσκεται ο πρωτόπειρος Λιονέλ Σκαλόνι, στο γήπεδο πάντως ο Μέσι θα έχει τους γνωστούς συνοδοιπόρους (Αγουέρο, Ντιμπάλα, Ντι Μαρία, Οταμέντι) στην προσπάθεια που κάνουν όλοι για να… σπάσει η κατάρα.
Κολομβία: Πάντα υπολογίσιμη, πόσο μάλλον τώρα που έχει στον πάγκο της και τον Κάρλος Κεϊρός. Σε επίπεδο Κόπα Αμέρικα πάντως θυμάται μόνο την κατάκτηση του 2001.
Από το ρόστερ εκ των πραγμάτων Χάμες και Φαλκάο επισκιάζουν όλους τους υπόλοιπους, αν και η 23άδα διαθέτει κι άλλους σταρ (Σάντσες, Μίνα, Κουαδράδο, Οσπίνα), που αγωνίζονται στην Ευρώπη.
Παραγουάη: Επιχειρεί νέο ξεκίνημα με τον Εντουάρντο Μπερίτσο στον πάγκο, που ανέλαβε τον Φεβρουάριο του 2019. Έχει δύο κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα το 1953 και το 1979. Κορυφαία της πορεία τα τελευταία χρόνια ο τελικός του 2011, όπου έχασε με 3-0 από την Ουρουγουάη.
Στο πιο πρόσφατο φιλικό της κέρδισε 2-0 τη Γουατεμάλα, είχαν προηγηθεί επτά σερί ματς χωρίς νίκη. Αστέρι της Αλμπιρόχα θεωρείται ο Μιγκέλ Αλμιρόν (Νιουκάστλ), από την αποστολή βέβαια δεν λείπει και ο 36χρονος πλέον Οσκαρ Καρντόσο (πρώην Ολυμπιακού).
Κατάρ: Το 2019 κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία του το Κύπελλο Ασίας κάνοντας μάλιστα 7/7 νίκες στο τουρνουά.
Η αποστολή του αποτελείται αποκλειστικά με παίκτες που αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα και από αυτούς ξεχωρίζει το επιθετικό δίδυμο Ακράμ Αφίφ, Αλμόζ Αλί, αμφότεροι 22 ετών.
Στον πάγκο βρίσκεται ο Καταλανός Φέλιξ Μπας, ο οποίος ανελίχθηκε σε πρώτος προπονητής το 2017 ξεκινώντας από τις πιο μικρές ομάδες της χώρας (U19, U20, U23).
Γ’ Ομιλος (Ουρουγουάη, Ισημερινός, Ιαπωνία, Χιλή)
Ουρουγουάη: Έχει τις περισσότερες κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα, 15 συνολικά με τελευταία το 2011.
Ο δάσκαλος Οσκαρ Ταμπάρες συνεχίζει στον πάγκο παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, οι τρεις σωματοφύλακες, Γκοδίν, Σουάρες, Καβάνι δίνουν κανονικά το «παρών» και την ίδια ώρα επιχειρείται ανανέωση με φρέσκο ποιοτικό αίμα όπως οι Τορέιρα, Βαλβέρδε, Μπεντανκούρ.
Ισημερινός: Ποντάρει περισσότερο στο μέλλον, με τα παιδιά που έρχονται από την U20, που κέρδισε το τελευταίο πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής (2019), παρά στο παρόν.
Στον πάγκο για τη δεύτερη θητεία τους στους Τρικολόρ, βρίσκεται ο δημοφιλής Ερνάν Γκόμες, που έχει οδηγήσει τρεις διαφορετικές ομάδες σε τελικά Μουντιάλ και έχει στο ενεργητικό του ως προπονητής 20 αγώνες Κόπα Αμέρικα (με Κολομβία, Ισημερινό και Παναμά).
Αρχηγός ασφαλώς ο Αντόνιο Βαλέντσια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Χιλή: Δεν είχε καμία κατάκτηση Κόπα Αμέρικα πριν κερδίσει τα δύο τελευταία, το 2015 και το 2016. Φέτος λοιπόν έχει την ευκαιρία να κυνηγήσει το three peat, αν και οι δύο μέγκα σταρ της ομάδας Αλέξις Σάντσες και Βιδάλ διανύουν ίσως τη χειρότερη περίοδο της καριέρας τους.
Ιαπωνία: Κατεβαίνει πρακτικά με την U23, αφού 19 παίκτες από τους 23 της αποστολής είναι από 22 ετών και κάτω.
Τα φώτα αναμένεται να πέσουν στον στόπερ Τομιγιάσου, που προέρχεται από εξαιρετική σεζόν στη βελγική Σιντ Τρούιντεν, αλλά και στον 18χρονο Τακεφούσα Κούμπο (Γιοκοχάμα Μαρίνος), ο οποίος έχει το προσωνύμιο «Ιάπωνας Μέσι».
Από την παλιά φρουρά θα βοηθήσουν με την εμπειρία τους ο φορ Οκαζάκι (Λέστερ), ο γκολκίπερ Καβασίμα (Στρασβούργο) και ο ποιοτικός χαφ Σιμπασάκι (Χετάφε).
