Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι συνδεδεμένο με χαρές, πίκρες, συγκινήσεις αλλά και τεράστιες εκπλήξεις, κάποιες από τις οποίες, έχουν συμβεί ήδη και στο τουρνουά που εξελίσσεται στα γήπεδα της Ρωσίας. Ποια είναι όμως η μεγαλύτερη έκπληξη που έχει συμβεί ποτέ στη διοργάνωση? Οι νεότεροι ίσως να την αγνοούν αλλά συνέβει στο 5ο Μουντιάλ που διοργανώθηκε το 1954 στην Ελβετία. Όταν στον τελικό έγινε «το Θαύμα της Βέρνης», όπως έμεινε στην ποδοσφαιρική και όχι μόνο ιστορία.
Η διοργάνωση είχε από την έναρξή της ένα τεράστιο φαβορί και αυτό δεν ήταν άλλο από την εθνική ομάδα της Ουγγαρίας του Πούσκας και του Κότσιτς. Για πολλούς αυτή και όχι η Βραζιλία του 1970, όπως έχει επικρατήσει να θεωρείται, είναι η κορυφαία ομάδα που έχει εμφανιστεί ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι Μαγυάροι με τον τρόπο που αγωνίζονταν, είχαν αλλάξει το ίδιο το ποδόσφαιρο, σύμφωνα με τα λεγόμενα εκείνης της περιόδου, και ήταν για πάνω από έξι χρόνια αήττητοι.
Από την αρχή οι Ούγγροι επιβεβαιώνουν τον τίτλο της μηχανής των γκολ που τους συνοδεύει. Στα 2 παιχνίδια που δίνουν για τον όμιλο πετυχαίνουν 17(!) γκολ, συντρίβοντας με 9-0 την Νότια Κορέα και με 8-3 την Δυτική Γερμανία, η οποία έχει διασπαστεί λίγα χρόνια πριν, μετά την ήττα στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Στα προημιτελικά, η Ουγγαρία βρήκε απέναντί της την μόνη ίσως ομάδα που θεωρούνταν ότι μπορούσε να της αντισταθεί. Αυτή δεν ήταν άλλη από την εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Μετά από ένα ματς με πολλά νεύρα και αψιμαχίες μεταξύ των ποδοσφαιριστών των δύο ομάδων (χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο με τον Βραζιλιάνο Πινέιρο να χτυπάει με μπουκάλι στο κεφάλι τον Πούσκας), η αρμάδα του «Καλπάζοντα Συνταγματάρχη» φιλοδωρεί με τέσσερα γκολ τους Βραζιλιάνους και με τελικό σκορ 4-2 προκρίνεται στα ημιτελικά.
Ό,τι δεν έδειξαν ικανοί να κάνουν οι Καριόκας, έφτασαν πολύ κοντά να το πετύχουν οι ποδοσφαιριστές της Ουρουγουάης. Η Σελέστε υπερασπίζονταν τον τίτλο που είχε κερδίσει πριν 4 χρόνια κάνοντας την μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη, έκπληξη των Παγκοσμίων κυπέλλων κερδίζοντας την Βραζιλία στο τελικό του Μαρακανά. Σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχουν γίνει ποτέ, οι Ούγγροι επικρατούν και των Ουρουγουανών με 4-2 στη παράταση και παίρνουν την πρόκριση για τον τελικό της Βέρνης.
Στον τελικό, οι Ούγγροι φτάνουν ως το αδιαμφισβήτητο φαβορί, έχοντας μάλιστα πετύχει 25(!) γκολ στα τέσσερα ματς που έχουν δώσει στο τουρνουά. Απέναντί τους, στις 4 Ιουλίου του 1954, θα βρουν μια μέτρια προς καλή εθνική ομάδα της εποχής, αυτή της Δυτικής Γερμανίας, την οποία λίγες μέρες πριν είχαν συντρίψει, βάζοντάς τους 8 γκολ στη Βασιλεία σε παιχνίδι για τους ομίλους. Το μόνο που περίμεναν όλοι ήταν το τελικό σκορ της επικράτησης των Μαγυάρων και πόσο θα καταφέρουν να αντισταθούν οι Δυτικογερμανοί.
Οι προσδοκίες όσων περίμεναν έναν ανταγωνιστικό τελικό φάνηκαν να πηγαίνουν περίπατο από την αρχή. Η «μηχανή» της Ουγγαρίας μπαίνει στο τελικό εκπληκτικά και με δύο γκολ των Πούσκας και Τσίμπορ, προηγούνται με 2-0 πριν συμπληρωθούν 8 αγωνιστικά λεπτά. Παρά την γρήγορη μείωση του σκορ από τους Γερμανούς με γκολ του Μόλοκ σε 2-1, κανείς δεν περιμένει να καταφέρουν να προβάλλουν αντίσταση.
Κάπου εκεί όμως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Ξεκινάει μια δυνατή βροχή, ο αγωνιστικός χώρος βαραίνει και δυσκολεύει πολύ τις κινήσεις των «χορευτών» Μαγυάρων. Στο 18ο λεπτό, σε μια στημένη φάση και μετά απο άστοχη έξοδο του Ούγγρου τερματοφύλακα Γκρόσιτς, οι Δυτικογερμανοί ισοφαρίζουν με τον Ραν. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Πούσκας αρχίζει να κουτσαίνει από ένα πρόβλημα τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσε τις προηγούμενες μέρες. Ακόμα και έτσι όμως, η Ουγγαρία κάνει ό,τι θέλει μέσα στο γήπεδο σφυροκοπώντας την εστία των Πάντσερ, χάνοντας απίστευτες ευκαιρίες, χωρίς να καταφέρει να πετύχει ωστόσο κάποιο τέρμα που θα της εδινε τον τίτλο.
Πλησιάζοντας προς το τέλος του τελικού, σε μια ξαφνική αντεπίθεση, ο Φρίτς Βάλτερ, ηγέτης των Δυτικογερμανών και ίσως ο μοναδικός ποδοσφαιριστής παγκόσμιας κλάσης που διαθέτει η ομάδα, δίνει έτοιμο γκολ στον Ραν. Αυτός δεν χάνει την ευκαιρία, πετυχαίνει το δεύτερό του τέρμα στον τελικό και προς έκπληξη όλων, βάζει μπροστά τους συμπατριώτες του με 3-2, ελάχιστα λεπτά πριν τη λήξη. Οι Ούγγροι συνεχίζουν να πιέζουν και καταφέρνουν να πετύχουν γκολ με τον Πούσκας λίγο πριν τη λήξη. Διαιτητής και επόπτης είχαν διαφορετική άποψη και ακυρώνουν το γκολ , σε μια φάση που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του τελικού, βρίσκοντας τους Δυτικογερμανούς να πανηγυρίζουν σαν τρελοί και τους Ούγγρους να κλαίνε από απογοήτευση.
Ήταν τόσο μεγάλη η πικρία στη χώρα, που στο εσωτερικό της και όχι μόνο, θεωρήθηκε ύποπτο το αποτέλεσμα. Μια φήμη που ακόμα και σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια μετά, «τρώει» τους Ούγγρους. Παρά του ότι δεν πήρε το κύπελλο, η Ουγγαρία δημιούργησε μερικά ρεκόρ, όπως τα 27 τέρματα που πέτυχε στη διοργάνωση, που μέχρι σήμερα παραμένουν ακατάρριπτα και που δύσκολα θα ξεπεραστούν στο μέλλον. Ποτέ ξανά δεν παρουσίασαν τόσο ισχυρή ομάδα και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα παρουσιάσουν και ποτέ στο μέλλον. Ενώ δεν κατάφεραν να φτάσουν στη κατάκτηση του τροπαίου, έχουν μείνει στην ιστορία ως η καλύτερη- ή αν προτιμάτε μια απο τις καλύτερες- εθνικές ομάδες που έχουν εμφανιστεί σε Παγκόσμιο κύπελλο.
Στους νικητές από την άλλη, οι διηγήσεις στο εσωτερικό της χώρας λένε μέχρι και σήμερα ότι ήταν αυτή η νίκη στο τελικό, «το θαύμα της Βέρνης», που έδωσε στους Γερμανούς την ώθηση να σηκώσουν κεφάλι μετά την ήττα του Παγκοσμίου πολέμου. Να πιστέψουν και πάλι στις δυνάμεις τους και να γίνουν η υπερδύναμη που είναι σήμερα σε όλα τα επίπεδα, αθλητικά και οικονομικά. Αυτό λοιπόν, ποιος ξέρει, ίσως να το χρωστάνε σε εκείνη τη ξαφνική βροχή ή στην αστοχία των Ούγγρων το μακρινό 1954.
~Ο Λογιστής~
