Στις μεταγραφές ποδοσφαιριστών εντάσσονται και οι ανταλλαγές, μία κατηγορία που αναμένεται να… ανθίσει αυτή την περίοδο, που λόγω κορονοϊού τα οικονομικά των ομάδων προβλέπονται περιορισμένα. Αυτές είναι οι 10 ανταλλαγές που έχουν μείνει στην ιστορία.
Ως μέρος της οικονομικής κρίσης εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού, μοιάζει πλέον πιθανό το ενδεχόμενο των ανταλλαγών παικτών στις μεταγραφές μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων και όχι μόνο.
Τα οικονομικά δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει και οι σύλλογοι οφείλουν να ανταποκριθούν με τη σειρά τους στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί.
Ακολουθεί το τοπ-10 ανταλλαγών παικτών, με χρονολογική σειρά.
ΑΝΤΙ ΚΟΟΥΛ – ΚΙΘ ΓΚΙΛΕΣΠΙ (1995)
Ο Αντι Κόουλ πέρασε μία «μαγική» επταετία στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το «Ολντ Τράφορντ», κατακτώντας πέντε πρωταθλήματα Αγγλίας, δύο Κύπελλα και Τσάμπιονς Λιγκ, από το 1994 έως το 2001. Ο διεθνής Αγγλος φορ είχε αποκτηθεί μεσούσης της σεζόν 1993-94 από τη Νιούκαστλ, με τους «κόκκινους διαβόλους» να δίνουν πλην κάποιου ποσού και τον Κιθ Γκιλέσπι με ανταλλαγή.
Φυσικά, κερδισμένη από αυτή την κίνηση βγήκε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τον Αντι Κόουλ να συνθέτει τα επόμενα χρόνια ένα τρομερό δίδυμο στην επίθεσή της, πλαισιωμένος από τον Ντουάιτ Γιορκ.
ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΚΑΡΛΟΣ – ΙΒΑΝ ΖΑΜΟΡΑΝΟ (1996)
Ο Ρομπέρτο Κάρλος έχει συνδέσει το όνομά του με τη Ρεάλ Μαδρίτης, με τη φανέλα της οποίας κατέκτησε μεταξύ άλλων τρία Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Βραζιλιάνος μπακ-χαφ φόρεσε τη φανέλα των «μερένχες» από το 1996 έως το 2007, προερχόμενος από την Ιντερ.
Με τους «νερατζούρι» αγωνίστηκε για μόλις μία σεζόν πριν μετακομίσει στη Μαδρίτη, με τη Ρεάλ να προσφέρει ως αντάλλαγμα τον μέχρι τότε βασικό επιθετικό της, Ιβάν Ζαμοράνο.
Ο Χιλιανός φορ πλαισίωνε τους Κριστιάν Βιέρι, Ρομπέρτο Μπάτζιο και Ρονάλντο στην τότε επίθεση της Ιντερ, όμως η πορεία που είχε μαζί της, δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του Βραζιλιάνου μπακ.
Σίγουρα κερδισμένη από τη συγκεκριμένη κίνηση, όπως απέδειξε η ιστορία, ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Μιλάμε άλλωστε για έναν από τους καλύτερους ακραίους μπακ όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο…
ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΙΤΙ – ΚΕΒΙΝ ΤΖΕΪΜΣ (1998)
Μέλος της Σαουθάμπτον που έφτασε για τελευταία φορά σε έναν τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, ήταν το 2002-03 ο Τζέιμς Μπίτι. Ο υψηλόσωμος επιθετικός κέρδισε τη σεζόν εκείνη και μία θέση στην εθνική ομάδα της Αγγλίας, ενώ φόρεσε τη φανέλα των «Αγίων» από το 1998 έως το 2005.
Ο Μπίτι ήταν μεταξύ των ανταλλαγμάτων από την Μπλάκμπερν για την παραχώρηση του Κέβιν Ντέιβις, επίσης επιθετικού, ο οποίος επέστρεψε μετά από ένα χρόνο στην ομάδα, δεν μπόρεσε όμως να θεωρηθεί κάτι παραπάνω από ένας παίκτης του πάγκου.
Περισσότερες από 200 συμμετοχές και 64 γκολ μέτρησε, αντίθετα, ο Τζέιμς Μπίτι, με τη Σαουθάμπτον να είναι η μεγάλη κερδισμένη της υπόθεσης.
ΑΝΤΡΕΑ ΠΙΡΛΟ – ΑΝΤΡΕΣ ΓΚΟΥΛΙΕΛΜΙΝΠΙΕΤΡΟ (2001)
Ισως το μεγαλύτερο «έγκλημα» της Ιντερ στο ποδόσφαιρο, είναι η αποχώρηση του Αντρέα Πίρλο το 2001, σύμφωνα βέβαια και με την καριέρα που είχε έπειτα ο ίδιος και την αναγνώρισή του ως ένας εκ των κορυφαίων κεντρικών μέσων στο άθλημα, συνδυάζοντας το όνομά του με τη συμπολίτισσα Μίλαν.
Οι «ροσονέρι» τον απέκτησαν το 2001 με ανταλλαγή, παραχωρώντας στους «νερατζούρι» τον Αντρές Γκουλιελμινπιέτρο. Ο Γκούλι, όπως ήταν το προσωνύμιό του, πλην της πρώτης του σεζόν στη Μίλαν δεν κατάφερε ποτέ να θεωρηθεί ως ένας σημαντικός παίκτης.
Αντίθετα, η πορεία του Πίρλο είναι σε όλους γνωστή, με αποκορύφωμα τις δύο κατακτήσεις Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μίλαν ενώ φυσικά ήταν μέλος της Ιταλίας που στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια το 2006.
ΜΑΪΚΛ ΟΟΥΕΝ – ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΟΥΝΙΕΘ (2004)
Εδώ και επτά χρόνια έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση ο Μάικλ Οουεν, στα 40 του σήμερα. Από 16 χρονών είχε κάνει τον κόσμο να υποκλιθεί στο ταλέντο του και να καθιερωθεί έπειτα ως ο βασικός φορ της Λίβερπουλ αλλά και της Αγγλίας.
Το 2004 η Ρεάλ Μαδρίτης τον απέκτησε έναντι 8 εκατομμυρίων ευρώ, δίνοντας στους «ρεντς» και ως αντάλλαγμα τον Ισπανό χαφ-εξτρέμ Αντόνιο Νούνιεθ. Ο Οουεν δεν είχε την αναμενόμενη απόδοση στη Ρεάλ των «Γκαλάκτικος» και αποχώρησε την επόμενη σεζόν, όμως η Ρεάλ φρόντισε να αποζημιωθεί και με το παραπάνω (25 εκατομμύρια ευρώ) για να τον παραχωρήσει στη Νιούκαστλ.
Για ένα χρόνο έμεινε και ο Νούνιεθ στη Λίβερπουλ, όμως η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν σίγουρα η κερδισμένη από τη συγκεκριμένη μεταγραφή, αφού και προσέφερε περισσότερα σε αγωνιστικό επίπεδο ο Οουεν ενώ εξοικονόμησε χρήματα από την παραχώρησή του.
ΖΕΡΜΕΝ ΝΤΕΦΟ – ΜΠΟΜΠΙ ΖΑΜΟΡΑ (2004)
Από τη Γουέστ Χαμ στην Τότεναμ το 2004 ο Ζερμέν Ντεφό, με τον Αγγλο επιθετικό να ηγείται της επίθεσης για μία 4ετία και να κερδίζει και μία θέση στην εθνική ομάδα (57 συμμετοχές / 20 γκολ). Στην Τότεναμ έμεινε έως το 2014, πλην μίας περιόδου το 2008-09, όπου είχε δοθεί δανεικός στην Πόρτσμουθ.
Ο Ζαμόρα το 2004 ακολούθησε το αντίθετο δρομολόγιο, από την Τότεναμ στη Γουέστ Χαμ, στην οποία αγωνίστηκε για μία 4ετία, έχοντας 30 γκολ απολογισμό σε 130 συμμετοχές.
Περισσότερα γκολ (142) από ό,τι οι συμμετοχές του Ζαμόρα μέτρησε ο Ζερμέν Ντεφό στους Spurs, που ήταν και οι μεγάλοι κερδισμένοι από αυτή την ανταλλαγή.
ΦΑΜΠΙΟ ΚΑΝΑΒΑΡΟ – ΦΑΜΠΙΑΝ ΚΑΡΙΝΙ (2004)
Παρά το ύψος του (1.75 μ.), ο Φάμπιο Καναβάρο ήταν ένας από τους κορυφαίους Ιταλούς αμυντικούς όλων των εποχών και ο τελευταίος αμυντικός που έχει κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα.
Δύο πρωταθλήματα πήρε με τη Γιουβέντους (αφαιρέθηκαν έπειτα λόγω του σκανδάλου Καλτσιόπολις) για να κατακτήσει ισάριθμα με τη Ρεάλ Μαδρίτης και να επιστρέψει στο Τορίνο το 2010-11, στην προτελευταία σεζόν της καριέρας του.
Η Γιουβέντους τον είχε αποκτήσει από την Ιντερ, δίνοντας χρηματικό ποσό και τον τερματοφύλακα Φαμπιάν Καρίνι ως αντάλλαγμα. Ο Ουρουγουανός έμεινε για δύο χρόνια στο Μιλάνο (2004-05 και 2006-07), οι εμφανίσεις του όμως ήταν ελάχιστες (9).
ΑΣΛΙ ΚΟΟΥΛ – ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΓΚΑΛΑΣ (2006)
Ο Ασλι Κόουλ ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στην Αρσεναλ, με την οποία κατέκτησε και δύο πρωταθλήματα, αλλά καθιερώθηκε σαν μεγάλος παίκτης με τη φανέλα της Τσέλσι, με την οποία πανηγύρισε πλην της Πρέμιερ Λιγκ και το Τσάμπιονς Λιγκ (2012-13) και το Γιουρόπα Λιγκ (2013-14).
Ο Κόουλ, που από τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο είχε γίνει διεθνής (από το 2001 έως το 2014) αποκτήθηκε τον Αύγουστο του 2006 από την Τσέλσι έναντι 5 εκατομμυρίων ευρώ, με τους «μπλε» να παραχωρούν και τον Γουίλιαμ Γκαλάς ως αντάλλαγμα.
Ο Γάλλος διεθνής στόπερ ήταν βασικός στην Τσέλσι, όμως η ιστορία τη δικαίωσε, αφού με τον Κόουλ κατάφερε να κατακτήσει δύο ευρωπαϊκά τρόπαια, πρωτάθλημα και τέσσερα Κύπελλα, σε αντίθεση με τον Γκαλάς που δεν κατέκτησε κανένα τρόπαιο στη θητεία του στους «κανονιέρηδες».
ΖΛΑΤΑΝ ΙΜΠΡΑΪΜΟΒΙΤΣ – ΣΑΜΟΥΕΛ ΕΤΟ (2009)
Η μοναδική φορά που η Ιντερ ήταν η κερδισμένη της υπόθεσης. Η Ιντερ απέκτησε τον Σαμουέλ Ετό από την Μπαρτσελόνα, από την οποία πήρε και περισσότερα από 45 εκατομμύρια ευρώ, δίνοντας ως αντάλλαγμα και τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.
Ο Καμερουνέζος επιθετικός ήταν εκ των πρωταγωνιστών της Ιντερ στην κατάκτηση του τρεμπλ το 2009-10. Από το Μιλάνο αποχώρησε το 2012-13 με προορισμό τη Ρωσία και την Ανζί, για να γίνει ο ακριβότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία εκείνη την εποχή (20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο το συμβόλαιό του).
Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ και το γεγονός πως η Μπαρτσελόνα πλήρωσε κιόλας, δίνουν στην Ιντερ το θετικό πρόσημο σε αυτή την κίνηση.
ΝΤΑΒΙΝΤ ΛΟΥΙΖ – ΝΕΜΑΝΙΑ ΜΑΤΙΤΣ (2011)
Το ποσό των 25 εκατομμυρίων ευρώ, συν τον Νεμάνια Μάτιτς, έδωσε το 2011 η Τσέλσι για να αποκτήσει τον Βραζιλιάνο στόπερ από την Μπενφίκα. Μαζί του κατέκτησε τρία ευρωπαϊκά τρόπαια (Τσάμπιονς Λιγκ και δύο Γιουρόπα Λιγκ) και ως εκ τούτου η ιστορία τη δικαιώνει.
Αξίζει να σημειωθεί πως τόσο ο Νταβίντ Λουίζ όσο και ο Νεμάνια Μάτιτς έχουν από δύο θητείες στους «μπλε» του Λονδίνου. Και με τους δύο στο ρόστερ, κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2016-17.
Οικονομικά κερδισμένη ήταν η Μπενφίκα, πάντως, την οποία η αγγλική ομάδα πλήρωσε και για τους δύο.
