Γνώριμο το σκηνικό τα τελευταία χρόνια στα Final Four της Ευρωλίγκας με το big three, δηλαδή τις ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Φενέρμπαχτσε και Ρεάλ Μαδρίτης να δίνουν το «παρών» για τρίτη σερί σεζόν.
Στην πραγματικότητα, στη «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα» θα παραταχθούν οι τέσσερις προηγούμενοι νικητές της διοργάνωσης και η Εφές σε ρόλο «new entry», σε μία προσπάθεια να δώσει ένα διαφορετικό χρώμα στο μεγάλο ευρωπαϊκό μπασκετικό ραντεβού.
Η ΤΣΣΚΑ καταγράφει φέτος την όγδοη σερί παρουσία της σε Final Four και 19η συνολικά, η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ μετάσχει για έκτη φορά την τελευταία επταετία, η Φενέρ σημειώνει την πέμπτη διαδοχική συμμετοχή της και η Εφές την πρώτη μετά το 2001!
Φενέρμπαχτσε vs Αναντολού Εφές: Ο πρώτος τουρκικός εμφύλιος
Στον πρώτο ημιτελικό της Παρασκευής (17/5, 19:00) θα αναμετρηθούν η Φενέρμπαχτσε με την Εφές Αναντολού. Αυτό σημαίνει ότι θα δούμε για πρώτη φορά στην ιστορία των Final Four έναν τουρκικό εμφύλιο.
Άλλωστε ποτέ άλλοτε δεν είχαν περάσει ταυτόχρονα δύο τουρκικές ομάδες στην τελική τετράδα, δείγμα ότι το μπάσκετ στη γείτονα χώρα βρίσκεται στο απόγειό του, έστω κι αν έρχονται τα πρώτα μηνύματα της οικονομικής κρίσης.
Προφανώς οι δύο αντίπαλοι γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους από τις αλλεπάλληλες μονομαχίες τους. Έχουν φέτος αναμετρηθεί ήδη πέντε φορές σε Ευρωλίγκα, πρωτάθλημα και κύπελλο Τουρκίας, με τη Φενέρ να έχει τρεις νίκες έναντι δύο της Εφές, με πιο σημαντική μέχρι στιγμής αυτή στον τελικό του κυπέλλου (80-70) τον περασμένο Φεβρουάριο.
Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών
Η Φενέρ προβάλλει ως το φαβορί όχι μόνο του ημιτελικού αλλά και συνολικά του Final Four, διότι έφτασε ως εκεί πραγματοποιώντας νέο ρεκόρ νικών στη διοργάνωση με 28 σε 34 αγώνες.
Έγινε η πρώτη ομάδα στο νέο φορμάτ που τρέχει 12 σερί νίκες στην κανονική διάρκεια, ήταν αλάνθαστη (15/15) στην Πόλη και παρότι στα πλέι οφ η Ζαλγκίρις της έσπασε την έδρα στο δεύτερο ματς, προκρίθηκε τελικά με 3-1 πετυχαίνοντας με τη σειρά της δύο κολλητά break στη Λιθουανία.
Συν τοις άλλοις, είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι θα επικρατήσει κατά κράτος στη μάχη της εξέδρας έναντι των ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Εφές, που έχουν σαφώς λιγότερους ένθερμους υποστηρικτές.
Το κλασικό ρητό «η επίθεση κερδίζει τα παιχνίδια και η άμυνα τους τίτλους» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στη φιλοσοφία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η Φενέρ στην πορεία της μέχρι τη Βιτόρια έκανε σχεδόν τα πάντα τέλεια και στα δύο κομμάτια του παρκέ. Είναι η πιο εύστοχη ομάδα της διοργάνωσης με 58,9% στο δίποντο και 43,4% στο τρίποντο, έχοντας παράλληλα την κορυφαία άμυνα δεχόμενη μόλις 74,6 πόντους ανά ματς.
Ο Ζοτς με την προσωπικότητά του και την εμπειρία του αποτελεί δικλείδα ασφαλείας σε όσα ακούγονται περί οικονομικών προβλημάτων στον σύλλογο και καθυστερήσεις πληρωμών.
Ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού είναι ο πολυνίκης της Ευρωλίγκας με 9 κατακτήσεις: μία με την Παρτιζάν (1992), μία με την Μπανταλόνα (1994), μία με τη Ρεάλ (1995), πέντε με τους «πράσινους» (2000, 2002, 2007, 2009, 2011) και ασφαλώς μία με τη Φενέρ (2017).
Θα φτάσει φέτος, με έξι διαφορετικές ομάδες, τις 18 συμμετοχές σε Final Four, περισσότερες από κάθε άλλον προπονητή ή παίκτη από τότε που καθιερώθηκε το συγκεκριμένο format το 1988 και θα ψάξει τον 13ο τελικό της προπονητικής του καριέρας.
O ηγέτης Σλούκας και ο X-Factor Γκούντουριτς
Παρά τις δεδομένες απουσίες των Ντατόμε και Λοβέρν, η πρωταθλήτρια Τουρκίας εξακολουθεί να έχει ένα πληρέστατο ρόστερ.
Ο Βέσελι μπορεί να κάνει τη διαφορά με την πληθωρική του παρουσία στις δύο ρακέτες, ο Ντίξον θα πάρει τα σουτ εκτός προγράμματος για να ξεκολλήσει την επίθεση, ο Μέλι θα δώσει σε αφθονία όλα τα μικρά πράγματα που χρειάζονται, ενώ ο Γκούντουριτς εξελίσσεται φέτος στον X-Factor, προερχόμενος από εκπληκτικές εμφανίσεις στη σειρά με τη Ζαλγκίρις. Ο Σέρβος φόργουορντ ήταν ο πρώτος σκόρερ των Τούρκων στα τέσσερα ματς των πλέι οφ με 52 πόντους, είχε τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής (108) και σούταρε 11/20 τρίποντα, ποσοστό δηλαδή άνω του 50%!
Ερωτηματικό αποτελεί η παρουσία του ντεφορμέ Κάλινιτς, που ήταν το βαρόμετρο της Φενέρ σε άμυνα και επίθεση στον τίτλο του 2017. Αντίθετα, ο Κώστας Σλούκας είναι πλέον ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας, πραγματοποιώντας φέτος σεζόν καριέρας με 11,7 πόντους, 4,8 ασίστ και 45,4% στο τρίποντο! Από τα χέρια του περνούν όλες οι κρίσιμες αποφάσεις και ο ρόλος του στα πικ εν ρολ plays είναι κομβικός.
Με δεδομένο ότι έχει κατακτήσει ήδη τρεις Ευρωλίγκες και δεν έχει χάσει ποτέ σε ημιτελικό Final Four στις έξι προηγούμενες παρουσίες του, η Φενέρ μπορεί να νιώθει σίγουρη ότι βαδίζει για τον τέταρτο σερί τελικό της από το 2016.
Αταμάν: Ο άνθρωπος που λατρεύει να μισεί ο Ζοτς
Ποιος άραγε θυμάται ότι η Εφές την περσινή σεζόν τερμάτισε τελευταία; Ο Εργκίν Αταμάν πήρε γενναίες αποφάσεις το περασμένο καλοκαίρι, άλλαξε άρδην το ρόστερ κρατώντας μόνο τέσσερις παίκτες (Ντάνστον, Σιμόν, Μπάλμπαϊ, Μότουμ) και φέτος η Αναντολού διαπρέπει επιστρέφοντας στο κορυφαίο επίπεδο πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια.
Μπορεί να μπαίνει ως το αουτσάιντερ στον ημιτελικό με τη Φενέρ, όμως το δεδομένο ότι πρόκειται για «εμφύλιο» δημιουργεί εκ των πραγμάτων μία ειδική κατάσταση.
Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο ιδιόρρυθμος Αταμάν είναι από τους λίγους ανθρώπους, που μπορούν να παίξουν με το μυαλό του Ζοτς και να διαταράξουν την καθαρή ματιά του Σέρβου. Είναι γνωστό πως οι δύο προπονητές δεν τρέφουν και τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους, συνεπώς η κόντρα τους θα λάβει κατά κάποιον τρόπο και προσωπικό χαρακτήρα.
Η Εφές, βέβαια, δεν διαθέτει την εμπειρία της Φενέρ. Ο Αταμάν, για παράδειγμα, συμμετείχε για τελευταία φορά σε Final Four το 2003 με τη Σιένα. Από το ρόστερ μόνο ο Μίτσιτς με τη Ζαλγκίρις πέρυσι και ο δύο φορές κορυφαίος αμυντικός της Ευρώπης, Ντάνστον, με τον Ολυμπιακό το 2015 έχουν βιώσει την ατμόσφαιρα ενός τέτοιου τουρνουά.
Από την άλλη, το ότι η Εφές αντιμετωπίζεται ως «σταχτοπούτα» μειώνει το άγχος και την πίεση, στοιχεία που συνήθως κουβαλάει αυτός που έχει το «πρέπει» δηλαδή η Φενέρ.
Το τρίποντο και η… τρέλα του Λάρκιν
Η Αναντολού είναι φέτος από τις πιο παραγωγικές ομάδες της Ευρώπης και κατατάσσεται δεύτερη στην Ευρωλίγκα σε δίποντα (58,7%), τρίποντα (40,6%) και ασίστ (19,6). Το τρίποντο είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της και αν της πάνε καλά τα περιφερειακά σουτ τότε έχει τύχη απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο.
Είναι ενδεικτικό ότι με 360 εύστοχα τρίποντα σημείωσε τα περισσότερα όλων στη φετινή διοργάνωση. Μόνο στη σειρά με την Μπαρτσελόνα, την οποία απέκλεισε με 3-2, εκτέλεσε 158 τρίποντα, 55 περισσότερα από τη δεύτερη σε αυτόν τον τομέα ΤΣΣΚΑ, η οποία πάντως καθάρισε τη σειρά της στα τέσσερα ματς.
Οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές της καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν είναι ο Μοερμάν (12,4 πόντους, 6,2 ριμπάουντ) και ο Μίτσιτς (12,1 πόντους, 5,7 ασίστ), που προσφέρουν πολύπλευρα και την καθοδηγούν παίζοντας με το μυαλό και λιγότερο με το ένστικτο.
Εντελώς αντίθετης φύσης είναι ο Λάρκιν, που βγήκε μπροστά στα πλέι οφ και έστειλε μήνυμα με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του εν όψει Final Four. Ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ σημείωσε στα 5 ματς με την Μπαρτσελόνα 98 πόντους με 18/36 τρίποντα! Τα 18 τρίποντα που έβαλε ο Λάρκιν είναι επίδοση ρεκόρ σε σειρά πλέι οφ, αφού έσπασε αυτό του Σπανούλη που μετρούσε 17 εύστοχα από το 2017.
Μαζί με τον Ντάνστον, που θα παίξει τον ρόλο του αμυντικού τείχους, τον οικονομικό Πλάις, ο οποίος σουτάρει από το δίποντο σχεδόν με 69%, τον χρήσιμο Μότουμ, που επιστρέφει από τραυματισμό και τους απρόβλεπτους Μπομπουά, Σιμόν, ο Αταμάν έχει συνθέσει ένα πολύ επικίνδυνο σύνολο που μόνο ξεγραμμένο από χέρι δεν είναι.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας vs Ρεάλ Μαδρίτης: 17 τρόπαια επί σκηνής
Στον δεύτερο ημιτελικό της Παρασκευής (17/5, 22:00) κοντράρονται δύο από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ έχουν αναμετρηθεί τρεις φορές σε τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τη δεκαετία του ‘60, ενώ την περσινή σεζόν η Ρεάλ στον δρόμο προς την κατάκτηση του 10ου τίτλου της κέρδισε στον ημιτελικό την ΤΣΣΚΑ με 92-83.
Φέτος, στην κανονική περίοδο η ΤΣΣΚΑ έκανε το 2-0 κερδίζοντας 93-88 στη Μαδρίτη με 24 πόντους του Χίγκινς και 82-78 στη Μόσχα με 21 πόντους του Ντε Κολό.
Η χρονιά της αμφισβήτησης
Η ΤΣΣΚΑ μετράει 7 ευρωπαϊκά τρόπαια με πιο πρόσφατο αυτό του 2016 και φέτος θα παίξει για 16η φορά σε Final Four τα τελευταία 17 χρόνια!
Για άλλη μία σεζόν η «ρωσική αρκούδα» πορεύεται με οδηγό την επίθεσή της η οποία είναι η δεύτερη καλύτερη στην Ευρωλίγκα με 86,5 πόντους, ωστόσο για να επιστρέψει στον θρόνο οφείλει να είναι πολύ πιο προσεκτική αμυντικά συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα Final Four, όπου δέχθηκε στις ήττες της στον ημιτελικό 92 και 82 πόντους από Ρεάλ και Ολυμπιακό αντίστοιχα.
Ο Δημήτρης Ιτούδης στις δηλώσεις του έχει αναφέρει επανειλημμένως ότι η ομάδα του φέτος αμφισβητείται περισσότερο από ποτέ. Αυτό προφανώς έχει δημιουργήσει ένα έξτρα κίνητρο στους Ρώσους, οι οποίοι στις τάξεις τους διαθέτουν δύο πρώην MVP της Ευρωλίγκας, τους Ντε Κολό και Ροντρίγκες, τον δεύτερο σκόρερ της φετινής διοργάνωσης, Χίγκινς (14,8 πόντους) και τον μοναδικό παίκτη του πρωταθλήματος, που βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα σε σκοράρισμα και ριμπάουντ, Κλάιμπερν (13,2 πόντους, 6,9 ριμπάουντ).
Είναι αλήθεια πως μετά το break της Μπασκόνια στο δεύτερο ματς στη Μόσχα, υπήρξαν τα πρώτα δειλά σχόλια ότι πλησιάζει το τέλος εποχής. Η ΤΣΣΚΑ, ωστόσο, απάντησε εμφατικά στη Βιτόρια, πέτυχε 88 πόντους κατά μέσο όρο στα δύο παιχνίδια επί ισπανικού εδάφους και προκρίθηκε με 3-1.
Ντε Κολό: Η ευκαιρία του να γίνει θρύλος
Η εμφανής διαφορά έγινε από τον Ντε Κολό, ο οποίος ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του και υπενθύμισε προς όλους ότι παραμένει ο κορυφαίος γκαρντ της Ευρώπης.
Ο Γάλλος σταρ έχει φέτος την ευκαιρία, ενδεχομένως στην τελευταία του χρονιά με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ, να γίνει μόλις ο πέμπτος παίκτης στην ιστορία των Final Four που αναδεικνύεται πάνω από μία φορά MVP, μετά τους Κούκοτς, Μποντιρόγκα, Διαμαντίδη και Σπανούλη.
Αν οι πολύπειροι Χάινς, Χάντερ καταφέρουν να μετριάσουν το υψομετρικό χάντικαπ με τους θηριώδεις σέντερ της Ρεάλ, Ταβάρες (78,7% στο δίποντο) και Αγιόν, ο Χάκετ βάλει φρένο στο τέμπο των Καμπάτσο, Γιουλ και ο Κουρμπάνοφ συνεχίσει να αποδεικνύεται το ίδιο αξιόπιστος από το τρίποντο (51,1% φέτος) τότε η ΤΣΣΚΑ έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι ήρθε η σειρά της να επιστρέψει στον τελικό για πρώτη φορά μετά το Βερολίνο.
Λάσο: Ο πιο υποτιμημένος τεχνικός
Για τη Ρεάλ η φετινή σεζόν είναι εξ αρχής μία μεγάλη πρόκληση διότι επιδιώκει να πάρει δύο σερί ευρωπαϊκούς τίτλους για πρώτη φορά μετά το 1968. Μπορεί το καλοκαίρι ο Ντόντσιτς να έφυγε για το ΝΒΑ, ωστόσο ο κορμός παρέμεινε ο ίδιος, αφού 13 από τους παίκτες που οδήγησαν πέρυσι τη Ρεάλ στην κορυφή της Ευρώπης βρίσκονται και την τρέχουσα σεζόν στο ρόστερ.
Οι «μερένχες» έχουν το μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας (29,6) και ασφαλώς την πιο έμπειρη ομάδα αφού στις τάξεις τους φιγουράρουν παίκτες όπως οι Ρέγες και Γιουλ με επτά συμμετοχές σε Final Four ή οι Κάρολ και Ρουντι με έξι παρουσίες αντίστοιχα.
Στον πάγκο της βρίσκεται σταθερά από το 2011 ο Πάμπλο Λάσο, ο πιο υποτιμημένος τεχνικός στην Ευρώπη. Ο 51χρονος Ισπανός για πολλά χρόνια δεν γέμιζε το μάτι σε κανέναν, όμως άπαντες πλέον του αναγνωρίζουν ότι έχει προσδώσει ταυτότητα στο παιχνίδι της Ρεάλ, η οποία παίζει μαζί με τη Φενέρ το πιο ολοκληρωμένο μπάσκετ στην ήπειρο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η «βασίλισσα» μπαίνει στα πλέι οφ με το κορυφαίο index rating (103,1), είναι πρώτη στις ασίστ (20), πρώτη στα αμυντικά ριμπάουντ (27), τρίτη καλύτερη επίθεση (85,5) και τέταρτη άμυνα (77,5). Και όλα αυτά έχοντας το μεγαλύτερο βάθος και ροτέισον με 11 παίκτες να μετρούν τουλάχιστον 14 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα.
Η επιστροφή του Γιουλ και η πρόκληση του back to back
Με την υπεροχή της στα ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό, όπου ήταν η μόνη που πέρασε με sweep, όταν όλοι περίμεναν η συγκεκριμένη σειρά να πάει μακριά, απέδειξε πως έχει τον τρόπο να τραβάει άσους από το μανίκι όπως ο Τέιλορ, ο οποίος ήταν ο πρώτος της σκόρερ στα πλέι οφ με 12,3 πόντους και παράλληλα ο κορυφαίος της αμυντικός. Ο Καμπάτσο έκανε ό,τι ήθελε μοιράζοντας σε αυτά τα τρία παιχνίδια 8,3 ασίστ κατά μέσο όρο και ο Ρούντι επιβεβαίωσε πως διάγει την πιο ώριμη φάση της καριέρας του.
Όταν κερδίζεις 3-0 τον Παναθηναϊκό χωρίς τον ηγέτη σου, στέλνεις μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως δεν είσαι διατεθειμένος να αφήσεις τα σκήπτρα σου. Με την επιστροφή του Γιουλ, η Ρεάλ ενδυναμώνεται ακόμη περισσότερο και δείχνει απόλυτα ικανή να γίνει η τρίτη ομάδα την τελευταία 20ετία μετά τις Μακάμπι και Ολυμπιακό, που πετυχαίνει το back to back.
