Η La Liga για πρώτη φορά μετά τον ισπανικό εμφύλιο στα τέλη της δεκαετίας του ’30 ανέστειλε τη λειτουργία της για εξωγενείς παράγοντες. Διαβάστε τα 11 πιο συγκλονιστικά περιστατικά που έχουν σημαδεύσει την ισπανική λίγκα.
Το ισπανικό πρωτάθλημα ήταν πάντα μία πηγή συναρπαστικών ή δραματικών ειδήσεων που κέντριζαν την προσοχή των οπαδών κάθε εβδομάδα. Ο κορωνοϊός έχει «χτυπήσει» σφοδρά τους Ισπανούς, που θα θυμούνται για πολύ καιρό αυτή τη χρονιά.
Η El Pais μας υπενθύμισε άλλα 11 συμβάντα που άφησαν την ποδοσφαιρική Ισπανία με ανοιχτό το στόμα.
Η απαγωγή του Κίνι
Δεν είχε περάσει ούτε μία εβδομάδα από την απόπειρα πραξικοπήματος στην Ισπανία (23 Φεβρουαρίου 1981). Η χώρα προσπαθούσε να επανέλθει στην κανονικότητα, αλλά η κοινωνία συγκλονίστηκε εκ νέου στο άκουσμα της είδησης ότι ο Ενρίκε Κάστρο Κίνι απήχθη την 1η Μαρτίου του 1981 από τρεις άγνωστους με όπλο μετά τον αγώνα της Μπαρτσελόνα με τη Χέρκουλες στο Καμπ Νόου, όπου είχε μάλιστα σκοράρει δύο γκολ.
Την εξαφάνισή του, τη δήλωσε η σύζυγός του που τον περίμενε στο αεροδρόμιο. Λίγες ημέρες αργότερα οι απαγωγείς τηλεφώνησαν και απαίτησαν 100 εκατ. πεσέτες (600 χιλιάδες ευρώ) σε λογαριασμό της Ελβετίας για να απελευθερώσουν τον άσο της Μπαρτσελόνα. Τις διαπραγματεύσεις ανέλαβε ο συμπαίκτης του Κίνι στην Μπάρτσα, Χοσέ Ραμόν Αλεξάνκο.
Η Μπαρτσελόνα επηρεασμένη από το σοκ της απαγωγής έχασε τα τρία από τα τέσσερα επόμενα ματς, απώλειες που τελικά της στοίχισαν και τον τίτλο. Ο Κίνι απελευθερώθηκε στις 25 Μαρτίου μετά την καταβολή των λύτρων. Είχε κρατηθεί για 25 μέρες σε ένα υπόγειο ενός συνεργείου αυτοκινήτων στη Σαραγόσα.
Η εικόνα του ταλαιπωρημένου, γενειοφόρου και αδύνατου Κίνι στη γενική αστυνομική διεύθυνση της Βαρκελώνης ήταν συγκλονιστική. 2.000 κόσμος τον υποδέχθηκε τραγουδώντας τον ύμνο της Αστούριας (τόπος καταγωγής του).
Οι νεαροί απαγωγείς του, ερασιτέχνες και με καθαρά ποινικά μητρώα, συνελήφθησαν όταν ο ένας εξ’ αυτών μετέβη στην Ελβετία και έκανε ανάληψη μόνο του 1 εκατομμυρίου πεσετών (6.000€).
Καταδικάστηκαν σε 10ετή κάθειρξη, παρότι ο Κίνι δεν επιθυμούσε τη δίωξή τους, λέγοντας ότι «έκαναν ένα λάθος αλλά είναι καλοί άνθρωποι». Μάλιστα, δεν πήρε ούτε την αποζημίωση που του επιδικάστηκε.
Ο Κίνι ήταν από τους πιο δημοφιλείς ποδοσφαιριστές στην Ισπανία και έναν χρόνο πριν είχε γίνει η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου αφού η Μπαρτσελόνα έδωσε 80 εκατ. πεσέτες για να τον αποκτήσει από τη Σπόρτινγκ Χιχόν.
Πέθανε το 2018 σε ηλικία 68 ετών από ανακοπή καρδιάς.
Η «αρπαγή» του Ριβάλντο
Καλοκαίρι του 1997, η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια βρισκόταν σε περίοδο προετοιμασίας και με τη βραζιλιάνικη τριπλέτα Φλάβιο Κονσεϊσάο, Τζαλμίνια, Ριβάλντο άφηνε υποσχέσεις για κάτι πολύ καλό τη σεζόν που ερχόταν.
Το κλίμα στη Βαρκελώνη ήταν πολύ διαφορετικό, η Μπαρτσελόνα προβλημάτιζε στα φιλικά και η πώληση του Ρονάλντο στην Ιντερ είχε βυθίσει στην απογοήτευση τους φίλους της Μπάρτσα.
Οι «μπλαουγκράνα» την τελευταία ημέρα των μεταγραφών έκαναν το κόλπο γκρόσο καταβάλλοντας στην Ντέπορ τη ρήτρα για την απόκτηση του Ριβάλντο, που έφτανε στα 4 δισεκατομμύρια πεσέτες (24 εκ. ευρώ) – μεγαλύτερο ποσό που είχε μέχρι τότε καταβάλει ισπανική ομάδα.
Η Ντέπορ παρότι γέμισε τα ταμεία της δεν είχε τον χρόνο να αντιδράσει και να βρει άξιο αντικαταστάτη. Το κυριότερο όμως ήταν πως πληγώθηκε το γόητρο των οπαδών της.
Ο Ριβάλντο από είδωλο του Ριαθόρ έγινε σε ένα βράδυ ο μισητός παίκτης υπενθυμίζοντας πως η Λα Κορούνια παρότι κοιτούσε κατάματα τους μεγάλους στον αγωνιστικό χώρο δεν μπορούσε να τα βάλει με το πορτοφόλι τους.
Η «αρπαγή» ονομάστηκε Rivaldazo και έρχεται στο μυαλό όλων των φιλάθλων, κάθε φορά που εκπνέει μια μεταγραφική περίοδος.
Το δολοφονικό τάκλιν στον Μαραντόνα
Ο σκληροτράχηλος αμυντικός της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Αντονι Γκοϊκοϊτσέα ήταν του δόγματος «ή η μπάλα ή ο παίκτης». Από δικό του μαρκάρισμα είχε μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης σχεδόν μία ολόκληρη σεζόν ο Μπερντ Σούστερ της Ρεάλ.
Στις 24 Σεπτεμβρίου το 1983 το επόμενο θύμα του Βάσκου αμυντικού ήταν ο πιο διάσημος και ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών. Με την Μπαρτσελόνα να κερδίζει 4-0 την Αθλέτικ ο Γκοϊκοϊτσέα έβαλε στόχο τον αστράγαλο του Ντιέγκο Μαραντόνα. Με ένα εγκληματικό τάκλιν έβγαλε νοκ άουτ τον Αργεντινό βιρτουόζο.
Ολος ο κόσμος κρατούσε την ανάσα του ελπίζοντας ότι ο Μαραντόνα δεν έχει υποστεί κάτι σοβαρό. Τα δάκρυα όμως του Ντιέγκο και ότι έφυγε με φορείο δεν ήταν ενθαρρυντικά σημάδια.
Τελικά, ο τραυματισμός ήταν λιγότερο σοβαρός από τις αρχικές εκτιμήσεις και ο Μαραντόνα, αφού υποβλήθηκε σε επέμβαση, επέστρεψε μετά από απουσία 3,5 μηνών.
Οσο για τον Γκοϊκοϊτσέα, που δεν είδε ούτε κίτρινη κάρτα (!) από τον διαιτητή της αναμέτρησης, αρχικά τιμωρήθηκε με 18 αγωνιστικές, αλλά εν συνεχεία η ποινή του μειώθηκε στις 7.
Η προδοσία του Λουίς Φίγκο
Το 2000 ξεκινούσε η εποχή του Φλορεντίνο Πέρεθ στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο νέος πρόεδρος της «βασίλισσας» οραματίστηκε τους γκαλάκτικος και η υπογραφή του Λουίς Φίγκο από την Μπαρτσελόνα με αντίτιμο 60 εκατ. ευρώ αποτέλεσε την πρώτη του θριαμβευτική κίνηση υπεροχής.
Ακολούθησαν δεκάδες αστέρες στη συνέχεια, όπως οι Ζιντάν, Μπέκαμ, Ρονάλντο, ωστόσο κανείς δεν προκάλεσε το αντίκτυπο του Φίγκο.
Η Ρεάλ με τον Πορτογάλο δεν υπέγραψε μόνο τον σπουδαιότερο δεξιό εξτρέμ της εποχής, αλλά κατάφερε παράλληλα να αποσταθεροποιήσει τον μεγάλο της αντίπαλο. Ο Φίγκο ήταν αρχηγός και ηγετική φυσιογνωμία στα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα.
«Ηταν σαν να ξεριζώνουμε την καρδιά των αντιπάλων μας», δανείστηκε μία έκφραση του Χόρχε Βαλντάνο για να αποδώσει τη νίκη της Ρεάλ στη μεταγραφή του Φίγκο ο Πέρεθ. Οι φίλοι της Μπαρτσελόνα ήπιαν το πικρό ποτήρι βλέποντας τον Φίγκο να παρουσιάζεται με τη λευκή φανέλα και λίγους μήνες αργότερα να πανηγυρίζει με την καρδιά του τον τίτλο του πρωταθλητή.
Φυσικά η πρώτη του επιστροφή στο Καμπ Νόου ως αντίπαλος έχει μείνει στην ιστορία. Οι αποδοκιμασίες ήταν εκκωφαντικές και η εικόνα της γουρουνοκεφαλής που εκτοξεύεται από την εξέδρα στον αγωνιστικό χώρο παραμένει έντονα χαραγμένη 20 χρόνια μετά για να θυμίζει την προδοσία του Φίγκο.
Σεβίλλη και Θέλτα στη Segunda B (Γ’ Εθνική)
Το καλοκαίρι του 1995 αντί στο επίκεντρο να βρίσκονται οι μεταγραφές, το ενδιαφέρον μονοπωλεί η απόφαση υποβιβασμού δύο ιστορικών συλλόγων για οικονομικούς λόγους. Σεβίλλη και Θέλτα δεν μπορούν να καλύψουν τις χρηματικές εγγυήσεις σύμφωνα με τον Αθλητικό Νόμο και υποβιβάζονται στην 3η Κατηγορία.
Φυσικά αυτή η απόφαση ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών. 30.000 οπαδοί της Σεβίλλης, η οποία είχε εξασφαλίσει εισιτήριο για το Kύπελλο UEFA εκείνη τη σεζόν, βγήκαν στους δρόμους στις 2 Αυγούστου για να διαμαρτυρηθούν. Η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε στο Βίγκο από τους φίλους της Θέλτα.
Οι πιέσεις της κοινωνικής μάζας ανάγκασαν τη La Liga να υπαναχωρήσει. Τότε όμως θίχθηκαν δύο άλλες ομάδες, η Βαγιαδολίδ και η Αλμπαθέτε, που θα έπαιρναν τη θέση των Θέλτα και Σεβίλλης στη μεγάλη κατηγορία.
Τελικά η λύση δόθηκε με την απόφαση να διεξαχθεί η La Liga με 22 ομάδες τη σεζόν 1995/96 και 1996/97.
Η τραγωδία της Σαριά
Τον Μάρτιο του 1992 ο αγώνας Εσπανιόλ – Κάντιθ έμεινε στην ιστορία για τον πιο τραγικό λόγο: ένα 13χρονο αγόρι έχασε τη ζωή του από βεγγαλικό που εκτοξεύτηκε από την απέναντι κερκίδα και καρφώθηκε στο στήθος του.
Ο Γκιγιέρμο Αλφόνσο Λαθάρο βρέθηκε στη Βαρκελώνη εκείνη την Κυριακή για τις τοπικές εκλογές με την οικογένειά του και μετά την ψήφο αποφάσισαν όλοι μαζί, οι γονείς του και ο δεκάχρονος αδερφός του να δουν τον αγώνα της αγαπημένης του ομάδας, Εσπανιόλ στη Σαριά.
Δύο λεπτά πριν το ματς ξεκινήσει και ενώ ο πατέρας του Γκιγιέρμο τραβούσε φωτογραφίες μία φωτοβολίδα χτύπησε το άτυχο αγόρι. Ο πατέρας έβγαλε το βεγγαλικό από το στήθος του παιδιού του, το οποίο εξέπνευσε κατά τη μεταφορά του σε κλινική της Βαρκελώνης.
Υπεύθυνος θεωρήθηκε ένας άλλος φίλαθλος, ο Φράνκο Βίλα, ο οποίος επίσης πήγε στο γήπεδο με τα δύο παιδιά του. Το 1993 καταδικάστηκε με ποινή φυλάκισης έξι μηνών καθώς θεωρήθηκε ότι δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει τον Γκιγιέρμο. Επίσης τιμωρήθηκε με πρόστιμο η Εσπανιόλ 42 εκατ. πεσέτες (252.000€).
Το οξύμωρο ήταν πως εκείνο το ματς διεξήχθη κανονικά με την Εσπανιόλ μάλιστα να κερδίζει 3-1 και τον σκόρερ του τρίτου γκολ, Πίθο Γκόμεθ να δηλώνει «ήταν το πιο λυπητερό γκολ της ζωής μου».
Το χαμένο πέναλτι του Τζούκιτς στο 90′
Τη σεζόν 1993/94 ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ισπανία είχε ερωτευτεί την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, μία μικρή ομάδα που είχε βαλθεί να σπάσει τη δεκαετή κυριαρχία του διπόλου Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα.
Στο τελευταίο ματς της σεζόν η Ντέπορ είχε προβάδισμα ενός βαθμού από τη δεύτερη Μπαρτσελόνα άρα ο τίτλος εξαρτιόταν αποκλειστικά από αυτήν. Αντίπαλός της ήταν η Βαλένθια, η οποία δεν είχε βαθμολογικό κίνητρο, αλλά οι κακές γλώσσες λένε πως είχε λάβει ένα γενναιόδωρο πριμ για να τα δώσει όλα.
Στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης και με το ματς κολλημένο στο 0-0 η Ντέπορ κέρδισε πέναλτι. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Μίροσλαβ Τζούκιτς, ωστόσο ο Σέρβος αμυντικός σούταρε με άσχημο τρόπο και ο (αναπληρωματικός) τερματοφύλακας της Βαλένθια, Γκονθάλεθ μπλόκαρε εύκολα την μπάλα.
Οι «νυχτερίδες» πανηγύριζαν σαν να είχαν πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ, με τους παίκτες της Ντέπορ να είναι απαρηγόρητοι. Η Μπαρτσελόνα την ίδια ώρα έκανε το καθήκον της κερδίζοντας τη Σεβίλλη και έτσι αναδείχθηκε μάλλον απρόσμενα πρωταθλήτρια.
Με εξαίρεση τους Καταλανούς φιλάθλους σχεδόν το σύνολο της Ισπανίας στεναχωρήθηκε για τη σούπερ Ντέπορ του 1994, η οποία οδήγησε την κούρσα από τη 14η αγωνιστική για να χάσει τον τίτλο στην τελευταία. Εξι χρόνια μετά, το 2000 η Λα Κορούνια κατάφερε τελικά να κατακτήσει το πρώτο της πρωτάθλημα.
Η δολοφονία του Αϊτόρ Θαμπαλέτα
Στις 8 Δεκεμβρίου του 1998 ο Αΐτορ Θαμπαλέτα ταξίδεψε με την κοπέλα του στη Μαδρίτη για να παρακολουθήσει τον αγώνα της αγαπημένης του ομάδας, Ρεάλ Σοσιεδάδ με την Ατλέτικο.
Πριν το ματς επισκέφθηκε ένα μπαρ κοντά στο «Βιθέντε Καλντερόν». Ο ίδιος δεν φορούσε διακριτικά της Σοσιεδάδ, ωστόσο η κοπέλα του είχε ένα μαντήλι, το οποίο κάποιοι οπαδοί της Ατλέτικο ζήτησαν να το βγάλει. Ο καβγάς άναψε, οι οπαδοί της Σοσιεδάδ έφυγαν από τον χώρο, όμως ο Θαμπαλέτα έμεινε πίσω και ο 24χρονος τότε, Ρικάρντο Γκέρα τον δολοφόνησε με μία μαχαιριά στην καρδιά.
«Αρχικά νόμιζα πως ήταν στον μπράτσο, στη συνέχεια όμως το πρόσωπό του άρχισε να γίνεται λευκό. Επεσε πάνω μου και είπε πεθαίνω. Στη συνέχεια ήρθε ένα ασθενοφόρο, τον πήρε και δεν τον είδα ξανά ποτέ», περιέγραψε στη δίκη η φίλη του Θαμπαλέτα.
Οσο για τον Γκέρα, συνελήφθη λίγες ώρες αργότερα και το 2000 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 17 ετών, με το δικαστήριο να επιδικάζει αποζημίωση 20 εκ. πεσέτες (120.000€) στην οικογένεια του Θαμπαλέτα και 10 εκ. (60.000€) στην κοπέλα του.
Το 2018, και ενώ είχε εξασφαλίσει 7ήμερη άδεια από τη φυλακή, συνελήφθη ξανά, αυτήν τη φορά για ναζιστικό χαιρετισμό στο Βέλγιο, πριν από ένα Μπριζ – Ατλέτικο.
Ο θάνατος του Αντόνιο Πουέρτα
Η Σεβίλλη προερχόταν από τρεις τίτλους την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο και έμπαινε στη σεζόν 2007/08 ως διεκδικήτρια της La Liga. Το πρώτο ματς της χρονιάς όμως κόντρα στη Χέταφε έμελλε να εξελιχθεί σε εφιάλτη.
Στο 31o λεπτό της αναμέτρησης ο αριστερός μπακ της Σεβίλλης, Αντόνιο Πουέρτα κατέρρευσε στο γήπεδο. Οι στιγμές ήταν δραματικές, καθώς σηκώθηκε και εν συνεχεία έπεσε ξανά στο έδαφος. Τελικά ο Πουέρτα αποχώρησε προς τα αποδυτήρια περπατώντας, εκπέμποντας ενθαρρυντικά σημάδια αλλά εκεί έχασε τις αισθήσεις του άλλες πέντε φορές.
Η Σεβίλλη κέρδισε 4-1 εκείνο το παιχνίδι, όμως η ανησυχία στους φίλους της ομάδας ήταν διάχυτη. Ο Πουέρτα μεταφέρθηκε σε μονάδα εντατικής θεραπείας με υποβοηθούμενη αναπνοή. Τρεις ημέρες μετά και ενώ η Σεβίλλη βρισκόταν στην Ελλάδα για τον επαναληπτικό των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ με την ΑΕΚ, ο Πουέρτα έχασε τη μάχη με τη ζωή.
Η ομάδα συντετριμμένη επέστρεψε εσπευσμένα στη βάση της. Ολόκληρη η Σεβίλλη βυθίστηκε στο πένθος αφού ακόμη και οι οπαδοί της Μπέτις συμμετείχαν στον πόνο των αιώνιων αντιπάλων τους.
Ο Πουέρτα έφυγε άδικα από τη ζωή στο απόγειο της καριέρας του. Είχε κερδίσει μία θέση στην εθνική Ισπανίας και περίμενε να γίνει πατέρας από την έξι μηνών έγκυο σύντροφό του. Ηταν μόλις 23 ετών…
Η μάχη στις όχθες του Μανθανάρες
Στην Ισπανία είχαν την εντύπωση πως τα ραντεβού οπαδών για να λύσουν τις διαφορές τους αφορούσαν μόνο μεθυσμένους Ρώσους από βότκα κάπου στα βάθη της τούνδρας. Στις 30 Νοεμβρίου το 2014 όμως, στις όχθες του ποταμού Μανθανάρες στη Μαδρίτη, αποδείχθηκε ότι η τυφλή, ανεξέλεγκτη οπαδική βία δεν έχει εθνικότητα και χρώμα.
Δύο ομάδες οπαδών από τη Γαλικία και τη Μαδρίτη, αρματωμένες με μαχαίρια, μπαστούνια, φωτοβολίδες και σιδερογροθιές έδωσαν ραντεβού θανάτου με τραγικό απολογισμό έναν νεκρό.
Από τη μία ήταν οι Μπλε του Ριαθόρ (Λα Κορούνια) γνωστοί για τις ακραία αριστερές απόψεις τους και από την άλλοι ακροδεξιοί οπαδοί της Ατλέτικο. Δύο ultras της Ντέπορ χτυπήθηκαν άγρια και ρίχτηκαν από 7 άτομα μέσα στον ποταμό. Ο ένας βγήκε ζωντανός, ο δεύτερος όχι.
Ο Φρανσίσκο Χαβιέρ Ρομέρο Ταμποάδα γνωστός ως Τζίμι, ήταν μέλος σε έναν από τους πιο βίαιους συνδέσμους οπαδών της Ντέπορ και κατέληξε στα 41 του αφήνοντας πίσω του ένα ανήλικο παιδί.
Τέσσερις ultras της Ατλέτικο προφυλακίστηκαν και οδηγήθηκαν σε δίκη, τελικά όμως, το 2018 η υπόθεση έκλεισε χωρίς να καταδικαστεί κανείς, αφου δεν υπήρχαν, σύμφωνα με τον δικαστή, αποδεικτικά στοιχεία.
Η κατάρα της Τενερίφης
Το 1992 η Ρεάλ Μαδρίτης με νίκη στο τελευταίο ματς της σεζόν στην Τενερίφη θα κατακτούσε το πρωτάθλημα. Παρότι προηγήθηκε με 2-0 τελικά ηττήθηκε 3-2 και απώλεσε τον τίτλο πραγματικά στο νήμα από την Μπαρτσελόνα.
Την επόμενη σεζόν όταν ανακοινώθηκε το πρόγραμμα άπαντες στη Μαδρίτη ανασήκωσαν τα φρύδια τους βλέποντας ότι την τελευταία αγωνιστική θα έπρεπε να επισκεφθούν ξανά την Τενερίφη. Αρχικά στη Ρεάλ το αντιμετώπισαν ως μία ευκαιρία για εκδίκηση, αλλά η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Ρεάλ και Μπαρτσελόνα είναι ισόβαθμες την τελευταία αγωνιστική, με τη Ρεάλ όμως να έχει το πάνω χέρι. Μία νίκη στις Κανάριες Νήσους αρκούσε για να στεφθεί πρωταθλήτρια και να ξορκίσει την κατάρα. Παίζει όμως φοβισμένα, ηττάται με 2-0 και η Μπαρτσελόνα εκμεταλλεύεται ξανά το απρόσμενο δώρο.
Η Ρεάλ για δύο διαδοχικές χρονιές χάνει το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική εξαιτίας της Τενερίφης. Προπονητής των νησιωτών και τις δύο χρονιές ήταν ο Χόρχε Βαλντάνο, πρώην ποδοσφαιριστής (1984-87), μετέπειτα προπονητής (1994-96), τεχνικός διευθυντής (2000-09) και διευθύνων σύμβουλος (2009-11) της Ρεάλ.
