Αν κάποιος φίλος του μπάσκετ στο μέλλον ζητούσε από έναν… ιστορικό του αθλητισμού να του πει μία ωραία ιστορία από τα μέρη μας, τόσο ωραία σαν παραμύθι, τότε είναι δεδομένο πως η ομάδα του Λαυρίου θα είχε την τιμητική της.

Βέβαια, όπως σχεδόν σε όλες τις ιστορίες, έτσι και σ’ αυτήν του Λαυρίου δεν ήταν πάντα όλα στην… εντέλεια.

Πέρασε δύσκολες στιγμές, όμως εκεί είναι που έκανε τη διαφορά: όταν τα πράγματα δεν κυλούσαν ιδανικά, στήριξε το πρότζεκτ και τον προπονητή που καθόταν και κάθεται ακόμα στην άκρη του πάγκου του.

Λαύριο: Ο αρχιτέκτονας της ομάδας

Ο αναμορφωτής του Λαυρίου έχει όνομα κι αυτό είναι Χρήστος Σερέλης.

Ανέλαβε ως υπηρεσιακός προπονητής για πέντε παιχνίδια στο φινάλε του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής της σεζόν 2004-05 και με τη δουλειά που έριξε αλλά και τις ιδέες του κατάφερε να βρίσκεται ακόμα στο τιμόνι της ομάδας της ζωής του.

Φυσικά μέσα σ’ αυτά τα 16-17 χρόνια υπήρξαν αμέτρητα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, δύσκολες στιγμές, ένταση, κλάμα, στενοχώρια. Τα πάντα.

Ομως, ο… καιρός έφτιαξε, ο ήλιος βγήκε για τα καλά πάνω από τον ουρανό της ομάδας της Λαυρεωτικής και άπαντες πλέον βγάζουν το καπέλο στον κόουτς Σερέλη και τα παιδιά του.

Το 2007 το Λαύριο πανηγύρισε την άνοδο στη Β’ Εθνική, τρία χρόνια αργότερα «σκαρφάλωσε» στην Α2 κατηγορία, το 2014 γλίτωσε στο τσακ τον υποβιβασμό, αλλά την επόμενη σεζόν (το 2015) ο ΚΑΟΔ δήλωσε αδυναμία να συμμετάσχει στην Α1, με το Λαύριο να είναι η πρώτη επιλαχούσα ομάδα!

Η… ζωή στα σαλόνια δεν ήταν εύκολη στο ξεκίνημα. Αποκλείστηκε στο Κύπελλο από τον Φάρο (Α2), ομάδα βέβαια που στη συνέχεια έφτασε μέχρι τον τελικό του θεσμού.

Παράλληλα, είχε χάσει τέσσερα από τα πέντε ματς στο πρωτάθλημα, ανάμεσα σ’ αυτές τις ήττες ήταν και το ταπεινωτικο 108-39 από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ

Κι όμως, η διοίκηση στήριξε τον Σερέλη (σπάνιο στα μέρη μας), με την ιστορία να δικαιώνει πανηγυρικά την (τότε) απόφαση.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Το Λαύριο με μπάτζετ 305 χιλιάδων ευρώ, προκρίθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στα ημιτελικά της Basket League, αλλά δεν του έφτανε αυτό.

«Τρέλανε» ξανά την μπασκετική πιάτσα (και όχι μόνο), αφού αν και βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο στη σειρά με τον Προμηθέα του πολύ μεγαλύτερου μπάτζετ (0-2), τα έφερε όλα τούμπα, πέτυχε τρεις διαδοχικές νίκες, έστειλε… σπίτι τους Πατρινούς και έγραψε την πιο χρυσή σελίδα στο δικό του παραμύθι: πήρε το εισιτήριο για τους τελικούς του πρωταθλήματος, με στόχο να σταθεί με αξιοπρέπεια κόντρα στο απόλυτο φαβορί, Παναθηναϊκό.

Λαύριο: Η Φιλοσοφία

Το Λαύριο (2o στη regular season με ρεκόρ 17-5) με διαφορά από τον… επόμενο της λίστας παίζει το πιο ελεύθερο – και ευχάριστο στο μάτι – μπάσκετμπολ στη χώρα μας.

Ο κόουτς Σερέλης ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοντέλο, με πολλά «κοψίματα» στη ρακέτα, με τους παίκτες του να κινούνται συνεχώς στην επίθεση και με τα συστήματα να καταλήγουν είτε με κάποιο ντράιβ, είτε με πάσα στην περιφέρεια και τρίποντο.

Στην άμυνα, η προσπάθεια συνεχίζεται. Δεν τα παρατάνε ποτέ, με τις αλληλοκαλύψεις να είναι πρώτες στην ιεραρχία και βασική οδηγία από τον πάγκο.

Εν κατακλείδι, αν νομίζει κάποιος ότι ξεμπέρδεψε μαζί τους, βρίσκει τον μπελά του. Κι αυτό αποδείχθηκε κατ’ επανάληψη στη φετινή σεζόν, η οποία ξεκίνησε με τέσσερις ήττες, αφού ο κορωνοϊός χτύπησε για τα καλά την πόρτα της ομάδας της Λαυρεωτικής λίγο πριν το πρώτο τζάμπολ της Basket League.

Λαύριο: Τα «Εργαλεία»

Ο κόουτς Σερέλης έχει «μάτι» στην επιλογή ξένων αθλητών και μερικές από τις πιο τρανές αποδείξεις για τούτο, είναι ο Κέβιν Πάντερ που πριν λίγες μέρες έπαιξε με την Αρμάνι στο Final Four της Euroleague αλλά και ο Στίβεν Γκρέι που μέχρι πριν δύο μήνες αγωνιζόταν στο Περιστέρι (ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους ξένους της ομάδας των δυτικών προαστίων).

Το δικό του εντυπωσιακό step up έκανε φέτος ο 24χρονος πόιντ γκαρντ Βασίλης Μουράτος (11.5 πόντους μέσο όρο). Από το περσινό μονοψήφιο ποσοστό (8%) έξω από τα 6,75 μ., φέτος… εκτινάχθηκε στο +30%.

Στο πλευρό του έχει μία επτάδα-φωτιά, τα «λαυράκια» του Σερέλη:

• Τον πλέι μέικερ Γκλεν Κόζι (11.8 π.) που δεν σου γεμίζει το μάτι (1,82 μ.), όμως είναι κίνδυνος-θάνατος
• Τον σούτινγκ γκαρντ Τάισον Κάρτερ (14.1 π.)
• Τον φόργουορντ Τζάρεντ Σάβατζ (κάνει τη «βρώμικη» δουλειά στην άμυνα, ειδικός στα κλεψίματα, απειλεί όμως και από την περιφέρεια, 33/97 τρίποντα)
• Τον επίσης φόργουορντ Αλφα Ντιαλό (12.6 πόντους)
• Το «πολυεργαλείο» Ντέβιν Ντέιβις (10.8 π.)
• Τον… άρχοντα της ρακέτας Ανοσίκε (7.1 π.)
• Και, φυσικά, τον Πέτρο Γερομιχαλό που πασάρει, σκοράρει, παίρνει ριμπάουντ και βάζει το κορμί του στην άμυνα, χωρίς να υπάρχει αύριο.

Αυτοί είναι οι «στρατιώτες» που έχει επιλέξει να βρίσκονται στο πλευρό του ο κόουτς Σερέλης και όλοι μαζί σαν μία παρέα βγαλμένη από παραμύθι, συνεχίζουν να γράφουν ιστορία…