Με τελευταίο χρονικά τον Φρανκ Λάμπαρντ, παραθέτουμε τους ανθρώπους που έχουν θητεία στις ίδιες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ από δύο διαφορετικά πόστα: ως παίκτες και ως προπονητές.
Ο Φρανκ Λάμπαρντ άφησε τη «σφραγίδα» του σαν παίκτης της Τσέλσι και από την περσινή σεζόν ανέλαβε και την τεχνική της ηγεσία. Παρόμοιο παράδειγμα και ο Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Οι παραπάνω περιπτώσεις είναι δύο από τις συνολικά 35 σε επίπεδο Πρέμιερ Λιγκ, αναφορικά με ανθρώπους που έχουν θητεύσει στην ομάδα από δύο διαφορετικές θέσεις. Αυτές του παίκτη και του προπονητή.
Γκόρντον Στράχαν (Κόβεντρι)
Η Κόβεντρι στην οποία ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα, του έδωσε την ευκαιρία να αρχίσει και την προπονητική. Περισσότερο κάθισε στον πάγκο ως προπονητής (1996-2001) ενώ ως παίκτης είχε αγωνιστεί για δύο σεζόν στην ομάδα (1995-97). Δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο με την Κόβεντρι.
Μπράιαν Ρόμπσον (Μίντλεσμπρο)
«Σημαία» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1981-1994) από την οποία αποχώρησε με προορισμό τη Μίντλεσμπρο, αρχικά ως παίκτης-προπονητής και από το 1997 έως το 2001 καθαρά από το πόστο του τεχνικού. Μόλις 3 ματς αγωνίστηκε ως παίκτης, τη στιγμή που ως προπονητής κάθισε σε 168 ματς στον πάγκο, κατακτώντας με τη «Μπόρο» το πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας (πλέον Τσάμπιονσιπ) το 1994-95.
Μαρκ Χιουζ (Μπλάκμπερν)
Ολοκλήρωσε την καριέρα του στη Μπλάκμπερν, με την οποία κατέκτησε και το Λιγκ Καπ, τη σεζόν 2001-02. Στη θέση του προπονητή βρέθηκε για μία 4ετία (2004-08), οδηγώντας την σε τελικό Λιγκ Καπ και σε ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Συνολικά μέτρησε 147 συμμετοχές ως προπονητής της Μπλάκμπερν. Ως παίκτης φόρεσε και τις φανέλες των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν, Τσέλσι, Σαουθάμπτον, Εβερτον.
Ντέιβιντ Ο’ Λίρι (Λιντς)
Αγωνίστηκε στη Λιντς στη δύση της ποδοσφαιρικής του καριέρας (1995-97), προερχόμενος από την Αρσεναλ, έχοντας ελάχιστες συμμετοχές (10 στο πρωτάθλημα) λόγω προβλημάτων τραυματισμού. Περισσότεροι οι αγώνες του ως προπονητής (145 από το 1998 έως το 2002) της Λιντς, την οποία οδήγησε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 2000-01.
Τρέβορ Φράνσις (Σέφιλντ Γουένσντεϊ)
Ολοκλήρωσε σε ηλικία 40 ετών την ποδοσφαιρική του καριέρα με τη φανέλα της Σέφιλντ Γουένσντεϊ το 1994. Από το 1991 είχε το ρόλο του παίκτη-προπονητή και έμεινε στην τεχνική της ηγεσία μέχρι το 1995. Είχε 76 συμμετοχές και 5 γκολ (6 σε επίπεδο Πρέμιερ Λιγκ) ως παίκτης, κατακτώντας μαζί της το Λιγκ Καπ τη σεζόν 1990-91. Εκατόν είκοσι έξι οι συμμετοχές του ως προπονητής.
Γκλεν Χοντλ (Τσέλσι)
Παίκτης συνώνυμο της Τότεναμ (1975-1987), έκλεισε την καριέρα του στην Τσέλσι (1993-96) έχοντας τις δύο πρώτες σεζόν το ρόλο του παίκτη-προπονητή, πριν σταματήσει την ενεργό δράση. Η καλή του παρουσία στους «μπλε» του Λονδίνου δεν συνδυάστηκε με κάποιον τίτλο, όμως ο σύλλογος του Λονδίνου άνοιξε το δρόμο στον Χοντλ ώστε να γίνει ο νέος προπονητής της Αγγλίας το 1996 (είχε 31 συμμετοχές ως παίκτης της Τσέλσι και 122 ως προπονητής).
Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ (Μίντλεσμπρο)
Οπως σε αρκετές περιπτώσεις, έτσι και εδώ, ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ πήρε το χρίσμα το προπονητή στην ομάδα με την οποία «κρέμασε» τα παπούτσια του, τη Μίντλεσμπρο (2001-2006 ως παίκτης και 2006-2009 στην τεχνική ηγεσία). Από το πρώτο πόστο κατέκτησε Λιγκ Καπ και είχε και έναν χαμένο τελικό ΟΥΕΦΑ (2005-06). Από το 2016 είναι προπονητής στην Αγγλία.
Οουεν Κόιλ (Μπόλτον)
Αγωνιζόταν ως επιθετικός και έβγαλε το ψωμί του παίζοντας αποκλειστικά σε ομάδες της Σκωτίας, πλην μίας 2ετίας στην Μπόλτον (1993/95 με 54 συμ./12 γκολ), την οποία προπόνησε από το 2010 έως το 2012. Δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο μαζί της από τα δύο πόστα.
Τζανλούκα Βιάλι (Τσέλσι)
Χαρισματικός επιθετικός, με μεγάλη καριέρα στη Γιουβέντους, εντάχθηκε στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 1996 (έως το 1999). Τα προβλήματα με τον τότε προπονητή, Ρουντ Γκούλιτ, τον ήθελαν συχνά εκτός 11άδας, όμως ο Ιταλός ήταν αυτός που τον αντικατέστησε το 1998, ως παίκτης-προπονητής. Κατέκτησε τίτλους με τους «μπλε» και από τα δύο πόστα (δύο Κύπελλα Αγγλίας, Λιγκ Καπ και Κύπελλο Κυπελλούχων).
Σλάβεν Μπίλιτς (Γουέστ Χαμ)
Ενας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς της γενιάς του, ο 51χρονος πλέον Μπίλιτς θήτευσε στη Γουέστ Χαμ τόσο ως παίκτης (1996-97) όσο και προπονητής (2015-17), χωρίς κάποια σημαντική διάκριση μαζί της.
Γκάρι Μονκ (Σουόνσι)
Πραγματοποίησε μεγάλη καριέρα ως παίκτης της Σουόνσι (2004-14, κατέκτησε Λιγκ Καπ, Λιγκ Τρόφι, πρωτάθλημα Α’ Αγγλίας) στην οποία ανέλαβε προπονητής μόλις ολοκλήρωσε την καριέρα του ως αμυντικός. Καλή η πρώτη του σεζόν, όχι όμως και η δεύτερη, στην οποία πλήρωσε ένα σερί 11 αγώνων χωρίς νίκη και αποχώρησε το Δεκέμβρη του 2015.
Ντάνι Γουίλσον (Σέφιλντ Γουένσντεϊ)
Ο επιθετικός από τη Β. Ιρλανδία φόρεσε τη φανέλα της Σέφιλντ για τρεις σεζόν (1990-93) ενώ διετέλεσε προπονητής της από το 1998 έως το 2000. Ως παίκτης, πανηγύρισε την κατάκτηση του Λιγκ Καπ την αγωνιστική περίοδο 1990-91.
Ρέι Γουίλκινς (ΚΠΡ)
Επτά σεζόν πέρασε ως παίκτης της ΚΠΡ (1989-1996). Παράλληλα με την καριέρα του ως παίκτης, είχε και χρέη προπονητή (1994-96). Είναι μόλις η μία από τις τρεις συνολικά ομάδες που έχει προπονήσει (Φούλαμ και Εθνική Ιορδανίας), έχοντας κυρίως στη διάρκεια της καριέρας του το ρόλο του βοηθού προπονητή.
Ρουντ Γκούλιτ (Τσέλσι)
Τεράστιας αξίας παίκτης. Μπορούσε να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής και της επίθεσης. Τελευταίος του ποδοσφαιρικός σταθμός ήταν η Τσέλσι (1995-1998) στην οποία είχε και χρέη προπονητή την τελευταία 2ετία. Ως προπονητής της μάλιστα κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας το 1996-97, που είναι και ο μοναδικός τίτλος του από τη στιγμή που σταμάτησε την ενεργό δράση.
Πίτερ Ριντ (Μάντσεστερ Σίτι)
Ηγέτης της μεσαίας γραμμής κατά την περίοδο που αγωνιζόταν ως παίκτης-προπονητής (1990-93). Ως παίκτης έκανε μεγάλη καριέρα στην Εβερτον ενώ ως προπονητής οι μεγαλύτερες διακρίσεις του ήταν με τη Σάντερλαντ (κατέκτησε δύο πρωταθλήματα στην Τσάμπιονσιπ).
Ιαν Ντάουι (Κρίσταλ Πάλας)
Αγωνίστηκε για πολύ λίγο στην Κρίσταλ Πάλας (1995) στην οποία ανέλαβε ως προπονητής την τριετία 2003-06. Μαζί της πανηγύρισε την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ το 2003-04, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη διάκριση στην προπονητική του καριέρα.
Ρομπέρτο Ντι Ματέο (Τσέλσι)
Οδήγησε την ομάδα από τη θέση του προπονητή στην κατάκτηση του Κυπέλλου και του Τσάμπιονς Λιγκ το 2012, αναλαμβάνοντας αρχικά ως υπηρεσιακός τον Μάρτιο του ίδιου έτους. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη (αποχώρησε στο τέλος της χρονιάς). Ως παίκτης, είχε ολοκληρώσει την καριέρα του στους «μπλε» (1998-2006) έχοντας κατακτήσει μαζί τους: Λιγκ Καπ, Κυπελλούχων, Ευρωπαικό Σούπερ Καπ, Σούπερ Καπ Αγγλίας.
Τιμ Σέργουντ (Τότεναμ)
Παίκτης της μεσαίας γραμμής, αγωνίστηκε με τα «σπιρούνια» για μία 4ετία (1999-2003). Το 2012 ανέλαβε τεχνικός διευθυντής και το 2013-14 μετά την αποχώρηση του Βίλας Μπόας ανέλαβε πρώτος προπονητής, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία (6η θέση η Τότεναμ στο πρωτάθλημα).
Μαρκ Χιουζ (Σαουθάμπτον)
Μεσοεπιθετικός που συνέδεσε το όνομά του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Για μία διετία (1998-2000) έπαιξε στους «Αγιους» στην τεχνική ηγεσία των οποίων βρέθηκε για ένα μικρό διάστημα το 2018 (από Μάρτη έως Δεκέμβρη). Ο απολογισμός του στον πάγκο της Σαουθάμπτον ήταν και ο χειρότερος στη μέχρι στιγμής προπονητική του καριέρα (18.5% νίκες).
Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)
Στη «χρυσή» εποχή της, αποτέλεσε μία τρομερή λύση στην επίθεση, ερχόμενος κυρίως από τον πάγκο. Εχει μείνει στη μνήμη όλων το γκολ που χάρισε το Τσάμπιονς Λιγκ στη Γιουνάιτεντ το 1998-99. Αγωνίστηκε σε 366 ματς και σημείωσε 126 γκολ από το 1996-97 έως το 2006-07 κατακτώντας μεταξύ άλλων 6 πρωταθλήματα. Προπονητής της από το Δεκέμβρη του 2018, νωρίτερα είχε θητεύσει σε Μόλντε και Κάρντιφ.
Κέβιν Μπολ (Σάντερλαντ)
Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Τσάμπιονσιπ με τη Σάντερλαντ παίζοντας σε άμυνα και μεσαία γραμμή. Για 9 χρόνια φόρεσε τη φανέλα της (1990-1999) ενώ από τη στιγμή που σταμάτησε το ποδόσφαιρο έχει διατελέσει δύο φορές υπηρεσιακός προπονητής (2006, 2013) και γενικά έχει περάσει από πολλές θέσεις στην ομάδα (πλέον πρεσβευτής της).
Σκοτ Πάρκερ (Φούλαμ)
Για τέσσερα χρόνια αγωνίστηκε στη Φούλαμ (2013-17), ολοκληρώνοντας την καριέρα του. Τον Φεβρουάριο του 2019 ανέλαβε τη θέση του υπηρεσιακού προπονητή και τον Μάιο του ίδιου έτους μονιμοποιήθηκε. Φέτος πανηγύρισε μαζί της την άνοδο μέσω της διαδικασίας των πλέι οφ στην Τσάμπιονσιπ.
Στιούαρτ Πιρς (Νότιγχαμ Φόρεστ)
Στην τελευταία του σεζόν ως παίκτης της Νότιγχαμ (1985-1997) ανέλαβε υπηρεσιακός προπονητής. Το 2014-15, επέστρεψε ως μόνιμος, όμως εκτός από ένα καλό ξεκίνημα, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, με συνέπεια την απόλυσή του τον Φεβρουάριο του 2015. Ως παίκτης της Νότιγχαμ κατέκτησε δύο Λιγκ Καπ.
Αλαν Σίρερ (Νιούκαστλ)
Από τους κορυφαίος στράικερ των αγγλικών γηπέδων. Η Νιούκαστλ είναι η μοναδική ομάδα που έχει προπονήσει (για ένα διάστημα το 2009 ως υπηρεσιακός) ενώ φόρεσε τη φανέλα της για μία 10ετία (1996-2006). Παρά τη μεγάλη συνεισφορά του και την αξία του, δεν κατέκτησε κάποιο τρόπαιο με τις «καρακάξες».
Ατίλιο Λομπάρντο (Κρίσταλ Πάλας)
Θήτευσε για δύο χρόνια στον σύλλογο της Πρέμιερ Λιγκ (1996-98) ο πρώην διεθνής Ιταλός εξτρέμ και την τελευταία του σεζόν είχε το ρόλο του παίκτη-προπονητή. Δεν έχει κάποια διάκριση ως προπονητής (πλέον βοηθός στην Ιταλία) σε αντίθεση με τα 3 πρωταθλήματα με τρεις διαφορετικές ομάδες στη Σέριε Α (Σαμπντόρια, Γιουβέντους, Λάτσιο).
Ντέιβ Γουότσον (Εβερτον)
Επί σειρά ετών στόπερ της Εβερτον (1986-2001), στην οποία το 1997 για ένα μικρό διάστημα στο τέλος της σεζόν είχε αναλάβει και χρέη πρώτου προπονητή. Με τα «ζαχαρωτά» κατέκτησε Πρωτάθλημα (1986-87), Κύπελλο (1994-95) και δύο Σούπερ Καπ Αγγλίας (1987, 1995).
Ντάρεν Μουρ (Γουέστ Μπρομ)
Για μία 5ετία αγωνίστηκε στο κέντρο άμυνας (2001-06) ο διεθνής με την Τζαμάικα παίκτης, πριν αναλάβει ως προπονητής την περίοδο 2018-19. Επιτυχημένη μόνο η πρώτη θητεία για τον 46χρονο πλέον προπονητή της Ντόνκαστερ.
Ντέιβιντ Ανσγουορθ (Εβερτον)
Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως παίκτης το πέρασε στην Εβερτον (1992-97, 1998-2004). Εχει διατελέσει προπονητής και βοηθός στην Κ23 ενώ στην πρώτη ομάδα έχει αναλάβει δύο φορές ως υπηρεσιακός (2016,2017). Εχει κατακτήσει Κύπελλο Αγγλίας (1994-95) και Σούπερ Καπ Αγγλίας (1994-95).
Γκάρι Μέγκσον (Νόριτς)
Η Νόριτς ήταν από τις τελευταία χρονικά ομάδες που αγωνίστηκε (1992-95) και η πρώτη του ως προπονητής (1995-96). Δεν είχε καμία μεγάλη διάκριση μαζί της από τα δύο αυτά πόστα.
Νιλ Ανταμς (Νόριτς)
Αυτή τη στιγμή είναι υπεύθυνος για τους δανεικούς του συλλόγου. Πέρασε για ένα διάστημα και από την τεχνική ηγεσία (2014-15) στη μοναδική του απόπειρα ως προπονητής. Ως παίκτης, φόρεσε τη φανέλα της για μία 5ετία (1994-99).
Ράιαν Γκιγκς (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)
Αφησε εποχή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο ο χαρισματικός μεσοεπιθετικός από την Ουαλία. Για μία ζωή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1990-2014), όπου διετέλεσε προπονητής (2014) και βοηθός προπονητή έπειτα (2014-16), πριν αναλάβει την εθνική ομάδα της χώρας του. Δεκατρία πρωταθλήματα και δύο Τσάμπιονς Λιγκ κατέκτησε μεταξύ άλλων στους «κόκκινους διαβόλους».
Πολ Γκόταρντ (Ιπσουιτς)
Αγωνιζόταν στην επίθεση και φόρεσε τα χρώματα της Ιπσουιτς από το 1991 έως το 1994. Για ένα μικρό διάστημα το 2014 είχε αναλάβει υπηρεσιακός προπονητής. Η Ιπσουιτς ήταν η τελευταία ομάδα της καριέρας του ενώ δεν ασχολήθηκε έπειτα με την προπονητική.
Στιούρτ Μακόλ (Μπράντφορντ)
Είναι η τρίτη του θητεία στην ηγεσία της Μπράντφορντ, στην οποία βρίσκεται το 2020. Δύο σαν παίκτης (1982-88,1992-98). Στη δεύτερη από αυτές, το 2000, ανέλαβε για πρώτη φορά ως προπονητής. Εχει κατακτήσει μαζί της το πρωτάθλημα της Β Αγγλίας το 1984-85.
Λίον Μπρίτον (Σουόνσι)
Αγωνίστηκε σχεδόν στο σύνολο της καριέρας του στη Σουόνσι (τρεις θητείες, 520 συμμετοχές, 17 γκολ) ο 37χρονος πλέον παλαίμαχος μέσος. Το Δεκέμβριο του 2017 κάθισε για ένα μόλις δύο στον πάγκο ως υπηρεσιακός προπονητής, πριν αναλάβει ο Κάρλος Καρβαλιάλ.
Κέλβιν Ντέιβις (Σαουθάμπτον)
Για μία 10ετία υπερασπίστηκε την εστία της Σαουθάμπτον (2006-16), στην οποία έκλεισε την καριέρα του. Τον Δεκέμβρη του 2018 διετέλεσε για ένα μικρό διάστημα ως προπονητής, έχοντας προηγουμένως πόστο στο τεχνικό τιμ. Κατέκτησε το Λιγκ Τρόφι το 2009-10.
