Εφυγε νωρίς, μόλις 60 ετών, έζησε όμως στα όρια και πολλοί θα ήθελαν να ζήσουν έστω μία μέρα όπως το έκανε αυτός. Το Noviblog θυμάται τις δέκα κορυφαίες στιγμές της καριέρας του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Αλλοι τον χαρακτήριζαν θεό, άλλοι διαβολική ιδιοφυία. Μία προσωπικότητα που ενσάρκωνε την αιώνια μάχη του καλού με το κακό. Ο Μαραντόνα ήταν τα πάντα, ήταν το ίδιο το ποδόσφαιρο, ο καλύτερος που έπαιξε ποτέ αυτό το άθλημα.
1 Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων (1979)
Ο Μαραντόνα είχε πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του στην εθνική Αργεντινής το 1977 σε ηλικία μόλις 16 ετών. Ο Κάρλος Μενότι πάντως είχε θεωρήσει ότι ήταν πολύ μικρός για να μπει στο ρόστερ της αλμπισελέστε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978.
Ετσι, τις πρώτες εντυπωσιακές παραστάσεις του με το εθνόσημο τις κατέγραψε το 1979 στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων, που διεξήχθη στην Ιαπωνία. Ασφαλώς η Αργεντινή το κατέκτησε κάνοντας σε έξι ματς ισάριθμες νίκες.
Στον όμιλο, κέρδισε 5-0 την Ινδονησία, 4-1 την Πολωνία και 1-0 τη Γιουγκοσλαβία με τον 18χρονο τότε Μαραντόνα να πετυχαίνει τρία γκολ. Ακολούθησε το επιβλητικό 5-0 επί της Αλγερίας στους «8», η νίκη επί της Ουρουγουάης στον ημιτελικό και το 3-1 επί της Σοβιετικής Ενωσης στον τελικό, με τον Ντιεγκίτο να σκοράρει ένα γκολ σε κάθε ένα από τα τρία νοκ άουτ ματς.
Σε εκείνη τη διοργάνωση ο Ραμόν Ντίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ, ωστόσο ο Μαραντόνα έλαβε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη και έκτοτε δεν θεωρήθηκε ποτέ ξανά μικρός για την εθνική Αργεντινής.
2 Αρχεντίνος Τζούνιορς – Μπόκα Τζούνιορς 5-3 (1980)
Ο Μαραντόνα πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Αρχεντίνος Τζούνιορς τον Οκτώβριο του 1976 και έπαιξε για την πρώτη του ομάδα πέντε χρόνια πριν κάνει τη μεταγραφή που ονειρευόταν στην Μπόκα το 1981.
Τέσσερις μήνες όμως πριν μετακινηθεί στην Μπόκα, φρόντισε πρώτα να την ταπεινώσει. Αντλώντας έξτρα κίνητρο από τις υποτιμητικές δηλώσεις του τερματοφύλακα της Μπόκα, Ούγκο Γκάτι, που τον είχε χαρακτηρίσει «μικρό χοντρούλη», ο Μαραντόνα έβαλε τέσσερα γκολ στο επιβλητικό 5-3 της Αρχεντίνος Τζούνιορς.
Ο Ντιεγκίτο σκόραρε δύο φορές με απευθείας φάουλ (το πρώτο από πλάγια θέση), μία με πέναλτι, το οποίο κέρδισε στέλνοντας την μπάλα με ραμπόνα σε χέρι αντιπάλου και ένα με εξωτερικό πλασέ σε τετ α τετ. Οχι και άσχημα για έναν χοντρούλη πιτσιρικά…
3 Αργεντινή – Αγγλία 2-1 (1986)
Δεν χρειάζεται πολλά να ειπωθούν για όσα έγιναν σε εκείνον τον προημιτελικό.
Δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που να του αρέσει το ποδόσφαιρο και να μην έχει δει πώς ο Μαραντόνα έβγαλε νοκ άουτ μόνος του ολόκληρη την αγγλική άμυνα, ξεκινώντας την κούρσα του από τη σέντρα. Μπέρντσλι, Ριντ, Μπούτσερ, Φένγουικ, Σίλτον έβλεπαν ο ένας μετά τον άλλον την πλάτη του Μαραντόνα την ώρα που αυτός έτρεχε προς την αιωνιότητα.
Από το χέρι του θεού που γέννησε έναν αντιήρωα, στο κορυφαίο γκολ του αιώνα σε ένα ματς φορτισμένο από τις πολεμικές συγκρούσεις της Αργεντινής με το Ηνωμένο Βασίλειο στα Νησιά Φώκλαντ το 1982.
4 Αργεντινή – Δυτική Γερμανία 3-2 (1986)
Εχοντας διαλύσει κάθε αμυντικό πλάνο της Αγγλίας και του Βελγίου στον προημιτελικό και τον ημιτελικό αντίστοιχα, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ είχε κατευθύνει όλη τη γερμανική άμυνα πάνω στον Μαραντόνα.
Ο Ντιεγκίτο όμως διέθετε δεκάδες τρόπους για να ξεχαρβαλώσει τις αντίπαλες άμυνες. Περιτριγυρισμένος από τρεις και τέσσερις πράσινες φανέλες, ήξερε πως κάποιος συμπαίκτης του παραμονεύει.
Βρήκε λοιπόν τον τρόπο να περάσει μία μαγική ασίστ στον Χόρχε Μπουρουσάγκα για το νικητήριο γκολ (3-2, 83’) της αλμπισελέστε. Εκείνο ήταν το δεύτερο και τελευταίο μέχρι σήμερα Παγκόσμιο Κύπελλο που κατέκτησε η Αργεντινή.
5 Νταμπλ με τη Νάπολι (1987)
Με την αύρα του θριάμβου από το Μουντιάλ στο Μεξικό οδήγησε και τη Νάπολι στη γη της επαγγελίας τη σεζόν 1986/87.
Στις πρώτες του δύο χρονιές στη Νάπολι οι «παρτενοπέι» είχαν τερματίσει στην 8η και 3η θέση αντίστοιχα, ωστόσο το 1987 έμεινε για πάντα στην ιστορία χαραγμένο ως η απάντηση του ιταλικού νότου στην κυριαρχία του βορρά.
Η Νάπολι πήρε κεφάλι κατευθείαν στην κούρσα αφού στα πρώτα 12 ματς δεν έχασε κανένα παιχνίδι. Μάλιστα έβγαλε διπλά τόσο στο Τορίνο επί της Γιουβέντους, όσο και στη Ρώμη επί της Ρόμα, δηλαδή απέναντι στην πρωταθλήτρια και τη δευτεραθλήτρια Ιταλίας του 1986.
Ο Μαραντόνα ολοκλήρωσε εκείνο το πρωτάθλημα με 10 γκολ, ήταν ο πρώτος σκόρερ της Νάπολι και ο μοναδικός μη Ιταλός του ρόστερ. Εκείνο ήταν το πρώτο πρωτάθλημα του συλλόγου και πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους οπαδούς της ομάδας με ολονύχτια πάρτι στους δρόμους της πόλης.
Εκείνη η μαγική σεζόν, όπου η Νάπολι άρχιζε να λατρεύει πλέον σαν θεό της τον Ντιέγκο Μαραντόνα, έκλεισε με τον ιδανικό τρόπο, αφού οι Ναπολιτάνοι συνέτριψαν με 4-0 την Αταλάντα στον τελικό του Κυπέλλου και έφτασαν στο νταμπλ.
6 Νάπολι – Γιουβέντους 3-0 (1988)
Η Νάπολι το 1989 πανηγύρισε τον πρώτο και μοναδικό της ευρωπαϊκό τίτλο κατακτώντας το Κύπελλο UEFA. Οι πιθανότητες να καταφέρει κάτι τέτοιο δεν ήταν ισχυρές μετά την ήττα της με 2-0 από τη Γιουβέντους στον πρώτο προημιτελικό.
Στον επαναληπτικό όμως στο κατάμεστο Σαν Πάολο τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ο Μαραντόνα σάλπισε την αντεπίθεση ανοίγοντας το σκορ με πέναλτι στο 10’, η Νάπολι έστειλε το ματς στην παράταση και εκεί πήρε μία από τις πιο δραματικές προκρίσεις της ιστορίας της με γκολ στο 119’!
1989 Live is Life (1989)
Η Νάπολι έχει βγει για προθέρμανση στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, για τον επαναληπτικό ημιτελικό με την Μπάγερν. Από τα μεγάφωνα αρχίζει να παίζει το «Live is Life» των Αυστριακών Opus, το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1984.
Ο Μαραντόνα εκστασιάζεται από τον ήχο και αρχίζει να επιδίδεται σε έναν ακαταμάχητο χορό με ντάμα την μπάλα, προσφέροντας την πιο διάσημη προθέρμανση όλων των εποχών μπροστά στα μάτια του βαυαρικού κοινού, το οποίο παρακολουθεί μαγεμένο τον Ντιεγκίτο.
Οι σύγχρονοι φυσικοθεραπευτές αν έβλεπαν τώρα έναν παίκτη να προθερμαίνεται έτσι πιθανότατα θα πάθαιναν εγκεφαλικό. Ο Μαραντόνα όμως υπενθύμιζε σε όλους πως το ποδόσφαιρο παραμένει παιχνίδι και το παιχνίδι πρέπει να είναι διασκεδαστικό.
Τα κόλπα του με την μπάλα και οι χορευτικές του φιγούρες, την ώρα που οι υπόλοιποι έκαναν τις κοινότυπες διατάσεις, πρόσφεραν μία ανεπανάληπτη ταινία μικρού μήκους, που θα μνημονεύεται για πάντα.
Για την ιστορία, η χαλαρή προθέρμανση του Ντιέγκο δεν είχε αγωνιστικό αντίκτυπο, αφού εκείνο το βράδυ η Νάπολι πήρε την πρόκριση, ενώ με τη σειρά τους, οι Opus, από ένα συγκρότημα τοπικού βεληνεκούς, έγιναν παγκοσμίως γνωστοί ντύνοντας, έστω και τυχαία, με τη μουσική τους το ζέσταμα του Μαραντόνα.
8 Το δεύτερο Σκουντέτο (1990)
Το να φτάσεις στην κορυφή είναι δύσκολο, το να διατηρηθείς εκεί ακόμη περισσότερο. Η Νάπολι μετά το πρωτάθλημα του 1987 τερμάτισε δύο φορές δεύτερη. Το 1988 πίσω από τη Μίλαν, με τον Μαραντόνα να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ της λίγκας με 15 γκολ και το 1989 πίσω από την Ιντερ.
Το 1990 όμως ο Ντιεγκίτο ήταν αποφασισμένος να πάρει τα σκήπτρα από το Μιλάνο και να τα επαναφέρει στον ιταλικό νότο. Σημείωσε σε 28 συμμετοχές 16 γκολ και μοίρασε 9 ασίστ.
Είναι χαρακτηριστικό πως στα τελευταία 15 ματς του πρωταθλήματος σκόραρε 10 φορές και ήταν καθοριστικός στις μεγάλες νίκες απέναντι σε Μίλαν (3-0) και Γιουβέντους (3-1).
Εκτοτε η Νάπολι δεν έχει πανηγυρίσει άλλο πρωτάθλημα.
9 Βραζιλία – Αργεντινή 0-1 (1990)
Η Αργεντινή προβληματίζει στο Μουντιάλ της Ιταλίας, ο Μαραντόνα αγωνίζεται με τραυματισμό στο γόνατο και βλέποντας τις εμφανίσεις της πρωταθλήτριας κόσμου στον όμιλο κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να πάει μακριά.
Ηττα 1-0 από το Καμερούν, ισοπαλία 1-1 με τη Ρουμανία και νίκη 2-0 απέναντι στη Σοβιετική Ενωση, σε ένα ακόμη ματς που ο Μαραντόνα κάνει χέρι και δεν τιμωρείται, αυτήν τη φορά για να σώσει την ομάδα του από γκολ.
Στους «16» η Αργεντινή διασταυρώνεται με τη Βραζιλία στο αιώνιο ντέρμπι της Λατινικής Αμερικής. Ολα τα προγνωστικά είναι υπέρ της Σελεσάο, η οποία είχε περάσει στα νοκ άουτ με 3/3 νίκες από τον όμιλο και μόλις ένα γκολ παθητικό.
Ο Μαραντόνα όμως έχει διαφορετική άποψη. Με μία από τις γνωστές του κούρσες από τη μεσαία γραμμή, περνάει δύο αντιπάλους, συγκεντρώνει πάνω του άλλους τέσσερις και την κατάλληλη στιγμή βγάζει τον Κανίγια φάτσα κάρτα με τον Ταφαρέλ για το 1-0.
Η Αργεντινή προχωράει στη συνέχεια ως τον τελικό για να ηττηθεί εκεί από τη Δυτική Γερμανία με ένα ανύπαρκτο πέναλτι στο 85’ με τον Μαραντόνα να λέει ευθαρσώς ότι το «έκλεψαν».
Ασφαλώς, αξέχαστος έχει μείνει από εκείνο το τουρνουά και ο ημιτελικός του Σαν Πάολο ανάμεσα στην Αργεντινή και την Ιταλία, όπου το κοινό της Νάπολι διχάστηκε και πήγε κόντρα στη Σκουάντρα Ατζούρα για να υποστηρίξει το δικό του θεό.
10 Αργεντινή – Ελλάδα (1994)
Το Μουντιάλ του 1994 ήταν θλιβερό από όλες τις απόψεις για την Αργεντινή. Η αλμπισελέστε αποκλείστηκε πρόωρα από το τουρνουά, στο πρώτο νοκ άουτ κόντρα στη Ρουμανία και παράλληλα έπεσαν οι αγωνιστικοί τίτλοι τέλους για τον Μαραντόνα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς βρέθηκε θετικός σε χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Ακόμη κι έτσι όμως, ο Ντιεγκίτο στα 34 του τότε, κατάφερε στο ματς με την Ελλάδα να δώσει μία τελευταία θετική ανάμνηση σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους.
Η Αργεντινή είχε κερδίσει στην πρεμιέρα την ελληνική ομάδα με 4-0, με τον Γκάμπριελ Μπατιστούτα να πετυχαίνει χατ τρικ. Ολοι όμως θυμούνται το αλα playstation γκολ του Μαραντόνα, αλλά και τον πανηγυρισμό του με τα γουρλωμένα, κατακόκκινα μάτια μπροστά στην κάμερα.
