Μπορεί τα τελευταία χρόνια το ζευγάρι των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς με τους Κλίβελαντ Καβαλιέρς να μονοπωλεί τους τίτλους τη λάμψη και τις συμμετοχές στους τελικούς του μαγικού κόσμου του NBA, αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την “αιώνια” κόντρα των δύο μεγαλύτερων δυναστειών (συγγνώμη Μάικλ!!!) που έχει γνωρίσει το άθλημα στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού. Μιλάμε φυσικά για τη μάχη της κορυφής ανάμεσά στους Λος Άντζελες Λέικερς (16 τίτλοι) και στους Μπόστον Σέλτικς (17 τίτλοι).
Η αρχή έγινε το 1959 όταν οι “Λιμνάνθρωποι” είχαν ακόμα την έδρα στην Μινεάπολις με τους “Κέλτες” να επικρατούν στους τελικούς με 4-0 και να στέφονται πρωταθλητές για δεύτερη φορά στην ιστορία τους και πρώτη αντιμετωπίζοντας του Λέικερς. Θα είναι η αρχή μιας μεγάλης κόντρας μεταξύ τους και η αρχή μια δεκαετίας απόλυτης κυριαρχίας των Σέλτικς που θα πάρουν 9 τίτλους την δεκαετία του ’60 και θα ξεκινήσουν να χτίζουν τον μύθο τους. Τους 6 από αυτούς τους τίτλους θα τους κερδίσουν με αντιπάλους στο τελικό του Λέικερς που πιά αγωνίζονται στο Λος Άντζελες και είναι η δεύτερη δύναμη του Πρωταθλήματος.
Είναι η εποχή που λάμπει το αστέρι το Μπιλ Ράσελ του καλύτερου, όπως έχει ψηφιστεί από τους φίλους των Κελτών, παίχτη που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας. Ο Ράσελ κέρδισε 11 τίτλους με την ομάδα της Βοστόνης, αφήνωντας τον τεράστιο Έλγκιν Μπέιλορ (ηγέτη των Λέικερς εκείνη την εποχή) να θεωρείται απο πολλούς λάτρεις του αθλήματος ως ο καλύτερος παίχτης όλων των εποχών που δεν έχει κερδίσει πρωτάθλημα. Χαρακτηριστικό του μεγέθους τους και των μαχών τους (με νικητή των Ράσελ σε ολους τους τελικούς) είναι ότι το βραβείο του MVP έχει πάρει το όνομα του Μπιλ Ράσελ, ενώ ο πάντα χαμένος Μπέιλορ να θεωρείται απο τους φίλους των Λιμνανθρώπων στους 5 κορυφαίους Λέικερ όλων των εποχών, παρά του ότι σε μια ομάδα με τόσους τίτλους αυτός δεν κέρδισε κανέναν.
Ακολουθεί μια περίοδος στην οποία συνεχίζουν και οι δύο να κερδίζουν τίτλους και να “γιγαντώνουν” τις φανέλες τους χωρίς όμως να συναντιούνται μεταξύ τους στους τελικούς. Μέχρι που φτάνουμε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’80. Είναι η περίοδος που κατά πολλούς καθιέρωσε το NBA στη συνείδηση όλων και του έδωσε τη λάμψη που έχει μέχρι σήμερα. Ο λόγος είναι οι ‘ομηρικές’ κόντρες των 2 ομάδων και των τεράστιων αθλητών που αγωνίζονταν σε αυτές, μάχες που κράτησαν μέχρι τις αρχές την επόμενης δεκαετίας που εμφανίστηκαν οι Μπούλς του Μάικλ Τζόρνταν. Τα ονόματα στα ρόστερ των ομάδων προκαλούν ανατριχίλα καθώς μερικοί θεωρούνται απο τους κορυφαίους όλων των εποχών, Μάτζικ, Τζαμπάρ, Γουόρθι απο τη μία, Μπέρντ, Μακ Χέιλ, Πάρις από την άλλη ξεχώριζαν ανάμεσα σε δύο ομάδες γεμάτες ταλέντο και παίχτες που έγραψαν ιστορία. Οι τίτλοι και τα βραβεία εναλλάσσονταν ανάμεσα τους. Ήταν οι περίοδος που όλος ο κόσμος του αθλήματος περίμενε να φτάσουν οι τελικοί του NBA, να δουν όχι μόνο ποιος θα επικρατήσει αλλά ακόμα και το πώς συμπεριφέρονται μεταξύ τους οι αθλητές. Ιστορική, έχει μείνει η φωτογραφία (όχι σε τελικούς πάντως) του Μάτζικ να κάνει πλάκα στον Λάρι Μπερντ καθώς του δείχνει ότι φοράει μπλουζάκι Σέλτικς μέσα από την φόρμα των Λέικερς και να σκάνε στα γέλια.
Στη συνέχεια περνάει μια δεκαετία ‘ξηρασίας’ θα λέγαμε για τις δύο ομάδες που δεν είχαν μάθει τους φίλους τους σε τόσο μεγάλη αποχή από τους τίτλους και τους τελικούς, αλλά όπως προαναφέραμε είναι η εποχή που η μητρόπολη του αθλήματος είναι το Σικάγο και οι Μπούλς του Μάικλ Τζόρνταν. Μια περίοδος αποχής από τους τίτλους που θα συνεχιστεί για τους Κέλτες και για όλη σχεδόν την επόμενη δεκαετία, όχι όμως και για τους Λιμνάνθωπους που βλέπουν να ξεκινάει να ανατέλει το άστρο του Κόμπε Μπράιντ ο οποίος μαζί με τον Σακίλ Ονίλ οδηγούν την ομάδα σε συνεχόμενους τίτλους δημιουργώντας μια μικρή δυναστεία με 3 συνεχόμενους τίτλους.
Λίγο αργότερα ξεκινάει η τρίτη και τελευταία, μέχρι την επόμενη, πράξη στις περιόδους που Σέλτικς και Λέικερς μάχονται μεταξύ τους στους τελικούς για την κορυφή, είναι τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας με τους Σέλτικς να έχουν επανέρθει για τα καλά με τους Ρέι Άλλεν, Κέβιν Γκαρνέτ και Πολ Πιρς να τους οδηγούν στο τίτλο το 2008 απέναντι στους Λέικερς του Κόμπε Μπραιντ, κάτι που προσπάθησαν να επαναλάβουν και το 2010 απέναντι στους ήδη πρωταθλητές του 2009 Λέικερς, όμως αυτή τη φορά ο Κόμπε, ο Γκαζόλ και η παρέα τους είχαν διαφορετική άποψη και κέρδισαν τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο τους. Ήταν όμως μια σειρά τελικών που έμελλε και για τις δύο ομάδες να είναι η τελευταία φορά που θα φτάσουν στους τελικούς και στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Σήμερα οι Σέλτικς είναι σε μια περίοδο που διαθέτουν παίχτες αστέρια πρώτου μεγέθους και που δείχνουν έτοιμοι μετά απο καιρό να διεκδικήσουν τον τίτλο, ενώ οι Λέικερς σε μια περίοδο πλήρους ανοικοδόμησης με νεαρούς αθλητές και με το βλέμμα και την ελπίδα στο μέλλον. Όλοι οι φίλοι του μπάσκετ περιμένουμε να έρθει πάλι η περίοδος (σίγουρα θα έρθει) που ‘πράσινοι’ και ‘κίτρινοι’ θα μάχονται για τον τίτλο και θα φουντώνουν πάλι οι συζητήσεις για το ποια είναι η μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών.
~Ο Λογιστής~
