Final Four Βελιγράδι 2022
Ημέρα 5η
Το παιχνίδι της χρονιάς
Δύσκολο το πρωινό της επομένης του αποκλεισμό του Ολυμπιακού. Από την άλλη, όμως, γεμάτο υποχρεώσεις καθώς το παιχνίδι της χρονιάς για μένα είχε έρθει αγαπημένο μου ημερολόγιο. Euroleague media game: Ένα παιχνίδι μια ιστορία ένας θεσμός. Φετινός απολογισμός: Παταγώδης αποτυχία.
Με προπονητή λοιπόν τον Ντέγιαν Ράντονιτς (σ.σ. αυτόν του Ερυθρού Αστέρα ξέρεις…) και συμπαίκτρια την Δώρα Παντέλη ναι μεν κέρδισαμε το παιχνίδι με τους μαύρους στην παράταση, όμως, έπαιξα μόλις 4 λεπτά, με δύο άστοχα σουτ. Δηλαδή μηδέν οξέα και μηδέν λιπαρά.
Δεν ήξερε ο άνθρωπος τι είχε στα χέρια του και δεν το εκμεταλλεύτηκε, τον δικαιολογώ. Επίσης είναι Μαυροβούνιος και ήθελε πίεση σε όλο το γήπεδο. Τι λες ρε μεγάλε; Εγώ παίζω μόνο ζώνη φίλε και μάλιστα περπατητά, άμα ξέρεις δε χρειάζεται να τρέχεις. Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά και να τα λέμε όπως πρέπει όλα.
Παρόλαυτα καταφέραμε να κερδίσουμε γιατί είχαμε βαρύ πεντάρι τον τεράστιο Ντέγιαν Τομάσεβιτς (έπαιζε μόνο επίθεση στην άμυνα γυρίζαμε τέσσερις), και στην περιφέρεια τον καυτό Μπέρνι Ροντρίγκεζ που πέρα από την πλάκα παραμένει σε εκπληκτική κατάσταση. Με λίγα λόγια είχαμε δύο πρώην παγκόσμιους πρωταθλητές στις τάξεις μας.
Από την άλλη δεν ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τον Ίμπο Κουτλουάι που έπεσε στις δαγκάνες της Δώρας και του έφαγε δύο φορές την μπάλα. Προπονητής στον απέναντι πάγκο ο Σβέζνταν Μίτροβιτς με τον οποίο συζήτησα την μεταγραφή μου του χρόνου. Ούτε αυτός δεν ξέρει που θα είναι αλλά μου υποσχέθηκε πως ΔΕΝ θα με πάρει σίγουρα. Από τους μαύρους έπρεπε να έρθει ένας ακόμα legend. Πληροφορίες λένε πως ήταν Έλληνας αλλά τον πήρε ο ύπνος. Δεν πειράζει συμβαίνουν αυτά.
Στη συνέχεια της μέρας αγαπητό μου ημερολόγιο υπήρχε επίσκεψη στην FUN ZONE της Euroleague όπου ήταν μια εξαιρετική εμπειρία.
Πολύ όμορφα διαμορφωμένος χώρος με αρκετούς σταθμούς διασκέδασης και θέμα φυσικά το μπάσκετ. Σουτάκια από μακριά, σουτάκια από κοντά, παιχνίδια γνώσεων, μικρή μπουτίκ με αναμνηστικά της διοργάνωσης, ένα ανοιχτό γήπεδο κανονικών διαστάσεων και πάρα πολλοί ζωντανοί θρύλοι από την ιστορία του θεσμού.
Μετά από πάρα πολλά χρόνια συνάντησα τον Πατρικ Φέμερλιγκ που μάλλον έχει βρει το ελιξίριο της νεότητας και η μούρη του είναι ίδια χωρίς κανένα ίχνος γήρατος. Βρήκα και τον Σισκάουσκας που θυμήθηκε τη χρονιά του στον Παναθηναϊκό και πόσο ωραία έχει περάσει στην Ελλάδα, καθώς επίσης και τον πάντα χαρούμενο και κεφάτο Τζο Αρλάουκας. Να ενημερώσω όσους τον περιμένουν ότι φέτος δεν θα πάει τον Ιούλιο στη Μύκονο θα έρθει Ιούνιο. Ο Ματίας Σμόντις με μερικά κιλάκια παραπάνω γοητείας, ο Σαβάνοβιτς που τάχθηκε με την παλιά του ομάδα στον τελικό την Έφες.
Φεύγοντας από την fun zone συνάντησα Μίτσιτς και δεν δίστασα να του πω δυο λογάκια τα οποία φαντάζομαι θα τα θυμάται σε όλη του τη ζωή. Υπάρχει και σχετικό βίντεο ντοκουμέντο με την συζήτησή μας.
Η ημέρα ολοκληρώθηκε με έναν όμορφο περίπατο το βράδυ στον ποταμό Σάβα και στα όμορφα μαγαζιά που υπάρχουν παράκτια. Πολύ όμορφος κόσμος, αρκετοί Έλληνες και γενικά όμορφη βραδιά παρά του ότι 24 ώρες πριν ο Ολυμπιακός δεν τα είχε καταφέρει να βρεθεί στον τελικό. Όλοι όμως είχαν την ίδια απορία και αναρωτιόνταν πόσο καλύτερη θα ήταν αυτή η βραδιά αν η ελληνική ομάδα ετοιμαζόταν για τελικό με την Ρεάλ.
ΥΓ Ένας μικρός χαμός γίνεται στην Βαρκελώνη με την αντίδραση του Γιασικεβίτσιους και την απόφασή του να ρίξει την ευθύνη στους παίκτες του χωρίς αναλάβει κανένα μερίδιο ο ίδιος.
ΥΓ2 Η Μαδρίτη πιέζει τον Λάσο να βάλει στον τελικό τον Ερτέλ, όμως, ο Ισπανός προπονητής αντιστέκεται σθεναρά και θα προτιμήσει να δώσει χρόνο στον Χάνγκα παρά να βάλει νερό στο κρασί του.
ΥΓ3 Ο περισσότερος κόσμος του Ολυμπιακού δεν έφυγε από το Βελιγράδι κι έμεινε να στηρίξει την ομάδα του στον μικρό τελικό σαν φόρο τιμής για την εξαιρετική σεζόν που είχε το συγκρότημα του Γιώργου Μπαρτζώκα.
