Η λίστα που θα διαβάσετε παρακάτω θα σηκώσει σίγουρα πολύ κουβέντα. Ποιος αξίζει να μπει στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο και ποιος όχι;
Η δική μας λογική είναι να μην συμπεριλάβουμε αυτή την στιγμή παίκτες που βρίσκονται σε πολύ μικρή ηλικία και πρωταγωνιστούν όπως ο Χάαλαντ κτλ. καθώς απαιτείται μια διάρκεια προσωπικών επιδόσεων και κατακτήσεων τίτλων μέσα στα χρόνια για να αξίζουν μια θέση στο hall of fame.
Εντάξει κάποιοι αντικειμενικά θα είναι μέσα, έστω κι αν υπάρχουν διαφωνίες για τη θέση που έπρεπε να πάρουν. Βρήκαμε και ξεχωρίσαμε τους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του ποδοσφαίρου και το πράξαμε αξιολογώντας τη συνολική τους καριέρα, αλλά και την περίοδο που ήταν στην κορύφωσή τους!
Εδώ θα βρείτε ποδοσφαιριστές που όλοι υπέθεταν ότι θα ήταν μέσα, γνωστούς σε κάθε ηλικία, αλλά και παίκτες που έζησαν και μεγαλούργησαν στις αρχές και στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, που λίγοι γνωρίζουν. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι να μας διηγηθούν τα κατορθώματά τους, αλλά υπάρχει και το Youtube με σπάνια αλλά διδακτικά στιγμιότυπα!
Η Novibet συγκέντρωσε και σας παρουσιάζει τους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών ώστε – και μπορεί να φανεί τετριμμένο, αλλά κουμπώνει ιδανικά στην περίπτωση – να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!
Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τη διαδρομή!
Τοπ 100 Ποδοσφαιριστές
100. Γκεόργκι Χάτζι
Γνωρίζετε πολλούς Ρουμάνους ποδοσφαιριστές που να έχουν παίξει σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα; Να σας βοηθήσουμε.
Αναφερόμαστε στον «Μαραντόνα των Καρπαθίων» ή κατά κόσμο, Γκεόργκι Χάτζι. Ο σπουδαίος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής ήταν ένα 10άρι παλιάς κοπής, που έβλεπε τόσο το γήπεδο όσο και τα αντίπαλα δίχτυα με τρομερή συνέπεια.
Συνολικά είχε 516 συμμετοχές στην καριέρα του και σκόραρε 237 γκολ!
99. Μάριο Κέμπες
Μόνο τέσσερις είναι οι Αργεντινοί ποδοσφαιριστές που έχουν καταφέρει να ανακηρυχθούν τοπ σκόρερ στην Λα Λίγκα, ένας εκ των οποίων είναι ο Μάριο Κέμπες.
Μιλάμε για έναν παίκτη με τρομερά τελειώματα, ιδιαίτερα στο παγκόσμιο κύπελλο του 1978 όπου βγήκε πρώτος σκόρερ και καλύτερος παίκτης του Μουντιάλ. Στον τελικό με την Ολλανδία σκόραρε 2 από τα τρία γκολ στο τελικό 1-3 μέσα στο Μπουένος Άιρες.
Έπαιξε συνολικά σε τρία παγκόσμια κύπελλα, αυτά του 1974, 1978 και 1982 και συνολικά σε 43 αγώνες σκόραρε 20 τέρματα.
98. Κακά
Ο Φράνκ Λάμπαρντ, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Τσέλσι είχε πει κάποτε για τον Κακά “Ο Κακά είναι ο μόνος παίκτης που θα πλήρωνα για να δώ. Μερικά από τα πράγματα που κάνει μέσα στο γήπεδο τα θαυμάζω”.
Ο Κακά ήταν ένας βιρτουόζος της μπάλας και αγωνίστηκε σε σημαντικές ομάδες όπως Σάο Πάολο, Μίλαν και Ρεάλ Μαδρίτης.
Το 2007 πρόλαβε να κατακτήσει την χρυσή μπάλα πριν ξεκινήσει η κόντρα και το μονοπώλιο των επόμενων ετών ανάμεσα σε Μέσι και Ρονάλντο.
Είναι ένας από τους εννιά παίκτες συνολικά που έχει κερδίσει Μουντιάλ, Τσάμπιονς Λιγκ και Χρυσή Μπάλα.
97. Ζορζ Γουεά
Ο Ζορζ Γουεά δεν είναι απλά ένας καλός ποδοσφαιριστής. Ο Λιβεριανός είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που έχουμε δει ποτέ στα ευρωπαϊκά γήπεδα και γι’ αυτό βρίσκεται και στη συγκεκριμένη λίστα.
Η Μονακό τον έφερε στην Ευρώπη και αφού πέρασε από την Παρί Σεν Ζερμέν, φόρεσε τη φανέλα της Μίλαν, αλλά και άλλων στη συνέχεια.
Σε αυτές τις τρεις ομάδες έπιασε το peak της καριέρας του και σε σύνολο 313 συμμετοχών πέτυχε 125 γκολ! Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι από το 2018 είναι εκλεγμένος πρόεδρος της Λιβερίας!
96. Χαβιέρ Ζανέτι
19 χρόνια είναι πολλά; Τόσα έπαιξε ο Ζανέτι στην Ίντερ. Ένα τρομερό δεξί μπακ ο Αργεντίνος ο οποίος αποτέλεσε έναν παίκτη-σύμβολο για τον Ιταλικό σύλλογο.
Σε 859 συμμετοχές κέρδισε 16 τρόπαια και αποσύρθηκε σε ηλικία 40 ετών.
Αποκορύφωμα αποτελεί το Tremble του 2010 με προπονητή τον Μουρίνιο όπου κατέκτησαν πρωτάθλημα Ιταλίας, Κύπελλο Ιταλίας και Τσάμπιονς Λίγκ εκείνη την χρονιά.
95. Ντζάλμα Σάντος
Αγωνιζόταν ως δεξιός πλάγιος αμυντικός και αναδείχθηκε ένας από τους καλύτερους αμυντικούς όλων των εποχών.
Ήταν βασικό μέλος της ομάδας του 1958 και 1962 όταν κατέκτησε με την Βραζιλία τα δύο Μουντιάλ και είχε μια κατάκτηση Κόπα Αμέρικα το 1952.
94. Λουίς Φίγκο
Ένας παιχταράς αναμφίβολα, όμως κατάφερε να διχάσει έναν ολόκληρο λαό. Ήταν 2000 όταν μετά από πέντε χρόνια στην ομάδα της Μπαρτσελόνα ενώ ήταν καταξιωμένος αρχηγός της Μπαρτσελόνα και σημαντικό γρανάζι στην μηχανή της ομάδας παίρνει μεταγραφή για την μισητή Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι αντιδράσεις μεγάλες και γίνεται το κόκκινο πανί για τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα που καίνε τις φανέλες με το όνομά του.
Σε επίπεδο τίτλων κατέκτησε τα πάντα σε επίπεδο συλλόγων. Πρωταθλήματα και κύπελλα με την Μπαρτσελόνα, Πρωταθλήματα κύπελλα και ένα Champions League με την Ρεαλ και πρωταθλήματα και κύπελλα με την Ίντερ.
Ψηφίστηκε Παίκτης της χρονιάς για το 2000 και κατέκτησε και την Χρυσή μπάλα την ίδια χρονιά.
93. Σάντορ Κότσις
Πόσο μεγάλος σκόρερ ήταν ο Σάντορ Κότσιτς! Ο Μαγυάρος επιθετικός ήταν μέλος της σπουδαίας Εθνικής Ουγγαρίας από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 έως τα μέσα της δεκαετίας του ’50.
Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι σε 160 συμμετοχές με τη Χόνβεντ είχε 176 γκολ! Και σε 68 συμμετοχές με την Εθνική Ουγγαρίας είχε 75 γκολ!
Πέτυχε 11 γκολ σε πέντε ματς του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1954, ενώ ήταν ο πρώτος που πέτυχε δύο χατ-τρικ σε Μουντιάλ!
Εκτός από την πατρίδα του έπαιξε επίσης και στην Μπαρτσελόνα.
92. Πέτερ Σμάιχελ
Το απόγειο της καριέρας του το έζησε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από το 1991 μέχρι και το 1999 όπου κατέκτησε τα πάντα με αποκορύφωμα το treple του 1999 κατακτώντας Πρωτάθλημα Αγγλίας, Κύπελλο Αγγλίας και τσάμπιονς Λιγκ.
Συνολικά με την Μάντσεστερ κέρδισε πέντε πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, και όπως είπαμε και ένα Τσάμπιονς Λιγκ.
Η καλύτερη στιγμή της καριέρας του με την εθνική Δανίας είναι η κατάκτηση του Euro του 1992.
91. Τζιατσίντο Φακέτι
Είναι από τους παίκτες που έπαιξαν όλη τους την ζωή σε μια ομάδα. Αγωνίστηκε 18 χρόνια από το 1960 μέχρι το 1978, όλα στην Ίντερ.
Σε 629 εμφανίσεις με την Ίντερ σκόραρε 75 φορές, ρεκόρ που τον καθιστά τον πιο παραγωγικό αμυντικό στην ιστορία της Serie A.
Θεωρείται ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στην ιστορία και με την Ίντερ κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, δύο κύπελλα Πρωταθλητριών και δύο Διηπειρωτικά.
Με την εθνική Ιταλίας κέρδισε το Euro του 1968 και ήταν φιναλίστ στο Μουντιάλ του 1970.
90. Ρομπέρτο Κάρλος
Για έντεκα χρόνια μονοπωλούσε το αριστερό άκρο της άμυνας της Ρεαλ Μαδρίτη με την οποία κατέκτησε τρία Champions League. Είχε εξαιρετική ταχύτητα και πολύ δυνατό αριστερό πόδι.
Δεν είναι λίγα τα μακρινά σουτ που πέτυχε με φάουλ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το γκολ που είχε βάλει στον Μπαρτέζ με εξωτερικά φάλτσα στον αγώνα ανάμεσα στην Βραζιλία και την Γαλλία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2002.
Από κατακτήσεις είχε: Τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας, δύο Κόπα Αμέρικα και ένα Μουντιάλ.
89. Χρίστο Στόιτσκοφ
Υπάρχουν χώρες που βγάζουν σχεδόν σε μόνιμη βάση καλούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και χώρες που είναι πιο αραιό έως σπάνιο αυτό το φαινόμενο. Η Βουλγαρία είναι στη δεύτερη κατηγορία.
Ο Χρίστο Στόιτσκοφ ήταν τόσο καλός παίκτης, που πήρε τη Βουλγαρία από το χέρι και την έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994! Τόσο καλός παίκτης ήταν.
Σε συλλογικό επίπεδο, ο Βούλγαρος επιθετικός μάγευε το κοινό της Μπαρτσελόνα για επτά χρόνια από το 1990 έως το 1995 και από το 1996 έως το 1998.
Σε αυτό το διάστημα πήρε ένα Champions League, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων και πέντε πρωταθλήματα.
88. Σέρχιο Μπουσκέτς
Ενδεχομένως να μιλάμε για το πιο ολοκληρωμένο αμυντικό χαφ όλων των εποχών.
Αποτελούσε αναντικατάστατο μέλος της τρομερής ομάδας της Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα δίπλα σε Ινιέστα, Τσάβι, Μέσι και τους λοιπούς.
Η τεχνική του κατάρτιση τον βοηθούσε να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του και μπορούσε με μεγάλη ευκολία να βοηθήσει στη δημιουργία παιχνιδιού. Έπαιρνε την μπάλα από την άμυνα και ξεκινούσε την επίθεση.
Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.
Με την Μπαρτσελόνα έχει κατακτήσει 7 πρωταθλήματα ισπανίας, 5 κύπελλα και 3 Τσάμπιονς Λιγκ.
87. Άλαν Σίμονσεν
Ο Σίμονσεν θεωρείται ώς ένας από τους καλύτερους Δανούς ποδοσφαιριστές.
Το 1977 ήταν η καλύτερη χρονιά της καριέρας του καθώς έπαιξε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών εναντίον της Λίβερπουλ στον τελικό και ανακηρύχθηκε ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς κατακτώντας τη χρυσή μπάλα.
Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που κάποιος Δανός κερδίζει αυτό το βραβείο.
86. Άλαν Σίρερ
Άλαν Σίρερ… ο ένας και μοναδικός! Παραμένει ακόμη ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την Πρέμιερ Λιγκ με 260 γκολ σε 441 αγώνες, ρεκόρ που δύσκολα σπάει.
Μιλάμε για τον αρχηγό της εθνικής Αγγλίας στα τέλη του 20 αιώνα, παρόλο που δεν έπαιξε ποτέ του στα μεγαθήρια της Πρέμιερ Λιγκ.
Κατέκτησε το 1995 το πρωτάθλημα Αγγλίας με την Μπλάκμπερν κάτι που οφείλεται στα 34 γκολ του Άλαν Σίρερ.
Το καλοκαίρι του 1996 ήταν κομβικό καθώς η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον προσπαθεί να τον εντάξει στο δυναμικό της, αλλά ο Σίρερ ως ένας από τους λίγους ρομαντικούς, προτιμάει αντί για την δόξα και τους τίτλους να παίξει για την Νιουκάστλ, την ομάδα της γενέτειράς του.
Αυτό τον κάνει από μόνο του πολύ αγαπητό στους φιλάθλους της Νιουκάστλ.
Με την εθνική Αγγλίας το 1996 κάνει την καλύτερη χρονιά του καθώς την οδηγεί μέχρι τα ημιτελικά του Euro και ανακηρύσσεται πρώτος σκόρερ με πέντε γκολ.
85. Φίλιπ Λαμ
Ένας από τους καλύτερους πλάγιους αμυντικούς του κόσμου. Αν και δεξιοπόδαρος, έπαιζε με άνεση και στα δύο άκρα της άμυνας.
Σχεδόν σε όλη την καριέρα του έπαιξε στην Μπάγερν Μονάχου και ήταν ήταν σημαντικό στέλεχος της εθνικής ομάδας της Γερμανίας με συνολικά 113 συμμετοχές.
Με την Μπάγερν κατέκτησε 9 πρωταθλήματα Γερμανίας, 7 κύπελλα, 1 Λιγκ Καπ, 3 Σούπερ Καπ Γερμανίας, ένα τσάμπιονς Λιγκ και με την εθνική Γερμανίας το Μουντιάλ του 2014.
84. Γουέιν Ρούνεϊ
Μιλάμε για τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αυτό τα λέει όλα!
Ένας ποδοσφαιριστής όπου από μικρή ηλικία έδειχνε την έφεση που είχε στο σκοράρισμα και μετά από την τρομερή παρουσία του στο Euro του 2004 δεν τον αποκάλεσαν τυχαία wonderkid.
Σε ηλικία 18 ετών πέτυχε το πρώτο του χατ τρικ στο Champions League σε αγώνα με την Φερεντσβάρος. Πέτυχε συνολικά 253 γκολ που τον έκαναν το δεύτερο σκόρερ στην Πρέμιερ Λίγκ μετά τον Άλαν Σίρερ.
83. Ούγκο Σάντσες
Ο σπουδαιότερος Μεξικανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και ένας από τους top σκόρερ της Ρεάλ Μαδρίτης και της La Liga.
Έπαιξε και για τις δύο μεγάλες ομάδες της Μαδρίτης, αλλά στην Ρεάλ μεγαλούργησε.
Πήρε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1985 μέχρι το 1990 και τις τέσσερις από τις πέντε χρονιές βγήκε πρώτος σκόρερ. Μια μηχανή των γκολ με λίγα λόγια!
Η καλύτερη χρονιά της καριέρας του ήταν το 1989 όταν πήρε πρωτάθλημα Ισπανίας, Κύπελλο Ισπανίας και έβαλε 45 γκολ σε 42 αγώνες κερδίζοντας το Ευρωπαϊκό Χρυσό Παπούτσι.
82. Τζίμι Γκριβς
Δεινός σκόρερ και μέλος της εθνικής Αγγλίας που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1966.
Έπαιξε κυρίως για την Τσέλσι και για την Τότεναμ και είναι μέχρι τώρα ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της αγγλικής πρώτης κατηγορίας με 357 γκολ.
Επίσης κατέχει το ρεκόρ των έξι χατ τρικ με την εθνική Αγγλίας.
Με την Τότεναμ κατέκτησε το 1963 το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης σκοράροντας στον τελικό δύο γκολ..
Ο αγώνας έληξε 5-1 και η Τότεναμ έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα που κατέκτησε Ευρωπαϊκό τίτλο.
81. Γιόζεφ Μάζοπουστ
Μιλάμε για την επιτομή του fair play. Στο παγκόσμιο κύπελλο του 1962, το πιο βρώμικο και αντιαθλητικό μουντιάλ όλων των εποχών δεν μάρκαρε και αρνήθηκε να κάνει τάκλιν στον τραυματισμένο Πελέ που λόγω έλλειψης άλλων αλλαγών αναγκάστηκε να μείνει στο γηπεδο αν και τραυματίας.
Ηγετική φυσιογνωμία που έκανε την υπέρβαση και οδήγησε την Τσεχοσλοβακία στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος το 1962 όπου ηττήθηκε από την τρομερή Βραζιλία των Γκαρίντσα, Ντίντι. Κέρδισε την Χρυσή Μπάλα το 1962.
80. Ζιστ Φοντέν
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 έκανε την εμφάνισή του, ο 18χρονος τότε Πελέ κλέβοντας τις εντυπώσεις.
Όμως ποιος θα μπορούσε να αγνοήσει τον πρώτο σκόρερ εκείνης της διοργάνωσης και το μοναδικό ποδοσφαιριστή, που έχει πετύχει 13 γκολ σε έξι αγώνες ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ο λόγος για τον Ζιστ Φοντέν. Ο Γάλλος επιθετικός ήταν ένας χαρισματικός σκόρερ. Γεννήθηκε στο Μαρόκο κι έπαιξε ποδόσφαιρο στην Καζαμπλάνκα, στη Νις και στη Ρεμς.
Σε σύνολο 248 συμμετοχών είχε 227 γκολ σε συλλογικό επίπεδο και 30 τέρματα σε 21 εμφανίσεις με την Εθνική Γαλλίας.
79. Ριβελίνο
Ευτυχώς που υπάρχει και το Youtube και μπορούμε να βλέπουμε κάποιους αγώνες από παλιότερες εποχές! Διότι αν δεν υπήρχε, κανείς από τις νεότερες γενιές δεν θα γνώριζε για ποδοσφαιριστές όπως ο Ριβελίνο.
Ο Βραζιλιάνος ήταν ένας μεσοεπιθετικός που άφησε εποχή, από τα μέσα των ’60 έως τις αρχές των ’80.
Φόρεσε αρχικά για 9 χρόνια τη φανέλα της Κορίνθιανς, ενώ έπαιξε στη Φλουμινένσε και στην Αλ Χιλάλ. Βέβαια ο κόσμος τον θυμάται και από την Εθνική Βραζιλίας, όπου κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970.
Να μην ξεχάσουμε ότι τελειοποίησε το flip-flap, που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια από τους Ρομάριο, Ρονάλντο, Ροναλντίνιο και Κριστιάνο Ρονάλντο. Τι είναι αυτό; Βάλτε Youtube να δείτε!
78. Φλόριαν Άλμπερτ
Ούγγρος επιθετικός με το προσωνύμιο “Ο Αυτοκράτορας” με τρομερή ικανότητα στο σκοράρισμα.
Έπαιξε μόνο για την Φερεντσβάρος για 16 ολόκληρα χρόνια και ήταν εξαιρετικός στις εμφανίσεις του με την εθνική Ουγγαρίας όπου σε 75 συμμετοχές σκόραρε 31 φορές.
Κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς για το 1967.
77. Φρανκ Ράικαρντ
Δεν είναι πολλοί οι παίκτες που είχαν τη τύχη να παίξουν μονο σε μια ομάδα στην ποδοσφαιρική τους καριέρα.
Ο Ράικαρντ ήταν ένας σύγχρονος μέσος box-to-box που έπαιξε για τον Άγιαξ στις αρχές της δεκαετίας του 80 όπου κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Ολλανδίας το 1979, 1980 και 1983 και το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1987.
Το 1988 μετακόμισε στη Μίλαν μαζί με τον Μάρκο Φαν Μπάστεν με την οποία κατέκτησε δύο κύπελλα πρωταθλητριών το 1989 και το 1990 καθώς και τα πρωταθλήματα Ιταλίας το 1992 και 1993.
Το 1993 επιστρέφει στον Άγιαξ για να κλείσει την καριέρα του και κατακτά δύο πρωταθλήματα Ολλανδίας το 1994 και 1995 καθώς και το Τσάμπιονς Λιγκ το 1995.
Με την εθνική Ολλανδίας κέρδισε το Euro του 1988.
76. Καφού
Καφού… ένα όνομα μια ιστορία! Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή διαμάντι τόσο σε χαρακτήρα όσο και ως παίκτης. Έπαιζε ως δεξί μπακ και είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έχει παίξει σε 3 τελικούς μουντιάλ κατακτώντας τους 2 το 1994 και το 2002.
Στην εθνική Βραζιλίας όπου έπαιζε δεξί μπακ είχε στην αριστερή άκρη της άμυνας τον Ρομπέρτο Κάρλος, δημιουργώντας εκείνη την εποχή το καλύτερο δίδυμο μπακ. Και οι δύο ανέβαιναν δημιουργώντας υπεροπλία στο κέντρο δυσκολεύοντας τις αντίπαλες άμυνες.
Οι τίτλοι του πάρα πολλοί! Πρωταθλήματα Ιταλίας με την Ρόμα το 2001 και την Μίλαν το 2004, Τσάμπιονς Λιγκ με την Μίλαν το 2007, Τα πάντα με την Σάο Πάολο στην Βραζιλία και με την εθνική Βραζιλίας 2 παγκόσμια, 2 Κόπα Αμέρικα και 1 συνομοσπονδιών.
75. Χοσέ Λεάντρο Αντράντε
Παρόλο που ήταν πολύ λεπτός, η τεχνική του κατάρτιση και τον βοήθησε να καθιερωθεί στην αμυντική γραμμή της Ουρουγουάης στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1928 και στο παγκόσμιο κύπελλο του 1930.
Τον φωνάζαμε Μαύρο Θαύμα” λόγω του χρώματος του δέρματος του.
Κατέκτησε με την εθνική Ουρουγουάης όλους τους πιθανούς τίτλους. 3 Κόπα Αμέρικα (1923, 1924, 1926, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 και δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια το 1924 και το 1928.
Μάλιστα το 1924 κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες παράλληλα έγινε ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που έπαιξε σε Ολυμπιακούς αγώνες.
74. Ερίκ Καντονά
Τι να πει κανείς για τον Ερίκ Καντονά; Δεν είναι λίγοι αυτοί που χρεώνουν στον Καντονά την ποδοσφαιρική αναγέννηση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ οδηγώντας την να γίνει μια νέα ποδοσφαιρική δύναμη στην Αγγλία.
Φορούσε το νούμερο 7 το οποίο είχαν φορέσει στο παρελθόν οι Τζόρτζ Μπέστ και Μπράιαν Ρόμπσον και αργότερα οι Ντέιβιντ Μπέκαμ και Κριστιάνο Ρονάλντο.
Το προσωνύμιο του Καντονά ήταν “Βασιλιάς Έρικ” και με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέκτησε 4 πρωταθλήματα σε πέντε σεζόν και δύο νταμπλ.
73. Ντάνι Άλβες
Ο Άλβες ήταν ένα χαρισματικό δεξί μπακ που μπορούσε να παίξει όλη την πλευρά!
Όσο καλός ήταν αμυντικά, τόσο καλύτερος ήταν επιθετικά!
Στην Μπαρτσελόνα που διέπρεψε βοηθούσε τον Γκουαρντιόλα να αποκτήσει υπεροπλία στη μεσοεπιθετική γραμμη με τα ανεβάσματά του καθώς γινόταν έναν επιπλέον μεσοεπιθετικός δίπλα στους Ινιέστα, Τσάβι και Μέσι.
Εξαιρώντας τις ατομικές διακρίσεις, είναι ο ποδοσφαιριστής με του περισσότερους ομαδικούς τίτλους όλων των εποχών.
72. Τεόφιλο Κουμπίγια
Ο μεγαλύτερος Περουβιανός παίκτης στην ιστορία και ο μόνος μη Γερμανός παίκτης που σκόραρε από τουλάχιστον πέντε γκολ σε δύο διαφορετικά μουντιάλ. Το 1970 και το 1978 πέτυχε από πέντε γκολ στην κάθε διοργάνωση. Οι άλλοι δύο που το έχουν πετύχει είναι ο Μίροσλαβ Κλόζε και ο Τόμας Μίλλερ.
Είχε το παρατσούκλι “Το παιδί” και διακρινόταν για την τεχνική του κατάρτιση και την ικανότητά του στο σκοράρισμα από στημένες φάσεις.
Το 1975 κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα με την εθνική ομάδα του Περού, η οποία ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας του.
Είναι ο κορυφαίος σκόρερ της εθνικής ομάδας του Περού αφού σε 81 αγώνες έχει πετύχει 26 γκολ και το 2006 ανακηρύχθηκε καλύτερος περουβιανός ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα.
71. Ομάρ Σίβορι
Από τη λίστα δε θα μπορούσε να λείπει ο Ομάρ Σίβορι.
Γεννημένος στην Αργεντινή, στην πορεία πήρε και την ιταλική υπηκοότητα (έπαιξε και με τις δύο Εθνικές ομάδες) και φόρεσε τη φανέλα των Ρίβερ Πλέιτ, Γιουβέντους και Νάπολι. Είχε τρομερή τεχνική κατάρτιση, ήταν γρήγορος, σκόραρε… κατά ριπάς. Και τί δεν έκανε μέσα στο γήπεδο!
Πέτυχε 176 γκολ σε 341 συμμετοχές στην καριέρα σε συλλογικό επίπεδο και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Ιταλίας με την Γιουβέντους και τρία πρωταθλήματα Αργεντινής με τη Ρίβερ Πλέιτ. Πήρε και τη Χρυσή Μπάλα το 1961.
70. Ρόναλντ Κούμαν
Τρομερή τεχνική κατάρτιση για αμυντικό παίκτη και πολύ καλή σχέση με το γκόλ!
Έπαιζε ως λίμπερο και αμυντικός μέσος. Είναι ο αμυντικός με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου καθώς πέτυχε 253 γκόλ, τα 60 από αυτά με εκτελέσεις φάουλ!
Μέλος της ομάδας του 1988 που κατέκτησε το Euro εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Με την Αϊντχόφεν την ίδια χρονιά κέρδισε και το Κύπελλο πρωταθλητριών.
Επίσης με την Αϊντχόφεν κέρδισε πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα, καθώς επίσης και με την Μπαρτσελόνα στην Ισπανία.
69. Τζίμι Τζόνστοουν
Χαρισματικό δεξί εξτρέμ με εκπληκτική ντρίμπλα!
Έπαιξε στην Σέλτικ από το 1962 μέχρι το 1975 και ήταν μέλος της θρυλικής ομάδας της Σέλτικ που ονομάστηκε “τα λιοντάρια της Λισαβόνας” όταν το 1967 στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών κέρδισαν την Ίντερ με 2-1.
Από το 2008, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, το άγαλμά του δεσπόζει έξω από Σέλτικ Πάρκ,το γήπεδο της Σέλτικ, φόρος τιμής στην συνεισφορά του στο σύλλογο!
Σε 308 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα Σκωτίας πέτυχε 82 γκόλ,ενώ σε συνολικά 529 αγώνες πέτυχε 135 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις με την Σέλτικ.
68. Ντένις Μπέργκαμπ
Μπορεί να ήταν Ολλανδός, αλλά την μεγαλύτερη καριέρα την έκανε στην Αγγλία.
Στον Άγιαξ όπου ξεκίνησε πήρε ένα πρωτάθλημα Ολλανδίας, δύο κύπελλα , ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων.
ΜΕτακόμισε στην Ιντερ που κέρδισε ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ και στην συνέχεια ο Βενγκέρ τον έφερε στην Άρσεναλ όπου έμεινε από το 1995 μέχρι το 2006 και έκανε τρομερό δίδυμο με τον Τιερί Ανρί.
Κατέκτησε 3 πρωταθλήματα Αγγλίας, τέσσερα κύπελλα και 3 FA Community Shields.
Από τις καλύτερες στιγμές στην καριέρα του, μια ντρίμπλα που έκανε στο δικό μας Νίκο Νταμπίζα όταν έπαιζε στην Νιουκάστλ με τον Μπέργκαμπ να πετυχαίνει ένα από τα ομορφότερα γκολ στο αγγλικό πρωτάθλημα.
67. Σάντρο Ματσόλα
Ο Σάντρο Ματσόλα είναι γιος του Βαλεντίνο Ματσόλα, του αρχηγού της θρυλικής Τορίνο ο οποίος σκοτώθηκε σε αεροπορικό με το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας το 1949.
Ο Σάντρο έπαιξε μόνο για μία ομάδα στην Ιταλία, για την “Μεγάλη Ιντερ”. Επαιξε για τον σύλλογο από το 1960 μέχρι το 1977 κατακτώντας 4 πρωταθλήματα το 1963, 1965, 1966, 1971, δύο συνεχόμενα κύπελλα πρωταθλητριών το 1964 και 1965 και ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 1968 με την Ιταλία.
Ήταν χαρισματικός παίκτης που αγωνιζόταν ως επιθετικός μέσος και ξεχώριζε για την δημιουργικότητα και την παραγωγικότητά του.
Έχει συνολικά 565 επίσημες εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις και 158 γκολ.
66. Ντένις Λόου
Ο σκωτσέζος επιθετικός στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δημιούργησε μια τρομερή τριάδα μαζί με τον Μπόμπι Τσάρλτον και τον Τζόρτζ Μπέστ και μία από τις καλύτερες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Στην καριέρα του έσπασε τρεις φορές το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής στην Αγγλία.
Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Αγγλίας, τρία Κύπελλα Αγγλίας και ένα κύπελλο Πρωταθλητριών το 1968.
Σε ατομικό επίπεδο κέρδισε τη χρυσή μπάλα το 1964, ήταν ο πρώτος σκόρερ του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1969 και ψηφίστηκε ο καλύτερος παίκτης των τελευταίων 50 χρόνων της Σκωτίας το 2003.
65. Γιόχαν Νέεσκενς
Ένας ακούραστος μέσος εξίσου ικανός να σκοράρει, να πασάρει, να βγάλει ασίστ, να κλείσει τα κενά στην άμυνα… ένας “ελβετικός σουγιάς” δηλαδή με λίγα λόγια!
Είχε το ίδιο όνομα με τον Γιόχαν Κρόιφ οπότε τον φωνάζανε ”ο Δεύτερος Γιόχαν” και οι δυο τους έκαναν εκπληκτικό δίδυμο φωτιά!
Με τον Άγιαξ κατέκτησε τρία συνεχόμενα κύπελλα πρωταθλητριών το 1971,1972,1974 και στην συνέχεια πήγε στην Μπαρτσελόνα ακολουθώντας τον Γιόχαν Κρόιφ.
Με την εθνική Ολλανδίας έπαιξε σε δύο συνεχόμενους τελικούς Μουντιάλ το 1974 και το 1978. Στον τελικό μάλιστα του 1974 σκόραρε με πέναλτι εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, αλλά δεν ήταν αρκετό για να πάρει το τρόπαιο η η εθνική Ολλανδίας.
64. Γκούναρ Νόρνταλ
Πόσοι ξέρουν ποιος είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Μίλαν; Σίγουρα όχι πολλοί, αφού δεν πρόκειται ένα όνομα από τη σύγχρονη ιστορία των «ροσονέρι», αλλά από τα μέσα του 20ού αιώνα.
Ο λόγος για τον Γκούναρ Νόρνταλ. Ο Σουηδός επιθετικός ήξερε να βάζει γκολ. Πολλά γκολ! Πήγε στη Μίλαν το 1949 κι έπαιξε μέχρι το 1956, όπου πέτυχε 221! Επίδοση που τον έχει φέρει στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών της Μίλαν. Δεύτερος είναι ο Σεβτσένκο με 175.
Ο Νόρνταλ ήταν μέλος της θρυλικής σουηδικής τριάδας Γκρε-Νο-Λι, την οποία αποτελούν ο Γκρεν, ο ίδιος και ο Λίντχολμ. Το παρατσούκλι του ήταν «Pompierone», δηλαδή πυροσβέστης, επειδή αυτή ήταν η δουλειά του στην πατρίδα του.
63. Ντίκι Ντιν
Δεινός σκόρερ καθώς σε 437 αγώνες πέτυχε 379 γκόλ! Ο άγγλος κατέχει το αξεπέραστο ρεκόρ στο αγγλικό πρωτάθλημα επίτευξης 60 γκολ σε μια σεζόν με την Έβερτον. Για 20 χρόνια ήταν ρεκόρ Ευρώπης μέχρι την κατάρριψή του το 1946.
Έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Αγγλίας το 1928 και το 1932 όπου και τις δύο σεζόν ήταν πρώτος σκόρερ.
62. Τζον Τσαρλς
Πριν από τον Ράιαν Γκιγκς και τον Γκάρεθ Μπέιλ, υπήρχε ένα πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής από την Ουαλία κι ένας από τους καλύτερος στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Ο Τζον Τσαρλς, περί ου ο λόγος, είχε κάτι το τρομερά ασυνήθιστο. Έπαιζε με την ίδια ευκολία τόσο ως επιθετικός όσο και ως κεντρικός αμυντικός!
Έκανε μεγάλη καριέρα στη Λιντς και πήρε μεταγραφή για τη Γιουβέντους, όπου μαζί με τους Σίβορι και Μπονιπέρτι έκαναν πράγματα και θαύματα! Μάλιστα οι τρεις τους είχαν το παρατσούκλι «Αγία Τριάδα».
Με ύψος 1.88 μ. αποκαλούνταν επίσης ο «ευγενικός γίγαντας» καθώς δεν είχε αποβληθεί ποτέ από παιχνίδι, αφού ήταν η φιλοσοφία του να μην χτυπάει ποτέ κανέναν αντίπαλο! Σε 715 συμμετοχές σκόραρε 370 γκολ!
61. Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε
Με ένα παράπονο πρέπει να έμεινε ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε στην πλούσια καριέρα του. Αυτό ήταν ότι δεν κατάφερε να κατακτήσει το Μουντιάλ, φτάνοντας σε δύο τελικούς γνωρίζοντας ισάριθμες ήττες.
Ο Γερμανός στράικερ ήταν ένας χαρισματικός σκόρερ και εξαιρετικός επιθετικός.
Έπαιξε για δέκα χρόνια στην Μπάγερν, με την οποία κατέκτησε δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα Διηπειρωτικό, δύο πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα.
Επίσης με τη Γερμανία κατέκτησε το Euro του 1980. Ωστόσο ηττήθηκε στους τελικούς των Μουντιάλ του 1982 από την Ιταλία και του 1986 από την Αργεντινή.
60. Τζιοβάνι “Τζάνι” Ριβέρα
Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και ο κορυφαίος Ιταλός μαζί με τον Τζουζέπε Μεάτσα.
Έπαιξε 19 χρόνια για την Μίλαν με την οποία κέρδισε τα πάντα, Πρωταθλήματα Ιταλίας, κύπελλα, Κύπελλα ΟΥΕΦΑ και Κύπελλα Πρωταθλητριών.
Με την Ιταλία κέρδισε το Euro του 1968 και έπαιξε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970.
Πριν ξεκινήσει το μουντιάλ του 1970 είχαν ρωτήσει τον προπονητή της Αγγλίας Άλφ Ράμσεϊ να ονομάσει τους τέσσερις καλύτερους Ιταλούς ποδοσφαιριστές και εκείνος αστειευόμενος είπε “Ριβιέρα, Ριβιέρα, Ριβιέρα και Ριβιέρα”.
59. Γκόρντον Μπάνκς
Ο Άγγλος τερματοφύλακας που προστάτευσε την εστία της Αγγλίας στο μοναδικό μουντιάλ που έχει κατακτήσει η Αγγλία το 1966.
Ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών. Ψηφίστηκε δεύτερος τερματοφύλακας τους 20ου αιώνα πίσω από τον Λεβ Γιανίν ξεπερνώντας ακόμη και τον Ντίνο Τζοφ.
Βραβεύτηκε ως τερματοφύλακας της χρονιάς για έξι συνεχόμενα χρόνια από το 1966 μέχρι και το 1971.
Μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του μια εκπληκτική απόκρουση σε καρφωτή κεφαλιά του Πελέ στο Μουντιάλ του 1970 που χαρακτηρίστηκε η “απόκρουση του αιώνα”.
58. Ντανιέλ Πασαρέλα
Θεωρείται ένα από τα καλύτερα σέντερ μπακ όλων των εποχών.
Είχε τα πάντα, όλο το πακέτο! Δύναμη, τάκλιν, κεφαλιά, καλές τοποθετήσεις στην άμυνα.
Παράλληλα ήταν πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια, οπότε οργάνωνε το παιχνίδι και έχτιζε την επίθεση από την άμυνα.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτά. Κατάφερε να πετύχει στην καριέρα του 175 γκολ.
Παράλληλα με όλα τα παραπάνω είχε και ηγετικές ικανότητες. Δεν τον φωνάζαμε τυχαία “Μεγάλο Αρχηγό”.
Ήταν αρχηγός της μεγάλης εθνικής Αργεντινής του 1978 που κατέκτησε το Μουντιάλ.
57. Φριτς Βάλτερ
Σκληροτράχηλος επιθετικός μέσος. Του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και γενικά μπορούσε να αποδώσει καλύτερα όταν έβρεχε.
Σε επίπεδο συλλόγων έπαιξε μόνο για την αγαπημένη του Καϊζερσλάουτερν σε όσες ομάδες και αν του χτύπησαν την πόρτα… και ήταν πολλές.
Κατάφερε το εξής τρομερό επίτευγμα:
Στα 20 χρόνια που έπαιξε στην Καϊζερσλάουτερν πέτυχε κατά μέσο όρο σχεδόν ένα γκολ ανά αγώνα.
Μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 απέναντι στην τρομερή εκείνη την εποχή Ουγγαρία, όπου ήταν και αρχηγός.
56. Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο
Γνωστός και με το παρατσούκλι «Πέπε» (όπου στα ιταλικά σημαίνει πιπέρι). Μία σωματοδομή που δεν παραπέμπει σε ποδοσφαιριστή!
Ψηλός και λιγνός επιθετικός μέσος με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση με την μπάλα στα πόδια και ένα εξαιρετικό αριστερό πόδι που είτε σκόραρε είτε μοίραζε ασίστ.
Ήταν μέλος της εθνικής Ουρουγουάης όταν κατέκτησε το μουντιάλ του 1950 και μάλιστα πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης.
55. Ντίνο Τζοφ
Αναφερόμαστε στον μοναδικό Ιταλό ποδοσφαιριστή που έχει κερδίσει Euro και Μουντιάλ και αυτό λέει πολλά!
Με την Γιουβέντους σε επίπεδο συλλόγων κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Ιταλίας, 2 κύπελλα Ιταλίας και ένα κύπελλο UEFA, το σημερινό Γιουρόπα Λιγκ.
Θεωρείται ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών.
54. Γκαετάνο Σιρέα
Τρομερός Ιταλός αμυντικός. Για να καταλάβουμε το μεγαλείο του, είχε τέτοια απόδοση που είχε παραγκωνίσει από την αμυντική γραμμή της Εθνικής Ιταλίας τον Φράνκο Μπαρέζι.
Με την Γιουβέντους κατάφερε το εξής επίτευγμα: Κατάφερε να κατακτήσει όλα τα τρόπαια FIFA & UEFA σε επίπεδο συλλόγων.
Ήταν μέλος της εθνικής Ιταλίας που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο του 1982.
53. Ζαϊρζίνιο
Ο Ζαϊρζίνιο είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία που κατάφερε να σκοράρει σε όλους τους αγώνες ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Και όχι σε οποιαδήποτε διοργάνωση, αλλά σε αυτή του 1970 στο Μεξικό, όπου τον τίτλο κατέκτησε η Βραζιλία, μία από τις κορυφαίες ομάδες που είδε ποτέ ο πλανήτης!
Πέτυχε επτά γκολ σε έξι αγώνες με τη «σελεσάο», αλλά πρώτος σκόρερ βγήκε ο Γκερντ Μίλερ με δέκα τέρματα. Πάντως, φρόντισε να τινάξει πολλές φορές τα δίχτυα στην καριέρα του, με 272 τέρματα σε 570 συμμετοχές σε συλλογικό επίπεδο!
52. Κέβιν Κίγκαν
Ο Κέβιν Κίγκαν είναι ο μοναδικός Άγγλος που είχε κερδίσει δύο φορές τη Χρυσή Μπάλα. Δύο φορές! Τόσο καλός ήταν.
Ο σπουδαίος αυτός επιθετικός διέπρεψε στα αγγλικά γήπεδα με τη φανέλα της Λίβερπουλ για έξι χρόνια, με την οποία κατέκτησε ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών, δύο Κύπελλα UEFA, τρία πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο.
Επίσης έπαιξε στο Αμβούργο, όπου κατέκτησε την Μπουντεσλίγκα, με τη φανέλα της οποίας πήρε και τις δύο Χρυσές Μπάλες!
51. Χοσέ Μανουέλ Μορένο
Μιλάμε για έναν επιθετικό με εκπληκτικό ταλέντο, μέλος της Ρίβερ Πλέιτ του 1940 γνωστής ως “La Máquina” και της εθνικής Αργεντινής που κέρδισε τα Κόπα Αμέρικα του 1941 και 1947.
Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο είχε πει για αυτόν:
«Ο Μορένο ήταν ο ηγέτης. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχω δει ποτέ. Ένας καλλιτέχνης, ένας ζωγράφος. Ένας καλλιτέχνης του θεάτρου, του κινηματογράφου, ένας χορευτής».
Τοπ 50 Ποδοσφαιριστές
50. Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι
Σκόρερ ολκής! Αυτό ακριβώς είναι ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι.
Ο Πολωνός επιθετικός δεν έχει βαρεθεί να σκοράρει κι εμείς δεν θα μπορούσαμε να μην τον έχουμε στη λίστα μας. Ας μιλήσουν όμως οι αριθμοί. Ο Λεβαντόφσκι είναι στην Μπάγερν από το 2014. Μέχρι τώρα έχει σημειώσει 344 γκολ σε 375 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις! Από το 2022 αγωνίζεται στην Μπαρτσελόνα και έχει σημειώσει 73 γκολ σε 107 συμμετοχές.
Συνολικά σε συλλογικό επίπεδο στην καριέρα του έχει 582 γκολ σε 783 συμμετοχές! Έχει κατακτήσει τα πάντα! Πρωταθλήματα, Κύπελλα και Champions League.
Του λείπει μία Χρυσή Μπάλα, την οποία αντικειμενικά δικαιούταν το 2021.
49. Ντίντι
Ντίντι ήταν το παρατσούκλι του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Βαλντίρ Περέιρα και ήταν βραζιλιάνος μέσος ποδοσφαιριστής με άριστη τεχνική κατάρτιση.
Κατέκτησε δύο μουντιάλ το 1958 και το 1962. Ιδιαίτερα στο μουντιάλ του 1958 αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης κατακτώντας την χρυσή μπάλα.
Ο Πελέ είχε πει για αυτόν κάποτε:
«Η ιδιοφυΐα του ήταν απίστευτη. Δεν είμαι τίποτα σε σύγκριση με τον Ντίντι. Είναι το είδωλό μου, το μοντέλο μου. Δεν θα τον πλησιάσω ποτέ. Δε θα φτάσω ούτε καν τον αστράγαλο του. Οι πρώτες φιγούρες που αγόρασα ήταν φιγούρες Ντίντι».
48. Τζιανλούιτζι Μπουφόν
Δεν είναι σύνηθες να έχουμε τερματοφύλακες στη λίστα με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές, αλλά δε θα μπορούσε να λείπε από τη λίστα μας ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν.
Εκπληκτικός γκολκίπερ! Έπαιξε συνολικά σε τρεις ομάδες. Στην Πάρμα, στη Γιουβέντους, στην Παρί Σεν Ζερμέν και φυσικά στην Εθνική Ιταλίας.
Κορυφαία στιγμής της καριέρας του ήταν η κατάκτηση του Μουντιάλ το 2006 με την Ιταλία, όπου δέχθηκε μόλις δύο γκολ σε όλο το τουρνουά. Ένα από τον Κριστιάνο Ρονάλντο κι ένα από τον Ζιντάν.
47. Γκούντερ Νέτζερ
Ο εν λόγω κύριος μεγαλούργησε την εποχή της Δυτικής Γερμανίας. Μιλάμε για έναν χαρισματικό μέσο ο οποίος οργάνωνε το παιχνίδι και μοίραζε μπαλιές στους συμπαίκτες του, όσο μακριά και αν βρίσκονταν.
Τίτλους κατέκτησε με την Μπορούσια Ντόρτμουντ στη Γερμανία και στη συνέχεια με την Ρεάλ Μαδρίτης στην Ισπανία.
Για την Δυτική Γερμανία έπαιξε από το 1965 μέχρι το 1975 κατακτώντας το Euro του 1972 και το Μουντιάλ του 1974.
46. Πάολο Ρόσι
Το 1982 ήταν η καλύτερη χρονιά του Πάολο Ρόσι σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο.
Κατέκτησε το Μουντιάλ και παράλληλα πήρε το Χρυσό Παπούτσι και την Χρυσή Μπάλα του Μουντιάλ ως πρώτος σκόρερ και καλύτερος παίκτης του Μουντιάλ, καθώς και την χρυσή μπάλα (Ballon D’or) γενικότερα εκείνη την χρονιά.
Στον τελικό του Μουντιάλ με την Βραζιλία πέτυχε χατ τρικ, κάτι που επηρέασε τον τίτλο της αυτοβιογραφίας του, καθώς το βιβλίο ονομαζόταν “Εγώ έκανα την Βραζιλία να κλάψει”.
Πρόκειται για ηγετική φυσιογνωμία και χαρισματικό επιθετικό και κατέκτησε τα πάντα με την Γιουβέντους σε ομαδικό επίπεδο.
45. Κιλιάν Εμπαπέ
Ο Εμπαπέ έχει κατακτήσει μέχρι τώρα Πρωταθλήματα, Κυπελλα και Σουπερ Καπ Γαλλίας με την Μονακό και την Παρί Σεν Ζερμέν καθώς και το Μουντιάλ του 2018.
Είναι πολύ νέος και έχει ακόμη να δείξει πολλά και να εξελιχθεί.
Είναι αυτή την στιγμή από τους πιο ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές στον πλανήτη και παίζει πια για την Ρεάλ Μαδρίτης.
Είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας και συχνά δεν γίνεται συμπαθής. Ταλέντο μεγάλο αναμφίβολα. Μεγάλος Παίκτης όμως; Θα δείξει η ιστορία.
Το 2018 έγινε ο νεότερος παίκτης που σκοράρει σε τελικό Μουντιάλ ξεπερνώντας τον Πελέ. Έχει αυτή την στιγμή 12 γκολ συνολικά σε Μουντιάλ κάτι που δεν έχει καταφέρει κανείς σε τόσο μικρή ηλικία.
44. Κένι Νταλγκλίς
Ο Κένι Νταλγκλίς ήταν ο πρώτος παίκτης που σκόραρε 100 γκολ τόσο στο σκωτσέζικο όσο και στο αγγλικό πρωτάθλημα.
Έχει επίσης το ρεκόρ των 30 γκολ σε 102 συμμετοχές με την Σκωτία. Στην Λίβερπουλ με την οποία αγωνίστηκε, αποτέλεσε ένα τρομερό δίδυμο με τον Ίαν Ράιτ.
Τελικά κατέκτησε οχτώ πρωταθλήματα με την Λίβερπουλ και δύο Ευρωπαϊκά Κύπελλα, ενώ σε ατομικό επίπεδο ήταν δεύτερος για την Χρυσή Μπάλα το 1983 πίσω από τον Μισέλ Πλατινί.
43. Μίκαελ Λάουντρουπ
Πρόκειται για έναν χαρισματικό πλέι μέικερ και θεωρείται ο κορυφαίος Δανός ποδοσφαιριστής.
Έπαιξε στην Dream Team του Γιόχαν Κρόιφ και κέρδισε 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα με την Μπαρτσελόνα. Αποκορύφωμα της καριέρας του ήταν το πρώτο Ευρωπαϊκό Κύπελλο της Μπαρτσελόνα, στο Γουέμπλεϊ το 1992.
Στην συνέχεια εντάχθηκε στην μισητή Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Αντρές Ινιέστα τον είχε αποκαλέσει ως τον “καλύτερο παίκτη στην ιστορία”.
42. Μπόμπι Μουρ
Η Αγγλία έχει ένα κατακτήσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1966, όταν μάλιστα το διοργάνωσε κιόλας. Κι αυτό το κατέκτησε γιατί είχε στις τάξεις της ένα συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή.
Εντάξει είχε κι άλλους, αλλά αν δεν ήταν ο Μπόμπι Μουρ δεν θα είχε πάρει η Αγγλία το Μουντιάλ. Επρόκειτο για ένα κεντρικό αμυντικό παγκόσμιας κλάσης που ξεχώριζε για το παιχνίδι του, αλλά και για την ηγετική του φυσιογνωμία.
Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του έπαιξε για 16 χρόνια στη Γουέστ Χαμ με 544 συμμετοχές και 24 γκολ. Επίσης είχε και 108 συμμετοχές με την Εθνική Αγγλίας.
Το άγαλμά του δεσπόζει έξω από το Γουέμπλεϊ.
41. Φρανσίσκο “Πάκο” Γκέντο
Ο Πάκο Γκέντο ήταν αριστερό εξτρέμ που έπαιξε στην Ρεάλ Μαδρίτης από το 1953 μέχρι το 1971.
Με την Ρεάλ κατέκτησε 12 πρωταθλήματα και 6 Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Μαζί με τους Ντι Στέφανο, Κοπά, Ριάλ και Πούσκας αποτέλεσαν επιθετική γραμμή, φωτιά για την Ρεάλ, με την οποία έβαλε 178 γκολ σε 606 παιχνίδια.
Ήταν αρχηγός της ομάδας το 1966 όταν κατέκτησε τον έκτο του ευρωπαϊκό τίτλο απέναντι στην Παρτιζάν Βελιγραδίου.
40. Λουίς Σουάρεθ
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι αναφερόμαστε στον Ισπανό Λουίς Σούαρεθ που έπαιξε ποδόσφαιρο από το 1953 έως το 1973 και όχι τον Ουρουγουανό. Αυτός δαγκώνει!
Πάμε στον πρώτο λοιπόν. Εξαιρετικός παίκτης! Τρομερός για την ακρίβεια. Ένας από τους καλύτερους Ισπανούς όλων των εποχών και φυσικά μέλος της συγκεκριμένης λίστας.
Ο «Αρχιτέκτονας» όπως ήταν το παρατσούκλι του ήταν ένας ντελικάτος μέσος που διακρίθηκε από πολύ νωρίς.
Ξεχώρισε από τη θητεία στην Μπαρτσελόνα (6 χρόνια), στην Ίντερ (9 χρόνια), αλλά και στη Σαμπντόρια (3 χρόνια). Ήταν μέλος της μεγάλης Ίντερ με τα δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1964 και το 1965.
39. Ρομάριο
Η Βραζιλία έχει βγάλει μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ένας από αυτούς είναι το δίχως άλλο ο Ρομάριο.
Εξαιρετικός επιθετικός, με τρομερή αντίληψη του χώρου και αίσθηση της θέσης που είχε μέσα στο γήπεδο, ήταν ο άνθρωπος που σήκωνε στους ώμους την κάθε ομάδα του, είτε σε συλλογικό επίπεδο είτε σε εθνικό, όποτε αυτή το χρειαζόταν.
Φρόντισε να το αποδείξει αυτό με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, της Αϊντχόφεν, της Φλαμένγκο και φυσικά της Εθνικής Βραζιλίας, με την οποία κατέκτησε το Μουντιάλ του 1994.
38. Ματίας Σίντελαρ
Ο Ματίας Σίντελαρ θεωρείται ο κορυδαίος Αυστριακός ποδοσφαιριστής και αγωνίστηκε στην Χέρτα Βιέννης για 3 χρόνια και για την Αούστρια Βιέννης .
Το 1923 τραυματίστηκε στο γόνατο και αναγκάστηκε να κάνει εγχείρηση η οποία ήταν πολύ δύσκολη για την εποχή. Μετά την επιτυχημένη εγχείρηση, έπαιζε με προστατευτικό στο γόνατο, κάτι που έγινε σήμα κατατεθέν για τον Σίντελαρ.
Το 1938, εν μέσω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου διεξήχθει ένας αγώνας προς τιμήν της “Ενωσης” Αυστρίας και Γερμανίας.Ο αγώνας είχε συμφωνηθεί να λήξει ισόπαλος, παρόλα αυτά το τελικό σκόρ ήταν 2-0 με τον Σίντελαρ να πετυχαίνει το πρώτο γκολ και να το πανηγυρίζει μπροστά στην κερκίδα των επισήμων που ήταν γεμάτη με εθνικοσοσιαλιστές αξιωματούχους.
37. Βαλεντίνο Ματσόλα
Ο Βαλεντίνο Ματσόλα μνημονεύεται από πολλούς ως ένας από τους καλύτερους Ιταλούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και υπήρξε θύμα της αεροπορικής τραγωδίας της Τορίνο στις 4 Μαΐου 1949, όπου σκοτώθηκε σε ηλικία 30 ετών!
Έκανε την εμφάνισή του με τη Βενέτσια, με την οποία πήρε το Κύπελλο Ιταλίας το 1941.
Το επόμενο καλοκαίρι, η Γιουβέντους συμφώνησε με τη Βενέτσια να τον αποκτήσει, αλλά ήταν η Τορίνο αυτή που τον έκλεισε παραχωρώντας δύο ποδοσφαιριστές και το ιλιγγιώδες για την εποχή ποσό των 250.000 ιταλικών λιρών!
Έμεινε για επτά χρόνια στην «Γκρανάτα» και σε 195 συμμετοχές είχε 118 γκολ! Στις 20 Απριλίου 1946 πέτυχε το γρηγορότερο χατ-τρικ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, μέσα σε τρία λεπτά (!) με αντίπαλο τη Βιτσέντζα.
36. Στάνλεϊ Μάθιου
Τον αποκαλούσαν μάγο της ντρίμπλας καθώς ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους ντριμπλέρ στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Το 1956 κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα αγωνιζόμενος στην Μπλάκπουλ.
Είναι ο πρώτος Άγγλος ποδοσφαιριστής που του απονέμεται ο τίτλος του Σερ για την προσφορά του στον αθλητισμό.
35. Ριβάλντο
Τον Ριβάλντο είχαμε την τύχη να τον δούμε και στα ελληνικά γήπεδα, έστω κι αν ήταν σε προχωρημένη ηλικία.
Ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχουν παίξει ποτέ ποδόσφαιρο ήρθε στη χώρα μας και ξεσήκωσε τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, αλλά και της ΑΕΚ. Ο Βραζιλιάνος μαέστρος ήταν ένα 10άρι που άξιζε να τον βλέπεις.
Αυτό πρόσεξαν οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα και τον πήραν από τη Λα Κορούνια. Στη Βαρκελώνη έμεινε για πέντε χρόνια, ενώ έπαιξε ένα χρόνο και στη Μίλαν.
Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 με τη Βραζιλία, αλλά και το Champions League με τη Μίλαν το 2003.
34. Ρεϊμόντ Κοπά
Η Γαλλία έχει βγάλει τρεις κορυφαίους ποδοσφαιριστές και οι τρεις ήταν τον 10άρια. Τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Μισέλ Πλατινί και τον Ρεϊμόντ Κοπά.
Ο Κοπά ήταν ο πρώτος χρονικά σε σχέση με τους άλλους δύο, αφού έκανε την εμφάνισή του το 1949 κι έπαιξε μέχρι το 1967. Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της καριέρας του έπαιξε στη Ρεμς, όπου σε 13 χρόνια είχε 402 συμμετοχές και 84 γκολ.
Ωστόσο, την τριετία 1956-59 πήγε στη Ρεάλ. Εκεί κατέκτησε ισάριθμα Κύπελλα Πρωταθλητριών και πήρε τη Χρυσή Μπάλα του 1958.
33. Λόταρ Ματέους
Αν κάτι μπορείς να πεις για τον Λόταρ Ματέους, είναι ότι πρόκειται για τον πιο ολοκληρωμένο παίκτη της γενιάς του κι έναν από τους κορυφαίους στον κόσμο. Και η γενιά του είχε Μαραντόνα, Ζίκο, Πλατινί και αρκετούς άλλους.
Ο Γερμανός ήταν ένας γεννημένος νικητής, ο οποίος φόρεσε τη φανέλα των Γκλάντμπαχ, Μπάγερν, Ίντερ, αλλά και της Μέτροσταρς με τις οποίες είχε 596 συμμετοχές και 161 γκολ.
Επίσης είχε 150 συμμετοχές και 23 γκολ με την Εθνική Γερμανίας (αρχικά με τη Δυτική Γερμανία και στη συνέχεια με την ενοποιημένη Γερμανία).
Χαρισματικός μέσος, ο οποίος στα τέλη της καριέρας γύρισε πιο πίσω κι έπαιζε ως λίμπερο.
32. Σώκρατες
Ακόμη ένας Βραζιλιάνος που βρίσκεται σε αυτή τη λίστα, κάτι που δε μας εκπλήσσει καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο Σώκρατες ήταν ένας πληθωρικός μέσος που έμεινε στην ιστορία. Πολύ δυνατός και συνάμα τεχνικός στο παιχνίδι του -παρά το γεγονός ότι ήταν δεινός καπνιστής- είχε και πολύ έντονη παρουσία εκτός γηπέδων.
Είχε βγάλει το δίπλωμα του γιατρού, ενώ ήταν και πολιτικοποιημένος εξ ου και το παρατσούκλι Doctor Sokrates. Ξεχώρισε με τις φανέλες των Μτοταφόγκο και Κορίνθιανς ενώ έπαιξε και στην Ευρώπη για ένα χρόνο, στη Φιορεντίνα.
31. Μάνουελ Νόιερ
Ίσως από τους πιο επιδραστικούς τερματοφύλακες που άλλαξαν τον τρόπο που παίζεται το ποδόσφαιρο σήμερα.
Η τεχνική κατάρτιση του Γερμανού με την μπάλα στα πόδια οδήγησε τον Γκουαρντιόλα να εφαρμόσει το ποδόσφαιρο που βλέπουμε σήμερα καθώς πλέον έπαιζε με έναν παίκτη παραπάνω όταν είχε την μπάλα στα πόδια η ομάδα του.
Το παιχνίδι ξεκινούσε από την άμυνα, το οποίο ήταν μεγάλο πλεονέκτημα για κάθε προπονητή.
Κατέκτησε 10 συνεχόμενες Μπουντεσλίγκα με την Μπάγερν Μονάχου και 2 Τσάμπιονς Λιγκ.
30. Ρουντ Γκούλιτ
Στη Wikipedia αναφέρεται ως επιθετικός, μέσος και αμυντικός. Άντε να βγάλεις άκρη, αν δεν έχεις δει τον Ρουντ Γκούλιτ να παίζει ποδόσφαιρο. Μεταξύ μας η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια δεν κάνει λάθος.
Η «μαύρη τουλίπα» του ολλανδικού ποδοσφαίρου δεν είχε θέση στο γήπεδο. Τα έκανε όλα – μόνο τερματοφύλακας δεν είχε παίξει – και τα έκανε όλα, τρομερά καλά!
Ξεκίνησε την καριέρα του ως δεκάρι, αλλά εξελίχθηκε σε κάτι πολύ περισσότερο. Έπαιξε σε Φέγενορντ και Αϊντχόφεν, πριν τον αγοράσει η Μίλαν με ποσό ρεκόρ (6 εκατ. λιρών) το 1987.
Στο Μιλάνο έκανε την περίφημη «ολλανδική τριάδα» με τους Ράικαρντ και Φαν Μπάστεν. Πήρε δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, τρία πρωταθλήματα Ιταλίας και φυσικά κατέκτησε και το Euro το 1998 με τους «οράνιε».
29. Τιερί Ανρί
Ο αεράτος Γάλλος με το εκπληκτικό πλασέ! Ο διασκελισμός του, η ταχύτητα του καθώς και το φονικό πλασέ του έκανε εφιάλτη το μαρκάρισμά του από τους αντιπάλους αμυντικούς.
Αγωνίστηκε σε Μονακό, Άρσεναλ, Μπαρτσελόνα όπου κατέκτησε τα πάντα (Champions League, Πρωταθλήματα, Κύπελλα κτλ.).
Με την εθνική Γαλλίας κατέκτησε ένα Μουντιάλ και ένα Euro το 1998 και 2000 αντίστοιχα.
Οριακά έχασε τη Χρυσή Μπάλα το 2003, ίσως και λίγο άδικα καθώς τότε δόθηκε στον Πάβελ Νέντβεντ.
28. Λούκα Μόντριτς
Αλλη μια ιδιαίτερη περίπτωση μέσου που θεωρείται ένας από τους καλύτερους της γενιάς του. Έχει παίξει στο υψηλότερο επίπεδο και έχει το απόλυτο ρεκόρ συμμετοχών στην Εθνική Κροατίας.
Η μεγαλύτερη ατομική διάκρισή του ήταν όταν κατάφερε να σπάσει το δίδυμο που μονοπωλούσε την Χρυσή Μπάλα όλα τα προηγούμενα χρόνια (Μέσι – Ρονάλντο) κατακτώντας την το 2018 όταν και οδήγησε την εθνική Κροατίας σε τελικό Μουντιάλ για πρώτη φορά στην ιστορία της.
27. Ρομπέρτο Μπάτζιο
Ένας πραγματικός καλλιτέχνης των γηπέδων. Αυτό ήταν ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που είδαμε ποτέ.
Ο «μικρός Βούδας» άφησε το δικό του στίγμα στο ποδόσφαιρο. Ένα «δεκάρι» που… χαζεύαμε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους και τον ευγνωμονούσαν όλοι οι επιθετικοί στις ομάδες τους, αφού τους μοίρασε απλόχερα ασίστ για να πετυχαίνουν γκολ.
Αν δεν είχε αυτούς τους τραυματισμούς στα γόνατα… Πάντως είχε μία πλούσια καριέρα, παίζοντας μόνο στην Ιταλία.
Συνολικά είχε 490 συμμετοχές, σκόραρε 220 γκολ, πήρε το Κύπελλο UEFA με τη Γιουβέντους το 1993 και την ίδια χρονιά κατέκτησε και τη Χρυσή Μπάλα.
26. Κάρλος Αλμπέρτο
Ο Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες όπως ήταν ολόκληρο το όνομά του, ήταν βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής ο οποίος θεωρείται από τους κορυφαίους όλων των εποχών.
Ήταν ο αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας όταν κατέκτησε το Μουντιάλ του 1970 και είχε πετύχει και ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης εναντίον της Ιταλίας.
Ήταν μέλος της καλύτερης 11άδας του 20ου αιώνα!
25. Φράνκο Μπαρέζι
Είναι ο Φράνκο Μπαρέζι ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών; Φυσικά και είναι.
Είναι από τους καλύτερους που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα της Μίλαν; Εννοείται ότι είναι! Και μάλιστα κανείς άλλος δε φοράει πλέον τη φανέλα του στο σύλλογο, αφού το νούμερο 6 αποσύρθηκε, όταν ο Ιταλός αποχώρησε από την ενεργό δράση.
Ο Μπαρέζι ήταν ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς όλων των εποχών. Φόρεσε μόνο τη φανέλα της Μίλαν -και της Εθνικής Ιταλίας φυσικά- και τη φόρεσε για 20 συναπτά έτη.
Κατέκτησε έξι πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα πρωταθλητριών και αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης της Μίλαν τον 20o αιώνα!
24. Αντρές Ινιέστα
Ο Αντρές Ινιέστα ήταν ένας ποδοσφαιριστής που κατάφερε να βάλει τη σφραγίδα του, σε όσες ομάδες αγωνίστηκε (κυρίως σε Μπαρτσελόνα και Εθνική Ισπανίας) και να αλλάξει – μαζί με τον Τσάβι – τον τρόπο που παίζουν οι μέσοι box-to-box.
Πρόκειται για ένα ποδοσφαιριστή που τα έχει πάρει όλα στην καριέρα του. Κι όταν λέμε όλα, το εννοούμε. Όλα! Δεν έχει αφήσει τίποτα!
Πρωταθλήματα; Κύπελλα; Σούπερ Καπ εγχώρια και Ευρώπης; Champions League; Μουντιάλ; Euro; Απίστευτος!
23. Τσάβι
Ήταν το έτερο ήμισυ του Αντρές Ινιέστα τόσο στην Μπαρτσελόνα όσο και στην Εθνική Ισπανίας. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα παίκτη που άλλαξε την εικόνα των αμυντικών μέσων.
Πάνω στον Τσάβι στηρίχθηκε το δημιούργημα της Μπαρτσελόνα που διέλυσε τον ανταγωνισμό σε συλλογικό επίπεδο, αλλά το ίδιο ισχύει και στην Εθνική Ισπανίας.
Απλά να τονίσουμε ότι ο νυν προπονητής της «μπλαουγκράνα» έχει κατακτήσει τέσσερα Champions League, οκτώ πρωταθλήματα Ισπανίας, τρία Κύπελλα Ισπανίας, δύο Euro κι ένα Μουντιάλ! Αυτά τα λίγα…
22. Λεβ Γιασίν
Ένας πολύ μεγάλος τερματοφύλακας. Ο Λεβ Γιασίν.
Η «μαύρη αράχνη» όπως ήταν το προσωνύμιό του, φορούσε μονίμως μαύρη εμφάνιση και όταν έβγαινε από την εστία του και απλωνόταν, έμοιαζε με αράχνη! Πόσο σπουδαίος ποδοσφαιριστής ήταν ο Ρώσος!
Έπαιξε για 20 χρόνια στη Ντιναμό Μόσχας από το 1950 έως το 1970 και φυσικά στη Σοβιετική Ένωση και ανέβασε τη θέση του τερματοφύλακα σε άλλο επίπεδο.
Υπήρξε πρότυπο για πολλούς μεταγενέστερους γκολκίπερς, ενώ πρέπει να τονίσουμε ότι είναι ο μοναδικός που έχει πάρει Χρυσή Μπάλα (1963). Ο μοναδικός! Κανένας άλλος πορτιέρο δεν το έχει πετύχει αυτό!
21. Ροναλντίνιο
Ο μάγος! Ο Ροναλντίνιο ήταν ένας πραγματικός αρτίστας μέσα στο γήπεδο. Η τεχνική του κατάρτιση, η ντρίμπλα, το κοντρόλ στη μπάλα, η προσποίησή του, οι μαγικές πάσες του ήταν σε ένα άλλο επίπεδο. Ουσιαστικά δεν είχε αντίπαλο!
Δεν είναι λίγο άλλωστε να σε αποθεώνει ολόκληρο το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» φορώντας τη φανέλα της Μπαρτσελόνα σε ντέρμπι με τη Ρεάλ. Μόνο αυτός και ο Μαραντόνα το έχουν πετύχει!
Κατέκτησε ένα Champions League με την Μπαρτσελόνα το 2006 και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Βραζιλία το 2002, αλλά και τη Χρυσή Μπάλα το 2006.
Τοπ 20 Ποδοσφαιριστές
20. Τζουζέπε Μεάτσα
Για τους πιο παλιούς πρόκειται για τον καλύτερο Ιταλό ποδοσφαιριστή. Σίγουρα πάντως είναι από τους κορυφαίους, παγκοσμίως, στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Αυτός είναι ο Τζουζέπε Μεάτσα. Ο βραχύσωμος Ιταλός επιθετικός φόρεσε τη φανέλα της Ίντερ από το 1927 έως το 1940 και είχε 240 γκολ σε 348 συμμετοχές.
Σε εκείνο το διάστημα κατέκτησε επίσης με την Εθνική Ιταλίας, τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1934 και του 1938. Επίσης έπαιξε για δύο χρόνια στη Μίλαν, αλλά και για ένα στη Γιουβέντους.
Το παρατσούκλι του ήταν Μπαλίλα, δηλαδή το μικρό αγόρι.
19. Πάολο Μαλντίνι
Πριν από το Euro 1996, η Nike έβγαλε την εξής διαφήμιση «Τερματοφύλακας της Ιταλίας. Η πιο εύκολη δουλειά του κόσμου», τοποθετώντας δίπλα μία φωτογραφία του Πάολο Μαλντίνι. Πόσο δίκιο είχε!
Ο Ιταλός έπαιξε 25 χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο από το 1984 έως το 2009, όλα στη Μίλαν και κατέκτησε πέντε Champions League κι επτά πρωταθλήματα Ιταλίας.
Είναι αναμφισβήτητα μέσα στους 2-3 κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία κι ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Διαφωνεί κανείς;
18. Μπόμπι Τσάρλτον
Ο Μπόμπι Τσάρλτον επέζησε από την αεροπορική τραγωδία του Μονάχου το 1958 κι έμελλε να γίνει ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της Αγγλίας αλλά και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου γενικότερα.
Πρόκειται για ένα σύνθετο παίκτη, ένα μεσοεπιθετικό που μπορούσε να παίξει με την ίδια ευκολία τόσο ως 10άρι όσο και ως επιθετικός.
Είχε 200 γκολ σε 606 συμμετοχές με τη Γιουνάιτεντ με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1968, ενώ στέφθηκε και Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Αγγλία το 1966!
17. Γκαρίντσα
Το δεξί του πόδι ήταν 6 πόντους πιο κοντό από το αριστερό. Επίσης το δεξί του πόδι έγερνε προς τα έξω, ενώ το αριστερό προς τα μέσα.
Προτιμούσε να παίζει ποδόσφαιρο με τους φίλους του στην παραλία, παρά να κάνει προπόνηση. Για την ακρίβεια δεν έκανε σχεδόν ποτέ προπόνηση.
Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν εμπόδισε τον Βραζιλιάνο Γκαρίντσα να παίξει ποδόσφαιρο και μάλιστα να είναι κι ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών.
Μάλιστα για αρκετούς θεωρείται ως ο καλύτερος ντριμπλέρ που έχει βγει ποτέ! Κατέκτησε με τη Βραζιλία το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1958 και το 1962.
16. Εουσέμπιο
Ο Εουσέμπιο ήταν ένας από τους δύο κορυφαίους που έβγαλε η Πορτογαλία. Ο ίδιος γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη, αλλά πήρε γρήγορα την πορτογαλική υπηκοότητα και θεωρείται ουσιαστικά Πορτογάλος. Ο άλλος φυσικά είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ο «μαύρος πάνθηρας» όπως ήταν χαρακτηριστικά το παρατσούκλι του μεγαλούργησε με τη φανέλα της Μπενφίκα την οποία φόρεσε από το 1961 έως το 1975.
Σε αυτό το διάστημα κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1962, 11 πρωταθλήματα, αλλά και τη Χρυσή Μπάλα το 1965. Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο τον είχε χαρακτηρίσει ως τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.
Ο Εουσέμπιο πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 2014 σε ηλικία 71 ετών.
15. Ζίκο
Ο Ζίκο έκανε… πράγματα και θαύματα με την μπάλα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι παλιοί «της μιλούσε». Ένας πραγματικός αρτίστας των γηπέδων.
Ξεχώρισε με τη φανέλα της Φλαμένγκο στην οποία έπαιξε για 12 χρόνια από το 1971 έως το 1983, αλλά και από το 1985 έως το 1989.
Κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα Βραζιλίας, ένα Κόπα Λιμπερταδόρες, ένα Διηπειρωτικό με μία ανεπανάληπτη εμφάνιση κόντρα στη Λίβερπουλ το 1981, ενώ ήταν μέλος της Εθνικής Βραζιλίας από το 1976 έως το 1986, ειδικά αυτής του 1982 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, η οποία θεωρείται ως η πιο αδικημένη όλων των εποχών.
14. Μάρκο Φαν Μπάστεν
Σταμάτησε το ποδόσφαιρο στην ηλικία των 28 ετών και μέχρι τότε είχε προλάβει να πάρει σχεδόν τα πάντα.
Δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1989 και το 1990 με τη Μίλαν (τυπικά πήρε και το 1994, αλλά δεν έπαιζε, ήταν απλά μέλος της ομάδας), ένα Κύπελλο Κυπελλούχων με τον Άγιαξ, τέσσερα πρωταθλήματα με τη Μίλαν κι άλλα τρία με τον Άγιαξ, το Euro του 1988, τρεις Χρυσές Μπάλες κι ένα βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς από τη FIFA.
Αυτός ήταν ο Μάρκο Φαν Μπάστεν! Ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που έπαιξαν ποτέ ποδόσφαιρο, αλλά αναγκάστηκε λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού το 1993 στη Μίλαν να σταματήσει το ποδόσφαιρο στα 28. Εμείς θα βάζαμε στοίχημα ότι αν δεν τραυματιζόταν τόσο νέος, θα είχε κάνει ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση και θα βρισκόταν σε πολύ υψηλότερη θέση στην λίστα.
13. Μισέλ Πλατινί
Οι νεότεροι ίσως να θυμούνται τον Μισέλ Πλατινί ως πρόεδρο της UEFA, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (σκάνδαλα, κατηγορίες, δικαστήρια).
Ο λόγος που βρίσκεται στη συγκεκριμένη λίστα όμως είναι για όταν έπαιζε ποδόσφαιρο στα ευρωπαϊκά γήπεδα κι όχι για όταν διοικούσε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Ήταν ένας πανέξυπνος και ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος μέσος και παράλληλα σκόρερ όλων των εποχών. Άλλωστε πήρε τρεις συνεχόμενες χρονιές τη Χρυσή Μπάλα (1983, 1984, 1985) στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου εκείνη την εποχή.
Κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1985, το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1984 και το Euro με τη Γαλλία το 1984.
12. Φέρεντς Πούσκας
Ο «Καλπάζων Συνταγματάρχης». Ο Φέρεντς Πούσκας θεωρήθηκε στην εποχή του ως ο πρώτος μεγάλος σούπερ σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Αν και το… σουλούπι δεν ήταν πολύ ποδοσφαιρικό, ο Μαγυάρος παίκτης είχε χαμηλό κέντρο βάρους και πολύ δυνατά πόδια. Ειδικά το αριστερό του ήταν… φωτιά.
Φόρεσε ουσιαστικά τρεις φανέλες στη ζωή του, της Χόνβεντ, της Ρεάλ Μαδρίτης και της Εθνικής Ουγγαρίας (είχε και 4 συμμετοχές με την Εθνική Ισπανίας, της οποίας πήρε στο τέλος την εθνικότητα).
Με τις Χόνβεντ και Ρεάλ είχε 544 συμμετοχές από το 1943 έως το 1966 και πέτυχε 548 γκολ! Ενώ με την Ουγγαρία σημείωσε 84 γκολ σε 85 εμφανίσεις! Ασύλληπτες επιδόσεις!
11. Γκερντ Μίλερ
Ο μπόμπερ! Αυτό ήταν το παρατσούκλι του Γκερντ Μίλερ. Το γκολ είναι η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, αλλά ήταν και η δεύτερη φύση του Γερμανού επιθετικού.
Ίσως μιλάμε για τον κορυφαίο γκολτζή όλων των εποχών. Τον άνθρωπο που έβαλε 398 γκολ σε 453 εμφανίσεις με την Μπάγερν Μονάχου και 68 γκολ σε 62 συμμετοχές με την Εθνική Γερμανίας.
Ο Μίλερ κατέκτησε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (1974), ένα Ευρωπαϊκό (1972), τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης με την Μπάγερν (1974, 1975, 1976) και τέσσερα πρωταθλήματα Γερμανίας.
Καλά τα πήγε…
Τοπ 10 Ποδοσφαιριστές
10. Τζορτζ Μπεστ
Ο Τζορτζ Μπεστ ήταν αυτό που λέει το επίθετό του σε επίπεδο ταλέντου στην Αγγλία. Ήταν το καλύτερο ποδοσφαιρικό ταλέντο που βγήκε από τη Μεγάλη Βρετανία. Μέχρι και σήμερα.
Ήταν όμως και αυτοκαταστροφικός και δυστυχώς το πλήρωσε αυτό με τις καταχρήσεις του και κυρίως με τον εθισμό του στο αλκοόλ.
Έπαιξε 21 χρόνια ποδόσφαιρο από το 1963 έως το 1984 ήταν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1968 και δύο πρωταθλήματα Αγγλίας το 1965 και το 1967.
Έφυγε από τη ζωή 25 Νοεμβρίου 2005 σε ηλικία 59 ετών.
9. Ρονάλντο (Φαινόμενο)
Το «Φαινόμενο» δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Ρονάλντο θα μπορούσε να είναι στο νούμερο ένα της λίστας, αν δεν είχε τους τραυματισμούς στα γόνατα, οι οποίοι τον διέλυσαν, σωματικά και ψυχολογικά.
Ήταν το δίχως άλλο, ο τέλειος επιθετικός. Άψογη τεχνική κατάρτιση, δυνατός, έβλεπε μόνιμα 2-3 κινήσεις μπροστά από τη φάση. Δυστυχώς όμως τα γόνατά του, δεν του επέτρεψαν να φτάσει εκεί που άξιζε. Πόσο κρίμα…
Παρ’ όλα είχε πολλές διακρίσεις και τίτλους στην καριέρα του.
Πήρε το Κύπελλο Κυπελλούχων με την Μπαρτσελόνα το 1997, το Κύπελλο UEFA με την Ίντερ το 1998, δύο Παγκόσμια Κύπελλα με τη Βραζιλία το 1994 και 2002 και δύο Χρυσές Μπάλες το 1997 και το 2002.
8. Αλφρέδο Ντι Στέφανο
Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο ήταν από τους πρώτους αστέρες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Και όχι τυχαία.
Για να μαθαίνουν και οι νεότεροι. Ο Αργεντινός κατέκτησε πέντε συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών με τη Ρεάλ Μαδρίτης κι έμεινε στην ιστορία. «Ο κόσμος μαλώνει ποιος εκ των Πελέ ή Μαραντόνα είναι καλύτερος. Καλύτερος και πιο ολοκληρωμένος είναι ο Ντι Στέφανο».
Αυτό το τελευταίο, το είπε ο Πελέ!
7. Φραντς Μπεκενμπάουερ
Ο Κάιζερ! Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ θεωρείται από πολλούς ως ο πιο ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
Ήταν ένας πραγματικός ηγέτης στην άμυνα, αλλά και συνολικά στην ομάδα, ήταν νικητής, ήταν τρομερός αθλητής, ήταν νικητής και ένας αψεγάδιαστος επαγγελματίας! Στην καριέρα του τα πήρε όλα!
Κύπελλα Πρωταθλητριών, Κύπελλο Κυπελλούχων, Πρωταθλήματα και Κύπελλα με Μπάγερν και Αμβούργο, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 και το Euro του 1972, αλλά και δύο Χρυσές Μπάλες το 1972 και το 1976.
6. Ζινεντίν Ζιντάν
Δίχως καμία αμφισβήτηση και ίχνος δισταγμού, ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που πάτησαν ποτέ στα γήπεδα.
Ταλαντούχος, ιδιοφυής, χαρισματικός. Υπάρχουν πολλά επίθετα που μπορείς να προσδώσεις στον Ζιζού και η αλήθεια είναι ότι σε κανένα δε θα πέσεις έξω.
Οδήγησε τη Γαλλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998 και του Euro του 2000, ενώ έχει πετύχει ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην ιστορία των τελικών του Champions League, το οποίο κατέκτησε με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης.
5. Γιόχαν Κρόιφ
Ήταν ένα παίκτης πολύ μπροστά από την εποχή του. Πολύ μπροστά όμως. Πρόκειται για τον ποδοσφαιριστή με τη μεγαλύτερη επίδραση στο άθλημα. Τον Γιόχαν Κρόιφ!
Κανείς άλλος δεν έχει επηρεάσει το παιχνίδι όπως ο «Ιπτάμενος Ολλανδός», είτε με τη φανέλα των Άγιαξ και Μπαρτσελόνα, είτε με τους «οράνιε». Ίσως ο πιο ταλαντούχος παίκτης στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Να μιλήσουμε για τίτλους; Πήρε τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ένα Διηπειρωτικό, τρεις Χρυσές Μπάλες κι άλλα πολλά.
4. Κριστιάνο Ρονάλντο
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι μαζί με τον Μέσι ο κορυφαίος της σύγχρονης εποχής και ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών.
Σίγουρα δεν έχει το ταλέντο του Αργεντινού, όμως είναι κορυφαίος επαγγελματίας σε αυτό που κάνει. Ίσως ο πιο επαγγελματίας απ’ όλους.
Γι’ αυτό και καταφέρνει να διατηρείται σε αυτό το επίπεδο και να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ οι τίτλοι του μιλούν από μόνοι τους.
Πέντε Champions League, πρωταθλήματα με Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το Euro 2016 με την Πορτογαλία, αλλά και πέντε Χρυσές Μπάλες!
3. Ντιέγκο Μαραντόνα
Ίσως θα έπρεπε να έχουμε τρία νούμερα 1 στη λίστα. Ίσως και όχι. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα πάντως αξίζει να είναι.
Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Ντιεγκίτο. Πήρε μόνος του ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, πέτυχε τα δύο πιο χαρακτηριστικά γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου και έκανε όλο τον κόσμο να παραμιλάει με τα επιτεύγματά του, φορώντας τη φανέλα της Νάπολι.
Αυτά φτάνουν! Ολόκληρες γενιές μεγάλωσαν με τον Ντιέγκο Μαραντόνα και ακόμη κι όσοι δεν τον είδαν από κοντά, μπόρεσαν να θαυμάσουν όσα έκανε, έστω και μέσω βίντεο.
Ευτυχώς για τους νεότερους υπάρχει και το Youtube.
2. Πελέ
Για πολλούς ο κορυφαίος όλων. Η επιτομή της έννοιας του καλύτερου ποδοσφαιριστή.
Ο Πελέ ή αλλιώς Έντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο μάγεψε τον κόσμο με το ταλέντο του και σήκωσε στις πλάτες του τη Βραζιλία και κατέκτησε μαζί της τρία Παγκόσμια Κύπελλα, το 1958, το 1962 και 1970.
Στην καριέρα του σκόραρε περισσότερα από 1.000 γκολ με την Εθνική Βραζιλίας, τη Σάντος και τη Νιου Γιορκ Κόσμος.
1. Λιονέλ Μέσι
Κανείς δεν θα περίμενε ότι στα χρόνια μας θα βλέπαμε έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Κι όμως συνέβη αυτό.
Η γενιά μας είναι τυχερή που έχει δει τον Λιονέλ Μέσι εν δράσει. Έναν πραγματικά φανταστικό ποδοσφαιριστή. Ένα από τα επιτεύγματά του, που αξίζουν να αναφέρουμε είναι ότι πέτυχε 91 γκολ σε ένα ημερολογιακό έτος, προσπερνώντας τον Μίλερ που είχε 85.
Συνολικά στην καριέρα του στην Μπαρτσελόνα είχε 474 γκολ σε 520 εμφανίσεις. Από τίτλους και διακρίσεις;
Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, τέσσερα Champions League, δέκα Πρωταθλήματα κι επτά Κύπελλα Ισπανίας, αλλά κι επτά Χρυσές Μπάλες. Κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ κανείς άλλος!
