Το πρωτάθλημα του 2021 ήταν μία από τις πιο συναρπαστικές μάχες που έχουν παρακολουθήσει οι φίλαθλοι της Formula 1. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τα τελευταία χρόνια, αλλά ενδεχομένως από την αρχή. Την εναρκτήρια σεζόν το 1950!
Ο τίτλος κρίθηκε στον τελευταίο γύρο μεταξύ του Μαξ Φερστάπεν και του Λιούις Χάμιλτον με τον πρώτο να πανηγυρίζει το πρώτο του πρωτάθλημα και προμηνύει ακόμη μεγαλύτερη μάχη εν όψει του 2022.
Η κόντρα τους θυμίζει παλιές καλές εποχές μεταξύ κορυφαίων οδηγών που έχουν γράψει ιστορία. Σένα, Φάντζιο, Προστ αλλά και οι πιο πρόσφατοι Σουμάχερ και Χάμιλτον έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στη Formula 1.
Εν όψει και της νέας χρονιάς που αρχίζει το προσεχές Σαββατοκύριακο στο Μπαχρέιν (18-20/03), η Novibet ετοίμασε για τους φίλους της F1 ένα μοναδικό αφιέρωμα. Το τop 5 των κορυφαίων πιλότων στην ιστορία της Formula 1 για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
1. Μίχαελ Σουμάχερ
Απλά ένας θρύλος της Formula 1! O Μίχαελ Σουμάχερ είναι ο άνθρωπος που κατά πολλούς άλλαξε την ιστορία της F1. Ανέστησε τη Ferrari και οδήγησε όχι μόνο την ιταλική ομάδα, αλλά και τους μεγάλους ανταγωνιστές της στον δρόμο της εξέλιξης.
Ο Γερμανός πιλότος θεωρείται από τους κορυφαίους πιλότους στο στήσιμο μονοθεσίων και στη βελτίωση. Όσοι τον έζησαν από κοντά μιλούν για την ξεκάθαρη επιρροή του και τις συμβουλές που μοίραζε όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Ferrari έπεισε το 1996 τον τότε Παγκόσμιο Πρωταθλητή να μετακομίσει από την Benetton στο Μαρανέλο. Έπειτα από τέσσερα χρόνια σκληρής δουλειάς και μεγάλης προσπάθειας, ο στόχος επιτεύχθηκε. Το 2000 ο «Σούμι» κατέκτησε με τη Σκουντερία τον τρίτο του πρωτάθλημα και στη συνέχεια έχτισε την κόκκινη αυτοκρατορία.
Επίσης, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι η Mercedes οδήγησε τον Σουμάχερ το 2010 στο «come back» και στη συνέχεια η εξέλιξη της γερμανικής ομάδας ήταν ραγδαία.
O Μίχαελ Σουμάχερ αναδείχθηκε 7 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Δύο φορές με την Benetton (1994, 1995) και 5 διαδοχικές φορές με τη Ferrari (2000, 2001, 2002, 2003, 2004). Ο «Σούμι» έγινε θρύλος στη F1 πανηγυρίζοντας συνολικά 91 νίκες, πραγματοποιώντας 77 ταχύτερους γύρους, 68 pole positions ενώ ανέβηκε και 155 φορές στο βάθρο. Το 2012 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση οδηγώντας για τελευταία φορά την Mercedes.
Ένας από τους μεγαλύτερους αντιπάλους του Σουμάχερ στις πίστες της F1 ήταν ο Μίκα Χάκινεν. Ο Φινλανδός κατέκτησε το πρωτάθλημα τη διετία 1998-99, αλλά από το 2000 ξεκίνησε η χρυσή εποχή του Γερμανού. Ο Χάκινεν μάλιστα είχε δηλώσει για τον Σουμάχερ:
«Δεν το έβαζε ποτέ κάτω, ότι κι αν είχε συμβεί. Πάλευε μέχρι το τέλος και δεν τα παρατούσε μέχρι να πέσει η καρό σημαία. Αυτό είναι κάτι που σέβομαι για εκείνον. Ο Μίχαελ οδηγούσε πάντα στο όριο με τις δισκόπλακες να είναι στα… κόκκινα!».
Ο Σουμάχερ με τους αμέτρητους αγώνες στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού λάτρευε το σκι και τον Δεκέμβριο του 2013 είδε την τύχη να του γυρίζει την πλάτη στις γαλλικές Άλπεις
Ο Γερμανός σταρ τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι ενώ έκανε σκι με την οικογένειά του με αποτέλεσμα να αρχικά να μπει σε κώμα και στη συνέχεια να ξεκινήσει αποθεραπεία στο σπίτι του. Έκτοτε και με πρωτοβουλία της οικογένειάς του διαρρέουν ελάχιστες πληροφορίες για την κατάσταση της υγεία του Σουμάχερ.
2. Άιρτον Σένα
Ένα πραγματικό είδωλο που λατρεύτηκε σαν θεός στον χώρο της Formula 1. Ο Άιρτον Σένα είναι ακόμα και τώρα πρότυπο για αθλητές και δημιούργησε τον δικό του μύθο μέσα στις πίστες.
Ο Βραζιλιάνος έγραψε τη δική του ιστορία λόγω της επιθετικής του οδήγησης χωρίς να υπολογίζει όρια και της ικανότητάς του να ξεπερνάει ακραίες καιρικές συνθήκες.
Χωρίς τα τεχνολογικά βοηθήματα που προστέθηκαν αργότερα στα μονοθέσια παρέδωσε σε εχθρούς και φίλους μαθήματα οδήγησης συνδυάζοντας πάθος, ταχύτητα, προσήλωση, αντανακλαστικά κι έλλειψη φόβου.
Οι μονομαχίες του Σένα με τον Αλεν Προστ έχουν μείνει ανεξίτηλες στην Formula 1 και τοποθετούνται ακόμα και τώρα στα κορυφαία highlights στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Ο Σένα κατέκτησε τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1988, 1990, 1991) με την McLaren και πανηγύρισε 41 νίκες, 65 Pole Positions σε 161 Grand Prix και ανέβηκε 80 φορές στο βάθρο των νικητών.
Μάλιστα για να το καταφέρει χρειάστηκε να εκθρονίσει τον κορυφαίο της εποχής του, Αλέν Προστ, με τον οποίο μάλιστα ήταν ομόσταυλοι στη βρετανική ομάδα. Βέβαια η κόντρα των δύο εξελίχθηκε σε… τιτανομαχία με συνέπεια να συγκρουστούν ακόμη κι εντός πίστας!
Ο Βραζιλιάνος πιλότος το 1994 μετακόμισε στη Williams κι έδειχνε ικανός να νικήσει εκ νέου του πάντες μέσα στα σιρκουί. Ωστόσο, η καταραμένη στροφή στην Ίμολα άλλαξε τη μοίρα του Βραζιλιάνου σταρ, αφού την Πρωτομαγιά του 1994 ο Σένα έφυγε από τη ζωή σκορπώντας τον θρήνο.
Ο Βραζιλιάνος με το κοντέρ στα 310 χλμ/ωρα έχασε τον έλεγχο, δεν έστριψε ποτέ και κατέληξε στον τοίχο της στροφής Tamburello.
Ο Σένα λειτουργούσε με πάθος πίσω από το τιμόνι, ενώ εκτός των σιρκουί ήταν ντροπαλός και συνεσταλμένος. Οι φράσεις έχουν μείνει στην ιστορία, αφού πάντα εμπεριείχαν το «ευ αγωνίζεσθαι», την αφοσίωση, το πάθος και την αγάπη του για αυτό που έκανε.
Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές του ατάκες.
«Δεν έχω είδωλα. Θαυμάζω τη δουλειά, την αποφασιστικότητα και την ικανότητα».
«Η αίσθηση του φόβου είναι συναρπαστική. Η πρόκληση είναι να βρεις νέους κινδύνους».
«Τη στιγμή που θα νομίζεις ότι είσαι ο καλύτερος, ο πιο γρήγορος και πως κανένας δεν μπορεί να σε φτάσει, τότε είναι που γίνεσαι… εύθραυστος».
«Οι αγώνες, ο ανταγωνισμός είναι στο αίμα μου. Είναι μέρος της ζωής μου. Μπορώ να το κάνω αυτό όλη μου τη ζωή»
«Αν ποτέ πάθω κάποιο ατύχημα θα ήθελα να πεθάνω απευθείας. Δεν μπορώ να με φανταστώ σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Αν είναι να ζω, θέλω να το κάνω με ένταση. Θα κατέστρεφα τη ζωή μου αν ήταν να τη ζω… μερικώς».
3. Λιούις Χάμιλτον
Ο Λιούις Χάμιλτον είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος πιλότος τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, αφού έχει σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του.
Ο Βρετανός πιλότος γεννημένος στις 7 Ιανουαρίου του 1985 φημίζεται για τον δικό του τρόπο οδήγησης καθώς μοιάζει αλάνθαστος και συνδυάζει επιθετικότητα με ψυχραιμία.
Φημίζεται για την πολύ στενή συνεργασία του με τους μηχανικούς του, ώστε να μπορέσει βρει τις καλύτερες δυνατές ρυθμίσεις του μονοθεσίου και να πετύχει τη μέγιστη δυνατή απόδοση.
Για τους παραπάνω λόγους ο 37χρονος οδηγός της Mercedes έχει σπάσει αρκετά ρεκόρ και δείχνει έτοιμος να ξεπεράσει και τον Μίχαελ Σουμάχερ στους τίτλους.
Ο Χάμιλτον μετράει ήδη 7 Παγκόσμια Πρωταθλήματα (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020) το πρώτο με τη McLaren Mercedes και τα υπόλοιπα με τη Mercedes, κατέχει το ρεκόρ νικών (103) και Pole Positions (103). Επίσης έχει ανέβει 182 φορές στο βάθρο και έχει πετύχει 59 ταχύτερους γύρους.
Μετά το πρώτο πρωτάθλημα με τη McLaren το 2008 κι έπειτα από τέσσερις αποτυχημένες προσπάθειες να επιστρέψει στην κορυφή, πήρε τη μεγαλύτερη απόφαση της καριέρας του.
Το 2013 μετακόμισε στη Mercedes, η οποία ήταν ακόμη στη μέση της λίστας με τη δυναμικότητα των ομάδων, αλλά από το 2014 κι έπειτα ο θρύλος του γιγαντώθηκε, αφού πήρε συνολικά έξι πρωταθλήματα σε οκτώ σεζόν με τη γερμανική εταιρία!
Με όπλο του ομάδες που λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένες μηχανές ο Χάμιλτον έχει στη διάθεσή του συνήθως κορυφαία μονοθέσια που ξέρει καλύτερα απ’ όλους να τα οδηγεί στην κορυφή.
Η στατιστική δείχνει ότι ο Χάμιλτον έχει μετατρέψει το πρωτάθλημα της Formula 1 σε παράσταση για έναν ρόλο, καθώς αν εξαιρέσουμε τον Νίκο Ρόμπεργκ που το 2016 του πήρε τον τίτλο από το 2014 και μετά ο Βρετανός πιλότος διαλύει με χαρακτηριστική ευκολία τους ανταγωνιστές του.
Το τρομερό σερί του σταμάτησε το 2021, αφού έχασε τον τίτλο από τον Μαξ Φερστάπεν στον τελευταίο γύρο του μεγάλου φινάλε της σεζόν στο Άμπου Ντάμπι.
Ο Χάμιλτον στη σύγχρονη εποχή της Formula 1 είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και από την πρώτη σεζόν στην McLaren το 2007 και το ντεμπούτο του (18/3/2007) σε ηλικία 22 ετών κατάφερε να δημιουργήσει ρεκόρ που δύσκολα θα καταρριφθούν και εκατομμύρια fans στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Την ίδια ώρα έχει και αρκετούς επικριτές που θεωρούν ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με θρύλους της F1, διότι ο Βρετανός έχει βοηθηθεί σε μεγάλο ποσοστό από την τεχνολογία που έχει εισβάλει στα μονοθέσια και από την ομάδα του που είναι η κορυφαία την τελευταία δεκαετία.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Χάμιλτον έχει δημιουργήσει τον δικό του μύθο και όπως ο ίδιος αναφέρει «είδωλό μου ήταν ο Άιρτον Σένα, παρότι θαύμαζα το κίνητρο και την τελειότητα του Σουμάχερ».
4. Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
Ο Μαέστρος! Ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο είναι ένας μύθος για τη Formula 1 και γενικότερα για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Γεννημένος στις 24 Ιουνίου 1911 στο Μπαλκάρκε της Αργεντινής είχε από πολύ νεαρή ηλικία το… μικρόβιο των αγώνων.
Από την ηλικία των 11 ετών άρχισε να εργάζεται ως μηχανικός. Το οδηγικό του ταλέντο άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστό από την ηλικία των 21 κι έπειτα. Τότε ήταν που πήρε μέρος σε μερικούς πολύ δύσκολους αγώνες στη Λατινική Αμερική, όπου λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του σε ένα ατύχημα στο Περού.
Το 1950 η Alfa Romeo τον ενέταξε στους οδηγούς για μία νέα διοργάνωση που λεγόταν… Formula 1. Την πρώτη του χρονιά έχασε τον τίτλο στο τέλος της σεζόν από τον ομόσταυλό του στην ιταλική ομάδα, Τζουζέπε Φαρίνα.
Την επόμενη όμως σεζόν και παρά το γεγονός ότι η Ferrari διέθετε καλύτερο μονοθέσιο, ο Αργεντινός οδήγησε μαεστρικά -εξ ου και το προσωνύμιο Μαέστρος- και κατέκτησε τον πρώτο του τίτλου.
Αφού γλίτωσε και πάλι από ένα τρομακτικό ατύχημα το 1952, όπου έσπασε τον αυχένα του κι έπρεπε να μείνει εκτός για όλη τη σεζόν, επέστρεψε το 1953 οδηγώντας πλέον για τη Maserati.
Ο δεύτερος τίτλος ήρθε το 1954 με την ιταλική ομάδα και ακολούθησαν ακόμη τρεις, τις τρεις επόμενες χρονιές (1955, 1956, 1957), ο καθένας με διαφορετική ομάδα! Το 1955 με τη Mercedes, το 1956 με τη Ferrari και το 1957 και πάλι με τη Maserati!
Το ρεκόρ του με τους πέντε συνολικά τίτλους, εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν συνεχόμενοι διατηρήθηκε για περισσότερα από σαράντα χρόνια κι έμελλε να σπάσει από επίσης έναν κορυφαίο πιλότο, τον σπουδαίο Γερμανό, Μίχαελ Σουμάχερ!
Ο Αργεντινός πιλότος ήταν πολύ καθοριστικός για την εποχή του κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα το 1958 στην Κούβα, λίγες μέρες πριν από ένα αγώνα με sportscars, όπου συμμετείχε και ο Φάντζιο.
Εκείνη την περίοδο, το πολιτικό σκηνικό στη χώρα ήταν ταραχώδες. Σε μία προσπάθεια να εκθέσουν την Κυβέρνηση Μπατίστα, οι επαναστάτες με ηγέτη τους τον Φιντέλ Κάστρο απήγαγαν τον Φάντζιο, το βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου, δηλαδή την παραμονή του αγώνα.
Αφού ολοκληρώθηκε το Γκραν Πρι, οι επαναστάτες τον άφησαν ελεύθερο, με τον ίδιο να χαρακτηρίζει το περιστατικό ως ακόμη μία περιπέτεια! Εννοείται ότι η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, αφού επρόκειτο για ένας από τους δημοφιλέστερους και πιο προβεβλημένους ανθρώπους εκείνης της εποχής.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι παραμένει ο μεγαλύτερος σε ηλικία πιλότος που στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής. Ο πρώτος τίτλος ήρθε στα 40 του χρόνια, ενώ όταν κατέκτησε τον πέμπτο το 1957 ήταν 46 ετών!
Ο Άιρτον Σένα είχε δηλώσει για τον Φάντζιο: «Ένας από τους κορυφαίους οδηγούς όλων των εποχών είναι ο Φάντζιο. Πραγματικά μου αρέσει το στυλ του, ο τρόπος που αντιμετωπίζει συγκεκριμένες καταστάσεις, οι αντιλήψεις του για τη ζωή, οι ιδέες του σχετικά με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Και για εμένα δεν είναι μόνο ένας παγκόσμιος πρωταθλητής της F1, αλλά ένας πραγματικός τζέντλεμαν έξω από τις πίστες. Γι’ αυτό είμαι μεγάλος θαυμαστής του».
5. Αλέν Προστ
Από τη συγκεκριμένη λίστα με τους κορυφαίους οδηγούς της Formula 1 δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Καθηγητής!
Ο Αλέν Προστ έχει το δικό του φανατικό κοινό στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού και δικαίως άλλωστε. Ο Γάλλος γεννήθηκε το 1955 είχε την πρώτη του επαφή με τα καρτ στην ηλικία των 14 ετών κι έκτοτε δεν βγήκε ποτέ από μονοθέσιο.
Αφού αρχικά κατέκτησε διάφορες διοργανώσεις, κατάφερε στα 20 του να στεφθεί πρωταθλητής Γαλλίας. Αυτός ο τίτλος του άνοιξε την πόρτα για συμμετοχή στο πρόγραμμα Renault Formula, όπου ουσιαστικά δεν είχε αντίπαλο, νικώντας σε όλους τους αγώνες, πλην ενός!
Η επιτυχία του, κάθε άλλο από εφήμερη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το 1979 κατέκτησε τόσο το εθνικό όσο και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Formula 3, στρέφοντας παράλληλα αρκετά βλέμματα πάνω του.
Το 1980 έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 με τη McLaren. Η βρετανική ομάδα ήταν σε κακή κατάσταση, ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε τον Προστ να τερματίσει στην πρώτη εξάδα στους δύο πρώτους αγώνες της σεζόν.
Η επόμενη τριετία τον βρήκε να επιστρέψει στα… πάτρια εδάφη, οδηγώντας για τη Renault. Την πρώτη χρονιά τερμάτισε στην 5η θέση, την επόμενη στην 4η, ενώ την τελευταία έδειχνε έτοιμος για τον πρώτο του τίτλο.
Με εξαιρετικές εμφανίσεις έφτασε να έχει μία πολύ καλή διαφορά τέσσερις αγώνες πριν από το τέλος, ωστόσο με τρεις εγκαταλείψεις, λόγω τεχνικών προβλημάτων, είδε το πρωτάθλημα να γλιστράει από τα χέρια.
Το επόμενο κεφάλαιο της καριέρας του ήταν και πάλι στη McLaren όπου τελικά έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία στη Formula 1. Το 1984 τερμάτισε στη δεύτερη θέση, αλλά τις δύο επόμενες (1985, 1986) πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου.
Ήταν τέτοια η επιρροή του στην ομάδα, που έπεισε τον ιδιοκτήτη Ρον Ντένις να φέρει στη McLaren τον Άιρτον Σένα το 1988, διαμορφώνοντας ίσως το καλύτερο οδηγικό δίδυμο όλων των εποχών. Αυτό βέβαια ίσως να ήταν και το μεγαλύτερο λάθος του…
Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η McLaren κέρδισε τα 15 από τα 16 Γκραν Πρι της σεζόν. Ο Σένα κέρδισε τα 8, ο Προστ τα 7 και ο τίτλος πήγε στον Βραζιλιάνο. Το 1989 ο Προστ ανέκαμψε και πήρε το πρωτάθλημα, αλλά οι σχέσεις με τον Σένα είχαν φτάσει σε χείριστο επίπεδο.
Έπειτα από μία κακή διετία στη Ferrari (1990-91) και ένα χρόνο αποχής το 1992, ο Προστ δέχθηκε πρόταση από τη Williams και υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο το 1993, φτάνοντας στον τέταρτο και τελευταίο τίτλο της καριέρας του.
Η παρακαταθήκη του Γάλλου στη Formula 1 είναι αδιαμφισβήτητα πολύ μεγάλη και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν πλησίασε σε τίτλους τους Σουμάχερ και Χάμιλτον, μένοντας στους τέσσερις έναντι των επτά που έχουν ο Γερμανός και ο Βρετανός, θεωρείται από όλους ως ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών!
Το προσωνύμιο «Καθηγητής» καθιερώθηκε γιατί ο Προστ είχε μάθει λειτουργεί σαν… υπολογιστής! Δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του, ήταν αλάνθαστος και προσάρμοζε το οδηγικό του στυλ στις δυνατότητες του μονοθεσίου έτσι ώστε να αποσπά το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Αν είχα διαφορετική νοοτροπία, ίσως να μπορούσα να είχα μερικά καλύτερα αποτελέσματα στην καριέρα μου. Αν δηλαδή πίεζα περισσότερο ή ήμουν πιο επιθετικός. Βέβαια αν συνέβαινε αυτό, θα υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνω κάποιο λάθος.
Πάντα πίστευα ότι ήταν καλύτερα να τερματίσω στην 3η ή ακόμη και στην 4η θέση, από το να ρισκάρω πάρα πολύ για να πάρω τη νίκη ή τη 2η θέση. Αυτή ήταν ανέκαθεν η νοοτροπία μου, αφού δεν ήθελα με τίποτα να προκαλώ και ζημιές στο μονοθέσιο!».
Ένας εκ των κορυφαίων ρεπόρτερ Formula 1, ο Βρετανός Ντένις Τζένκινσον είχε πει για τον Προστ: «Είναι ένας απλός άνθρωπος που δεν βασιζόταν στο πάθος ή την έμπνευση, ούτε βαυκαλιζόταν με εντυπωσιασμούς και μπούρδες. Η διανοητική αυτοπειθαρχία του έφτανε σε τέτοιο επίπεδο, που οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν…».
Διαβάστε ακόμη…
