Μέσα στο πέρασμα των χρόνων, ο παγκόσμιος ομαδικός -και μη- αθλητισμός έχει αλλάξει. Μεγέθη όπως οι επιδόσεις, οι απολαβές και η επιρροή αθλητών ή ομάδων στους φιλάθλους, έχουν εκτοξευθεί και ο κόσμος που ζει, ασχολείται και επηρεάζεται από αυτά είναι πλέον πολύς. Στη δική μας περίπτωση, μας ενδιαφέρει ο ομαδικός αθλητισμός (κυρίως ο βασιλιάς των ομαδικών αθλημάτων, το ποδόσφαιρο) και πώς μέσα από τα χρόνια, παράλληλα με τις τεράστιες αυτές αλλαγές, έχει γιγαντωθεί και ο αριθμός των ανθρώπων που ακολουθούν πιστά την ομάδα τους. Αυτοί που πολλές φορές ακούς να λένε ότι ζουν για αυτήν. Μιλάμε βέβαια για τους οπαδούς.
Πόσες φορές έχουμε δει τη φράση γραμμένη σαν δημοσιογραφικό κλισέ, σαν κάλεσμα της ομάδας προς τον κόσμο της ή πόσες φορές όσοι από εμάς έχουμε υπάρξει οπαδοί έχουμε νιώσει ή δηλώσει ως ο…. 12ος παίχτης της ομάδας….!!! Πώς όμως προέκυψε η πολυχρησιμοποιημένη αυτή έκφραση; Ποιο γεγονός θεωρείται ότι ήταν η αρχή και η αιτία να αρχίσει να χρησιμοποιείται ;
Όλα ξεκίνησαν σχεδόν έναν αιώνα πίσω το μακρινό 1925. Ήταν τότε που ακόμα τα ταξίδια από την μία άκρη του Ατλαντικού στην άλλη, ήταν σχεδόν απαγορευτικά ή τουλάχιστον δύσκολα. Με πλοίο χρειαζόσουν σχεδόν ένα μήνα να διασχίσεις τον ωκεανό που χώριζε την Ευρώπη από την Αμερική. Τότε ήταν λοιπόν και που η διοίκηση της Μπόκα Τζούνιορς αποφάσισε να ξεκινήσει μια περιοδεία στην Ευρώπη, να αντιμετωπίσει μεγάλους Ευρωπαϊκούς συλλόγους και να κάνει γνωστό το όνομά της και πέρα από τα σύνορα της ηπείρου της.
Βασικός χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν ένας επιφανής και πλούσιος Αργεντίνος, φανατικός οπαδός της ομάδας του Μπουένος Άιρες, ο Εντουάρντο Καφαρένα. Ο Καφαρένα αποφάσισε εκτός από το να χρηματοδοτήσει το ταξίδι της ομάδας, να την ακολουθήσει και σε αυτό. Η περιοδεία των Αργεντίνων στην Ευρώπη κράτησε σχεδόν 5 μήνες και ο Καφαρένα ακολουθούσε την ομάδα παντού. Ιστορίες λένε, ότι κατά την περιοδεία σε γήπεδα εμφανιζόταν ακόμα και μόνος στις εξέδρες να τραγουδάει και να υποστηρίζει φανατικά τους Χεϊνέσες.
Η φήμη για την τρέλα του και τα «κατορθώματά» του έφτασαν στο Μπουένος Άιρες πολύ πριν επιστρέψει η ομάδα στη βάση της. Η Μπόκα δεν έπαιζε σε κανένα ματς με 11 παίχτες, είχε πάντα και έναν στην κερκίδα, τον «Τότο» όπως είχαν αρχίσει όλοι να τον αποκαλούν…!! Αποτέλεσμα της τρέλας και του μύθου που είχε στηθεί γύρω του, ήταν ότι όταν η ομάδα έφθασε μετά από 5 μήνες στην Αργεντινή, χιλιάδες οπαδοί ήταν εκεί για να την υποδεχθούν, να χειροκροτήσουν τους αγαπημένους τους παίχτες που τόσο καιρό είχαν να δουν από κοντά, μα πάνω απ’όλα να αποθεώσουν τον Καφαρένα, τον 12ο παίχτη της Μπόκα κατά την περιοδεία της! Όταν ο Καφαρένα εμφανίστηκε να κατεβαίνει από το πλοίο έτυχε θερμότατης υποδοχής και η ιαχή «Τότο Τότο» δονούσε όλο το λιμάνι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι κάποια χρόνια αργότερα ιδρύθηκε και ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος μέχρι σήμερα σύνδεσμος οπαδών της ομάδας του Μπουένος Άιρες, ο οποίος ονομάστηκε LA 12 (Λα ντουζ) προς τιμήν του Εντουάρντο Καφαρένα. Από τότε «οι δώδεκα» ακολουθούν παντού την αγαπημένη τους Μπόκα, όπως έκανε κάποτε ο Τότο.
‘Ισως εάν δεν υπήρχε ο Καφαρένα και η «περιοδεία» του από τη Αργεντινή σε όλη την Ευρώπη, το οπαδικό κίνημα να μην ήταν αυτό που είναι σήμερα. Η ιστορία του και το παραδειγμά του ήταν αυτά που ώθησαν πολλούς να αρχίσουν να ακολουθούν παντού την αγαπημένη τους ομάδα ξεπερνώντας τα προβλήματα των μετακινήσεων της εκάστοτε εποχής. Να οργανώνουν ομάδες ώστε να μπορούν να την ακολουθούν πιο έντονα και πιο δυναμικά παντού. Με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα σημερινά δεδομένα όλου αυτού που χαρακτηρίζεται ως οπαδικό κίνημα, με τις μεγάλες μετακινήσεις υποστήριξης των ομάδων και των τεράστιων οικονομικών μεγεθών γύρω απο αυτές.
Για την ιστορία και μόνο, στην Ευρωπαική της περιοδεία η ομάδα της Αργεντινής αντιμετώπισε ομάδες όπως η Ρεάλ, η Μπάγερν και η Ατλέτικο με μεγάλη επιτυχία και πάντα όπως προαναφέραμε υπό το βλέμα του δωδέκατου παίχτη της. Του πρώτου στην ιστορία του ποδοσφαίρου…
~Ο Λογιστής~
