«Τα επόμενα 100 χρόνια η Μπενφίκα, να μην κατακτήσει ξανά Ευρωπαϊκό τίτλο». Αυτά τα λόγια είναι ίσως η μεγαλύτερη αθλητική κατάρα όλων των εποχών. Ας πιάσουμε όμως την ιστορία απο την αρχή και ας παμε πίσω στο 1960.
Η Μπενφίκα, υπό την καθοδήγηση του Ούγγρου προπονητή Μπέλα Γκούντμαν, κατακτά εύκολα το πρωτάθλημα στη Πορτογαλία και ετοιμάζεται για τη συμμετοχή της στο κύπελλο πρωταθλητριών που μέχρι τότε είναι σχεδόν αποκλειστική υπόθεση της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Μπενφίκα όμως έχει πλέον στις τάξεις της, τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της εποχής, τον Εουσέμπιο και με τον Γκούντμαν να εφαρμόζει το άκρως επιθετικό 4-2-4, παίζει εκπληκτικό ποδόσφαιρο και φτάνει μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών, το οποίο και κατακτά με νίκη 3-2 απέναντι στη Μπαρτσελόνα.
Η Μπενφίκα δεν σταματάει πλέον πουθενά. Την επόμενη χρονιά είναι ακόμα καλύτερη, συνεχίζει να παίζει επιθετικό και όμορφο ποδόσφαιρο και φτάνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό. Αντίπαλός της αυτή τη φορά η Ρεάλ, την οποία η Μπενφίκα με τον Εουσέμπιο σε μεγάλη βραδιά, κερδίζει με 5-3 και κατακτά το δεύτερο συνεχόμενο κύπελλο Ευρώπης. Πλέον, έχει εκτοπίσει τους Μαδριλένους και θεωρείται η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης και έτοιμη να χτίσει τη δική της δυναστεία στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Αυτό πίστευε και ο Γκούντμαν, ο οποίος στις διαπραγματεύσεις με την διοίκηση, ζήτησε μεγάλη αύξηση στις αποδοχές του καθώς θεωρούσε τον εαυτό του τον καλύτερο προπονητή του κόσμου. Η διοίκηση της ομάδας της Λισαβόνας δεν έκανε δεκτό το αίτημα του και οι δρόμοι τους χώρισαν σε πολύ άσχημο κλίμα. Φεύγοντας από την ομάδα, ο Ούγγρος προπονητής «ευχήθηκε» στην πρώην πλεόν ομάδα του, να μην πάρει ξανά ευρωπαϊκό τίτλο για τα επόμενα 100 χρόνια.
Στα λόγια του Μπέλα Γκούντμαν, όπως ήταν φυσικό, δεν έδωσε κανείς σημασία και η ομάδα της Πορτογαλίας ετοιμαζόταν να ριχτεί στη μάχη ώστε να υπερασπιστεί το τίτλο της. Η Μπενφίκα συνεχίζει να είναι αχτύπητη, φτάνει για τρίτη συνεχόμενη φορά στο τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών και αυτή τη φορά απέναντι της είναι η Μίλαν. Οι Πορτογάλοι μπαίνουν και πάλι στο παιχνίδι εκπληκτικά και προηγούνται με τον Εουσέμπιο. Όμως στη συνέχεια παθαίνουν μια ανεξήγητη καθίζηση, την οποία εκμεταλλευέται η Μίλαν που γυρνάει το παιχνίδι και με σκορ 2-1 στέφεται πρωταθλήτρια, στερώντας απο την Μπενφίκα τον τρίτο της συνεχόμενο τίτλο.
Η Μπενφίκα συνεχίζει να είναι όμως μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και το 1965 φτάνει και πάλι στον τελικό. Αντίπαλος αυτή τη φορά η Ίντερ. Οι Πορτογάλοι είναι καλύτεροι, όμως οι Ιταλοί κερδίζουν με 1-0 και κατακτούν το τρόπαιο. Η ομάδα της Λισαβόνας επιστρέφει και πάλι στο τελικό 3 χρόνια μετά και αντίπαλος είναι αυτή τη φορά, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο τελικός είναι συναρπαστικός και οδηγείται στη παράταση. Εκεί οι παίχτες των “αετών”, σα να μην βγήκαν ποτέ στο γήπεδο. Δέχθηκαν 3 γκολ και ηττήθηκαν με το βαρύ 4-1.
Πλέον παράγοντες, παίχτες και φίλαθλοι της ομάδας αρχίζουν να σκέφτονται τα λόγια του Ούγγρου προπονητή και την κατάρα που έριξε στην ομάδα τους. Όμως, τα επόμενα χρόνια η Μπενφίκα δεν είναι το ίδιο καλή ώστε να διεκδικεί Ευρωπαϊκό τρόπαιο και πλέον οι σκέψεις αυτές σχεδόν ξεχνιούνται.
Οι Πορτογάλοι μετά απο καιρό φτάνουν και πάλι σε τελικό, σε αυτόν του Κυπέλλου Ουέφα το 1983, αυτή τη φορά απέναντί τους είναι η Άντερλεχτ. Οι αγώνες είναι διπλοί και οι Βέλγοι, με σκορ 1-1 και 1-0 στους δύο τελικούς, κατακτούν το τρόπαιο. Η ομάδα της Λισαβόνας έχει αρχίσει και πάλι να εδραιώνεται ως διεκδικητής Ευρωπαϊκών τροπαίων και το 1988 φτάνει και πάλι στον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών με αντίπαλο την Ολλανδική Αϊντχόφεν. Ο αγώνας και η παράταση λήγουν 0-0 και ο τελικός οδηγείται στα πέναλτι. Εκεί οι παίχτες της Μπενφίκα ευστοχούν και στα 5 που εκτελούν. Δυστυχώς όμως για αυτούς, δεν αρκούν για να πάρουν το τρόπαιο καθώς το ίδιο κάνουν και οι Ολλανδοί. Στη πρώτη έξτρα εκτέλεση της διαδικασίας οι Πορτογάλοι αστοχούν, όχι όμως και οι Ολλανδοί που στέφονται πρωταθλητές Ευρώπης.
Όλοι πλέον στη Πορτογαλία αρχίζουν και σιγοψυθιρίζουν για την κατάρα που έχει πέσει στην Μπενφίκα από τον Γκούντμαν. Η ομάδα όμως, συνεχίζει να παίζει καλό ποδόσφαιρο και το 1990 φτάνει πάλι στο τελικό του πρωταθλητριών. Αυτός όμως έχει μια μεγάλη και σημαντική ιδιαιτερότητα. Διεξάγεται στη Βιέννη όπου είναι ο τόπος που βρίσκεται ο τάφος του Μπέλα Γκούντμαν, ο οποίος έχει φύγει κάποια χρόνια πριν από τη ζωή. Οι διοικούντες της ομάδας είναι αποφασισμένοι να λύσουν τη κατάρα που όλοι πλέον, λένε ανοιχτά ότι έχει πέσει στην ομάδα. Στέλνουν τον Εουσέμπιο στο τάφο του Γκούντμαν να του αφήσει λουλούδια και να του ζητήσει να άρει τη κατάρα πάνω απο την ομάδα. Το ίδιο κάνουν και εκατοντάδες φίλοι των Αετών που φθάνουν στην Αυστρία για τον τελικό. Όλοι πλέον είναι σίγουροι για την κατάκτηση του τροπαίου. Μάταια… Η Μίλαν με γκολ του Ράικαρντ νικάει 1-0 και κατακτά τον τίτλο.
Η κατάρα του Γκούντμαν συνεχίζει να πληγώνει την Μπενφίκα και πλέον κανείς στην ομάδα δεν ξέρει τι να κάνει. Μετά από μια μεγάλη περίοδο αποχής από τις διακρίσεις, η ομάδα επιστρέφει σε Ευρωπαϊκό τελικό το 2013, σε αυτόν του Γιουρόπα Λιγκ, και αντίπαλος είναι η Aγγλική Τσέλσι. Οι Πορτογάλοι ,αν και πριν τον αγώνα εμφανίζοταν ως το μεγάλο «αουτσάιντερ», μέσα στο γήπεδο είναι πολύ καλύτεροι των αντιπάλων τους. Ένα γκολ όμως του Ιβάνοβιτς στο 94Ο λεπτό του αγώνα δίνει το κύπελλο στους Άγγλους με σκορ 2-1. Η «ευχή» του Γκούντμαν προς την ομάδα έπιασε και πάλι.
Η διοίκηση ψάχνει πλέον κάθε τρόπο να λύσει τα «μάγια». Αποφασίζει να φτιάξει ένα τεράστιο άγαλμα του Γκούντμαν ώστε να τον τιμήσει και να ζητήσει συγγνώμη για την άδικη συμπεριφορά της απέναντί του το μακρινό 1962. Το άγαλμα είναι έτοιμο και τοποθετείται έξω απο το Ντα Λουζ, την έδρα της Μπενφίκα, τους πρώτους μήνες του 2014. Μόλις λίγο καιρό μετά, τον Μάιο , η ομάδα φτάνει και πάλι στο τελικό του Γιουρόπα Λιγκ όπου θα αντιμετωπίσει την Σεβίλλη και όλοι στις τάξεις των Πορτογάλων είναι πεπεισμένοι ότι, μετά την τιμή που έκαναν στον Ούγγρο, πρόκειται για ένα οιωνό και η ομάδα επιτέλους θα φτάσει στη κατάκτηση Ευρωπαικού τίτλου. Μάταια και πάλι! Η Σεβίλλη, μετά απο ένα κακό παιχνίδι, επικρατεί στη διαδικασία των πέναλτι και στέφεται κάτοχος του κυπέλλου.
Έχοντας φτάσει τους 8 συνεχόμενους χαμένους τελικούς, ίσως το μόνο που μπορούν πλέον να κάνουν όλοι στην ομάδα της Λισαβόνας είναι λίγη ακόμα υπομονή. Σε 44 χρόνια η κατάρα του Μπέλα Γκούντμαν θα αποτελεί παρελθόν και η Μπενφίκα ίσως καταφέρει να επιστρέψει στους ευρωπαϊκούς τίτλους. Εκτός και αν νωρίτερα, το πνεύμα του Ούγγρου προπονητή δεχθεί κάποια από τις διάφορες πράξεις μεταμέλειας που κατά καιρούς γίνονται από την ομάδα και τον κόσμο της και αποφασίσει να την απαλλάξει νωρίτερα…!
~Ο Λογιστής~
