Ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου, είναι αυτό ανάμεσα στην Έβερτον και τη Λίβερπουλ. Το «ντέρμπι του Μεσερσάιντ» έχει πίσω του 125 χρόνια κόντρας, πάνω από 250 ματς ανάμεσα σε Κόκκινους και Μπλε, αλλά και μια παράξενη ιστορία. Αυτή, της δημιουργίας της Λίβερπουλ, από έναν άνθρωπο της Έβερτον, τον πρόεδρό της. Τον Τζον Χόουλντινγκ, το μακρινό 1892. Για το πώς φτάσαμε ως εκεί, πρέπει να πάμε μερικά ακόμα χρόνια πίσω, προς το τέλος της δεκαετίας του 1880.
Ο Χόουλντινγκ ήταν ένας εύπορος κάτοικος του Λίβερπουλ και το σπίτι του ήταν στην περιοχή του Στάνλεϊ Παρκ. Εκεί ακριβώς, σε μια αλάνα κυριολεκτικά, δίπλα από το σπίτι του, αγωνιζόταν η ομάδα της περιοχής, η Έβερτον. Αυτή ήταν η αιτία που ξεκίνησε να υποστηρίζει τους Μπλε.
Ήταν η περίοδος που η Αγγλική ομοσπονδία αρχίζει να οργανώνεται πιο συστηματικά και απαιτεί από τις ομάδες να μην αγωνίζονται πια σε αλάνες, όπως ήταν αυτή του Στάνλεϊ Παρκ που χρησιμοποιούσε ως έδρα η Έβερτον, αλλά σε περιφραγμένες εκτάσεις, οι οποίες οριοθετούσαν την έδρα της κάθε ομάδας. Έτσι, η ομάδα μετακομίζει προσωρινά κοντά στο Στάνλεϊ Παρκ, σε έκταση που της παραχωρεί ένας οπαδός της ομάδας. Η Έβερτον όμως, έχει αρχίσει να μεγαλώνει σαν μέγεθος και πια δεν μπορεί να παραμείνει εκεί. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι εν τω μεταξύ, κάπου εκεί, ο Χόουλντινγκ έχει γίνει προέδρος της ομάδας που «αγαπάει».
Ο πρόεδρος λοιπόν, προτείνει και καταφέρνει η ομάδα να μετακομίσει στην περιοχή του Άνφιλντ (οπότε μάλλον φαντάζεστε προς τα πού πάει η κατάσταση). Σε περιοχή που άνηκε σε ένα φίλο του, ο οποίος τη νοίκιαζε στην ομάδα. Ο εύπορος, όπως είπαμε, κύριος Χόουλντινγκ κατάλαβε αμέσως ότι μπορούσε να βγάλει κέρδος από την Έβερτον. Η πρώτη κίνηση που κάνει, είναι να αγοράσει την έκταση του γηπέδου από το φίλο του. Στη συνέχεια αποφασίζει ότι εντός του χώρου θα πουλάνε αναψυκτικά και ξηρούς καρπούς μόνο δικοί του άνθρωποι. Έτσι η ομάδα, του πληρώνει ενοίκιο ενώ ταυτόχρονα βγάζει επιπλέον έσοδα από τις πωλήσεις εντός γηπέδου.
Φτάνουμε στο 1890 και η Έβερτον θεωρείται μια από τις μεγάλες και πιο εμπορικές ομάδες της χώρας. Ο πρόεδρος αποφασίζει ότι η ομάδα μπορεί να δίνει μεγαλύτερα ποσά για τα πάντα. Το πρώτο που κάνει όμως, είναι να υπερδιπλασιάσει το ενοίκιο που πληρώνουν οι Μπλε στον ίδιο για το γήπεδο. Αυτό είναι που ξεχειλίζει την οργή των υπόλοιπων μελών της διοίκησης, οι οποίοι του τα έχουν ήδη μαζεμένα. Μετά από καιρό έντονων διαμαχών, τα μέλη της ομάδας ζητούν ψηφοφορία. Το θέμα της, η φυγή της ομάδας από το Άνφιλντ και την ιδιοκτησία του Χόουλντινγκ. Η πρόταση των μελών επικρατεί και η Έβερτον, η οποία σημειωτέον είναι πια και πρωταθλήτρια Αγγλίας, αποχωρεί από την περιοχή και μετακομίζει σε αυτήν του Γούντισον Παρκ. Σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές ακολουθούν τη νέα διοίκηση.
Ο Τζον Χόουλντινγκ δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια. Αμέσως ίδρυσε νέα ομάδα με έδρα την ιδιοκτησία του στο Άνφιλντ, την ονόμασε Έβερτον και άρχισε να τη διαφημίζει ως την πραγματική, μιας και αυτός ήταν μέχρι πρότινος ο πρόεδρός της. Ταυτόχρονα, ξεκινάει μια δικαστική διαμάχη για το όνομα της ομάδας, με τον Χόουλντινγκ τελικά να βγαίνει χαμένος. Έτσι, στις 15 Μαρτίου του 1892 αλλάζει το όνομα της δικής του Έβερτον, αλλάζει το χρώμα από μπλε σε κόκκινο και της δίνει το όνομα της πόλης που ζει, την ονομάζει Λίβερπουλ.
Εκείνη η μέρα, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα ήταν η αρχή για τη δημιουργία μιας τεράστιας ποδοσφαιρικής κόντρας, που δεκαετίες μετά συνεχίζει να χωρίζει την πόλη του Λίβερπουλ στα δύο πριν από κάθε μεταξύ τους αναμέτρηση. Μια πόλη που το μπλε κομμάτι της λατρεύει να μισεί το κόκκινο και το ανάποδο. Που ακόμα και σήμερα, οι περιοχές του Άνφιλντ και του Γούντισον Παρκ φιλοξενούν τις ομάδες εκεί ακριβώς που, πάνω από ένα αιώνα πριν, ξεκίνησαν όλα.
Όμως ακόμα περισσότερο, εκείνη τη μέρα κανείς, ούτε ο ίδιος ο Χόουλντινγκ, δεν φανταζόταν ότι όχι μόνο θα ίδρυε μια ομάδα που θα ξεπερνούσε κατά πολύ σε τίτλους και δόξα την «αγαπημένη» του Έβερτον, αλλά θα ίδρυε την πιο πετυχημένη Αγγλική ομάδα όλων των εποχών.
~Ο Λογιστής~
