Αν ρωτήσεις κάποιον σήμερα, ποιο είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, τo πιο πιθανό – χωρίς ιδιαίτερη σκέψη – να αποκριθεί το αγγλικό. Η Πρέμιερ Λιγκ φαντάζει ως η βασίλισσα των εγχώριων πρωταθλημάτων της Γηραιάς Ηπείρου, με τον ανταγωνισμό κάθε χρόνο να είναι τεράστιος.
Κάποιοι πάλι ίσως απαντήσουν «Ισπανία», εμφανώς επηρεασμένοι από τη μάχη Μπαρτσελόνα – Ρεάλ (ή Ρεάλ – Μπαρτσελόνα αν προτιμάτε), με την έτερη μεγάλη ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας την Ατλέτικο, να προσπαθεί να μπει σφήνα ανάμεσά τους κάθε σεζόν. Ωστόσο μέχρι και είκοσι χρόνια πριν, η απάντηση θα ήταν σίγουρα διαφορετική.
Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και αυτή του ’90, το πρωτάθλημα που κυριαρχούσε δεν ήταν άλλο από τη Serie A, σε σημείο μάλιστα που αποτελούσε καταξίωση για έναν «μεγάλο» ποδοσφαιριστή να αγωνιστεί εκεί. Οπως ο σπουδαίος Ζίκο στην μικρομεσαία Ουντινέζε! Μιλάμε για μία εποχή που οι ιταλικές ομάδες σάρωναν στην Ευρώπη, χωρίς να αναφερόμαστε μόνο στις παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας.
Από το 1980 φτάνουν στην Ιταλία παίκτες – φαινόμενα, οι οποίοι άλλαξαν την ιστορία των συλλόγων των οποίων τη φανέλα φόρεσαν. Πάμε να ανακαλύψουμε τους καλύτερους ξένους που υπηρέτησαν στην κορυφαία κατηγορία του calcio.
Από τον Μαραντόνα στον Ρονάλντο και από τον Ζιντάν στον Μπατιστούτα.
1. Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
1984 – 1991 Νάπολι 188 / 81
Για πολλούς ο κορυφαίος στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους. Φόρεσε τη φανέλα της Νάπολι από το 1984 έως το 1991 και έγινε το είδωλο των παρτενοπέι.
Ο Pipe de Oro κατέκτησε με τους «ατζούρι» δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα Κύπελλο Ιταλίας και ένα ιταλικό Σούπερ Καπ. 259 συνολικά παρουσίες, που συνοδεύτηκαν από 115 γκολ.
Ο Αργεντινός είναι ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία της Νάπολι πίσω μόνο από τους Μάρεκ Χάμσικ και Ντρις Μέρτενς.
Δεν τΙθεται αμφισβΗτησης πως ο ΜαραντΟνα Ηταν μΙα ιδιοφυΙα – ΤζΑνι ΜπρΕρα
Ο ΜαραντΟνα δεν υπΗρξε μΟνο ο μεγαλΥτερος ποδοσφαιριστΗς, αλλΑ και ο πιο τΙμιος. Ηταν υπΟδειγμα συμπεριφορΑς στο γΗπεδο. ΣεβΟταν τους πΑντες. ΑπΟ τους τοπ μΕχρι τους απλΟΥς παΙκτες. ΔεχΟταν τα σκληρΑ μαρκαρΙσματα και δεν εΙχε στο νου του να ανταποδΩσει ποτΕ – ΠΑολο ΜαλντΙνι
Ο ΜαραντΟνα εΙναι το ποδΟσφαιρο, εΙναι η Ιδια η μπΑλα, σαν να βλΕπεις το πρΟσωπΟ του σε αυτΗ – ΦραντσΕσκο ΤΟτι
2. Ρονάλντο
1997 – 2002 Ιντερ 68 / 49
2007 – 08 Μίλαν 20 / 9
Πολλοί όταν αναφέρονται στον Ρονάλντο εννοούν τον Βραζιλιάνο, συνοδεύοντας την πρότασή τους από το «ο αυθεντικός». Ή αλλιώς «το φαινόμενο» όπως τον γνωρίζουν οι περισσότεροι.
Εφτασε στην Ευρώπη από την Κρουζέιρο το 1994 για λογαριασμό της ολλανδικής Αϊντχόφεν και δύο χρόνια αργότερα πέρασε στην Μπαρτσελόνα. Ο Μάσιμο Μοράτι τον έφερε στην Ιντερ το καλοκαίρι του 1997, χρονιά την οποία κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα.
Στην πρώτη του σεζόν στους «νερατζούρι» σημείωσε 34 γκολ σε 47 συμμετοχές, πανηγυρίζοντας το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Μετά από χρόνια θα πάρει μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης, για να επιστρέψει στην Ιταλία τον Ιανουάριο του 2007 για λογαριασμό της Μίλαν.
ΕΙναι ο καλΥτερος επιθετικΟς που Εχω δει ποτΕ, κανΕνας δεν Εφτασε ποτΕ την ταχΥτητα με την οποΙα εκτελοΥσε. Ο Ροναλντο εΙναι ο ΗρωΑς μου. ΠΑντα μου Αρεσαν ο ΖιντΑν, ο ΡοναλντΙνιο, ο ΡιβΑλντο, ο ΡονΑλντο Ομως εΙναι ο κορυφαΙος Ολων – ΛΙοΝΕΛ ΜΕσι
Ο ΡονΑλντο εΙναι ο καλΥτερος ποδοσφαιριστΗς με τον οποΙο Εχω παΙξει. ΕΙχε μΙα απΙστευτη Ανεση στον Ελεγχο της μπΑλας. Ηταν το νοΥμερο Ενα. ΚΑθε φορΑ που Εκανα προπΟνηση μαζΙ του Εβλεπα και κΑτι διαφορετικΟ, νΕο και Ομορφο. ΑυτΟ εΙναι που ξεχωρΙζει Εναν καλΟ ποδοσφαιριστΗ απΟ ΕναΝ εκπληκτικΟ – ΖινενΤΙν ΖιντΑν
3. Κριστιάνο Ρονάλντο
2018-σήμερα Γιουβέντους 88 / 75
Αναμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του ποδοσφαίρου, με φυσική κατάσταση υπεραθλητή. Αρκεί μόνο μία ματιά στους τίτλους που έχει κατακτήσει φορώντας τη φανέλα των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και – κυρίως – Ρεάλ Μαδρίτης όπου ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Πέντε Χρυσές Μπάλες, άλλα τόσα Τσάμπιονς Λιγκ, 450 γκολ σε 438 αγώνες με τους «μερένχες».
4. Ζινεντίν Ζιντάν
1996 – 2001 Γιουβέντους 151 / 24
Ενας πραγματικός αρτίστας. Αν ήταν ζωγράφος θα ήταν εφάμιλλος του Πικάσο, αν ήταν μαέστρος θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τον Χέρμπερτ φον Κάραγιαν. Μία πραγματική ποδοσφαιρική ιδιοφυία.
Αγωνίστηκε με τη φανέλα της Γιουβέντους από το 1996 έως το 2001, μετρώντας 31 γκολ σε 212 συμμετοχές, κερδίζοντας με τους «μπιανκονέρι» δύο πρωταθλήματα, ένα ιταλικό Σούπερ Καπ, ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και φυσικά δύο Χρυσές Μπάλες το 1998 και το 2000, πριν μεταγραφεί στη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι 150 εκατομμυρίων ευρώ.
5. Ροναλντίνιο
2008 – 2011 Μίλαν 76 / 20
«Μάγος της μπάλας», «ζογκλέρ», Ο Ροναλντίνιο μιλούσε στην μπάλα και αυτή τον υπάκουε πιστά. Από το 2008 έως το 2011 ο Βραζιλιάνος φόρεσε τη φανέλα της Μίλαν και είχε ήδη αναγνωριστεί ως ένας εκ των κορυφαίων σε Παγκόσμιο επίπεδο.
Ο «rossonero Dinho» μέτρησε 76 ματς βρίσκοντας δίχτυα 20 φορές, ενώ πανηγύρισε ένα πρωτάθλημα και ένα ιταλικό Σούπερ Καπ.
6. Μισέλ Πλατινί
1982 – 1987 Γιουβέντους 147 / 68
«Ο Βασιλιάς»! Εφτασε στη Γιουβέντους το 1982 σε ηλικία 27 ετών. Φόρεσε την ασπρόμαυρη φανέλα για 224 αγώνες, σημειώνοντας 104 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.
Οσο αγωνίστηκε στη «Γηραιά Κυρία» κέρδισε τρεις Χρυσές Μπάλες (1983, 1984 και 1985), ενώ σε ομαδικό επίπεδο κατέκτησε ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών, ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ιταλίας.
Ενώ ανήκε στο δυναμικό της Γιουβέντους, στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης με την εθνική ομάδα της Γαλλίας το 1984 σκοράροντας σε όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης.
Τον αποκτΗσαμε για Ενα κομμΑτι ψωμΙ και του βΑλαμε πΑνω κιλΑ χαβιΑρι, αλλΑ το Αξιζε – ΤζΑνι ΑνιΕλι
7. Ζίκο
1983 – 1985 Ουντινέζε 39 / 22
«Ζίκο ή Αυστρία» ανέφερε ένα πανό των οπαδών της Ουντινέζε που είχε τοποθετηθεί σε κεντρικό δρόμο του Ούντινε το καλοκαίρι του 1983. Αναμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Ο Αρθουρ Αρτούνες Κοϊμπρα ή αλλιώς «λευκός Πελέ», έφτασε στην Ιταλία το 1983 για τη μικρομεσαία τότε Ουντινέζε, αυτό όμως που είχε σημασία ήταν η συμμετοχή στη Serie A, που τα χρόνια εκείνα αντιπροσώπευε το Ελντοράντο του ποδοσφαίρου. Μία μεταγραφή την οποία αρχικά ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σάντρο Περτίνι απαγόρευσε, ωστόσο λύγισε μπροστά στην αφόρητη πίεση του κόσμου.
Δεν ήταν επιθετικός, σκόραρε όμως με συχνότητα σέντερ φορ, κάνοντας τις εκτελέσεις φάουλ να μοιάζουν με πέναλτι. Συνολικά πέτυχε 30 τέρμαρα σε 54 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις.
8. Μάρκο Φαν Μπάστεν
1987 – 1995 Μίλαν 147 / 90
Τα τέλη της δεκαετίας του ’80, η Μίλαν κυριαρχούσε τόσο στην εγχώρια, όσο και στην ευρωπαϊκή σκηνή. Το 1987 φτάνει στο Μιλάνο ένας 23χρονος, ο οποίος είχε προίκα 128 γκολ σε 133 αγώνες με τη φανέλα του Αγιαξ.
Οι περισσότεροι δεν εντυπωσιάστηκαν, θεωρώντας πως το ολλανδικό πρωτάθλημα, δεν μπορούσε να συγκριθεί με το Καμπιονάτο. Εκριναν μάλιστα πως τα 1,75 δισεκατομμύρια ιταλικές λίρες που είχε πληρώσει τότε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ήταν ένα υπερβολικό ποσό.
Ενας εκ των κορυφαίων επιθετικών όλων των εποχών. Ενας χορευτής με τάπες, ύψος 1.90 και αξιοθαύμαστη τεχνική. Χρησιμοποιούσε και τα δύο πόδια, ενώ μέσα στην περιοχή ήταν αυτό που λέμε «δολοφόνος», συμβάλλοντας με καθοριστικά γκολ για το μοναδικό πρωτάθλημα της εποχής Σάκι.
Με τη «ροσονέρα» σημείωσε 125 γκολ σε 201 αγώνες, το εντυπωσιακό όμως είναι πως η Μίλαν δεν έχασε σε κανένα ματς από αυτά που Ολλανδός βρήκε δίχτυα. Αποσύρθηκε το 1995 σε ηλικία μόλις 30 ετών, νικημένος από τους εύθραυστους αστραγάλους του, ήδη όμως από το 1992 είχε πάψει να βρίσκεται σε τοπ επίπεδο.
Πανηγύρισε Τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, άλλα τόσα ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, δύο Κύπελλα Συνομοσπονδιών, τέσσερα πρωταθλήματα και ισάριθμα ιταλικά Σούπερ Καπ.
9. Ρικάρντο Κακά
2003 – 2009 Μίλαν 193 / 70
2013 – 2014 Μίλαν 30 / 7
Ρικάρντo Ιζεκσον ντος Σάντος Λέιτε ή αλλιώς Κακά. Φτάνει στην Ιταλία το 2003 σε ηλικία 23 ετών για λογαριασμό της Μίλαν και σε έξι χρόνια με τους «ροσονέρι» σημειώνει 104 γκολ σε 307 συμμετοχές, κερδίζοντας ένα Τσάμπιος Λιγκ, ένα πρωτάθλημα, ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ένα Παγκόσμιο Συλλόγων και μία Χρυσή Μπαλα το 2007.
Το 2009 πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης, για να επιστρέψει στη Μίλαν για μία μόνο σεζόν το καλοκαίρι του 2013. Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές ήταν τόσο ικανοί στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ η ματιά του στον αγωνιστικό χώρο ήταν πέρα από το συνηθισμένο.
Ενα τΕρας! Ηταν παντοΥ, ταχΥτατος, σχεδΟν αδΥνατο να τον μαρκΑρεις – ΧαβιΕΡ ζανΕτι
Ο πιο δΥσκολος αντΙπαλος στο μαρκΑρισμα. Νομιζες πως τον ΕχειΣ υπΟ Ελεγχο και ξαφνικΑ χανΟταν – ΕστεμπΑν ΚαμπιΑσο
10. Λόταρ Ματέους
1988 – 1992 Ιντερ 115 / 40
Το 1998 η Ιντερ απέκτησε από την Μπάγερν Μονάχου έναν Γερμανό με εβραϊκές ρίζες που ήξερε να τα κάνει όλα στο γήπεδο, σε τέτοιο βαθμό που για χάρη του οι Ιταλοί εισήγαγαν έναν νέο όρο («tuttocampista»).
Αυθεντικό τοτέμ της εποχής για τους «νερατζούρι», πραγματικός ηγέτης, χαρισματικός, απόλυτος πρωταγωνιστής της Ιντερ των ρεκόρ της σεζόν 1988-89, ενώ ένα χρόνο μετά κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο και τη Χρυσή Μπάλα.
Αγωνίστηκε με το κλαμπ του Μιλάνου μέχρι το 1992, σημειώνοντας 53 γκολ σε 154 συνολικά ματς.
Ο καλΥτερος αντΙπαλος που συνΑντησα σε Ολη μου την καριΕρα – ΝτιΕγκο ΑρμΑντο ΜαραντΟνα
11. Γκάμπριελ Ομάρ Μπατιστούτα
1991 – 2000 Φιορεντίνα 269 / 152
2000 – 2003 Ρόμα 63 / 30
2003 Ιντερ 12 / 2
Το 1991 φτάνει στη Φλωρεντία ένας Αργεντινός με ιταλικές ρίζες (για την ακρίβεια από το Φρίουλι). Γνώριζε την Ιταλία από το 1989, όταν έλαβε μέρος σε τουρνουά στο Viareggio με τη Νιούελς Ολντ Μπόις που είχε τα δικαιώματά του.
Η τότε ομάδα του μάλιστα τον είχε προτείνει στη διοίκηση της Ντεπορτίβο Ιταλιάνο, με την απάντηση όμως να είναι αρνητική. «Δεν είναι παίκτης για εδώ», είπαν τότε οι «αετομάτηδες». Τελικά έμελλε να «κατακτήσει» μία ολόκληρη πόλη και να εξελιχθεί σε σημαία των «βιόλα».
Το γκολ ήταν η τροφή του. Σημείωσε 184 μόνο στη Serie A, αριθμός που τον αναδεικνύει σε κορυφαίο ξένο σκόρερ όλων των εποχών για το ιταλικό πρωτάθλημα, πίσω μόνο από τους Νόρνταλ, Αλταφίνι και Χάμριν, με τους δύο Σουηδούς όμως να διακρίνονται σε εποχές περισσότερο ανέμελες αμυντικά.
Το 2000 πέρασε στη Ρόμα έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο Σκουντέτο που κέρδισαν οι «τζαλορόσι», ξεσπώντας σε κλάματα μετά από γκολ που σημείωσε απέναντι στη μεγάλη του αγάπη.
