Εδώ και πολλά χρόνια κάθε παίκτης έχει τη δυνατότητα να διαλέγει το νούμερο με το οποίο αγωνίζεται. Ακόμα και στις μέρες μας, όμως, ο αριθμός 9 είναι συνυφασμένος με τον ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στην επίθεση και δη τον κλασικό σέντερ φορ.
Όσοι αγωνίστηκαν, όμως, με το Νο. 9 στην πλάτη, σε Τσέλσι και Αρσεναλ, από καταβολής Πρέμιερ Λιγκ (1992-93), δεν κατάφεραν να προσφέρουν τα αναμενόμενα, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις. Τελευταίος χρονικά παίκτης που φόρεσε τη φανέλα με το Νο. 9 και αποχώρησε ως αποτυχημένος, ήταν ο Γκονσάλο Ιγκουΐν στην Τσέλσι.
Ο Αργεντινός επιθετικός είχε παραχωρηθεί ως δανεικός από τη Γιουβέντους τον Ιανουάριο και σε 18 συνολικά συμμετοχές σημείωσε 5 τέρματα. Η παρουσία του δεν ικανοποίησε τους Λονδρέζους που δεν ενεργοποίησαν την οψιόν αγοράς του.
Τσέλσι: Εξαιρέσεις οι Βιάλι και Χάσελμπαϊνκ
Το πρώτο 9άρι στην ιστορία της Τσέλσι από την έναρξη της Πρέμιερ Λιγκ (1992) ήταν ο Βρετανός Τόνι Κασκαρίνο, προερχόμενος από τη Σέλτικ. Σε δύο χρόνια με τους «μπλε» δεν κατάφερε να πείσει, με 8 γκολ σε 40 συμμετοχές.
Ακολούθησε το 1994 ο Μαρκ Στάιν, επίσης προερχόμενος από τη Σέλτικ, αλλά και εκείνος δεν προσέφερε πολλά λόγω περιορισμένου χρόνου και πολλών επιλογών τότε στην επίθεση της Τσέλσι (Βιάλι, Τζόλα, Μαρκ Χιουζ). Έχει μείνει πάντως στην ιστορία, για το γεγονός πως σκόραρε σε 7 σερί ματς κάνοντας ρεκόρ (το οποίο έσπασαν μετέπειτα οι Ρουντ Φαν Νίστελροϊ και Τζέιμι Βάρντι).
Ο Κρις Σάτον (1999-2000) σε 28 συμμετοχές με την Τσέλσι, φορώντας το 9, έβαλε… 1 γκολ.
Το 1996 ο Τζανλούκα Βιάλι άφησε τη Γιουβέντους -στην οποία ήταν αρχηγός- για λογαριασμό της Τσέλσι. Σε τρεις σεζόν στην αγγλική πρωτεύουσα σημείωσε 40 γκολ, κλείνοντας μάλιστα εκεί την καριέρα του. Κατέκτησε Κύπελλο, Λιγκ Καπ, Κύπελλο Κυπελλούχων και Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, στη συνέχεια ανέλαβε παίκτης-προπονητής (1998-2000) όμως η ιστορία δεν τον έχει αναγνωρίσει όπως θα έπρεπε.
Και ο Τζίμι-Φλόιντ Χάσελμπαϊνκ είχε καλή παρουσία, αγωνιζόμενος με το Νο. 9 της Τσέλσι. Σε τέσσερα χρόνια (2000-04) ο γεννημένος στο Σουρινάμ επιθετικός σκόραρε 70 γκολ σε 136 εμφανίσεις και κατέκτησε το Κομιούνιτι Σιλντ του 2000.
Ο πολλά υποσχόμενος Ματέγια Κέζμαν (2004-05) δεν μπήκε στο κλίμα της ομάδας ενώ σχεδόν μηδαμινή ήταν και η παρουσία του μεγάλου Ερνάν Κρέσπο (2005-06), αφού ο Αργεντινός δεν προσαρμόστηκε ποτέ στη ζωή στο Νησί.
Ο Ολλανδός Καλίντ Μπουλαρούζ (2006-07) επίσης δεν προσέφερε (13 συμμετοχές/0 γκολ) ενώ παρόμοια ήταν και η περίπτωση του Στιβ Σίντγουελ το 2007-08 (15 συμμετοχές/0 γκολ), αλλά και του Ιταλού Φράνκο Ντι Σάντο (2008-09).
Με μεγάλες προσδοκίες, ο Φερνάντο Τόρες μετακόμισε στην Τσέλσι από τη Λίβερπουλ το 2011, όμως σε καμία περίπτωση ο Ισπανός δεν κατάφερε να γίνει ό,τι και στους «κόκκινους»: το σημείο αναφοράς στην επίθεση. Σημείωσε 20 γκολ σε 110 εμφανίσεις, κατακτώντας το Κύπελλο Αγγλίας αλλά και το Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 2011-12.
Ρανταμέλ Φαλκάο (2015-16) και Άλβαρο Μοράτα (2017-18) ήταν οι δύο τελευταίοι χρονικά παίκτες που αγωνίστηκαν με το Νο. 9, αλλά δεν κατάφεραν να προσφέρουν. Ο Φαλκάο, που προερχόταν από τραυματισμό, δεν κατάφερε να μπει στο κλίμα του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η ζωή στο Νησί δεν ταίριαξε ούτε στον Μοράτα, που επέστρεψε ενάμισι χρόνο αργότερα στην Ισπανία και την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Αρσεναλ: Ο Ανελκά, ο Λακαζέτ και… τέλος
Δεκατρείς παίκτες έχουν αγωνιστεί με το νούμερο 9 της Αρσεναλ, από το 1992-93 και τη δημιουργία της Πρέμιερ Λιγκ έως και σήμερα. Ο Αλεσάντρ Λακαζέτ είναι ο παίκτης που φοράει τη συγκεκριμένη φανέλα αυτή την εποχή, αν και τα δημοσιεύματα τον θέλουν να αποχωρεί προσεχώς.
Μέχρι και το 1992, ο 56ρονος πλέον Άλαν Σμιθ (γνωστός για τον σχολιασμό του στο FIFA) είχε εξαιρετική παρουσία στην Άρσεναλ. Από καταβολής όμως Πρέμιερ Λιγκ και στα τρία χρόνια που ακολούθησαν (1992-95) σημείωσε συνολικά 8 τέρματα για τους «κανονιέρηδες». Κατέκτησε σε αυτή την 3ετία Λιγκ Καπ, Κύπελλο Αγγλίας και Κύπελλο Κυπελλούχων.
Παράλληλα με τον Σμιθ, στην Άρσεναλ αγωνιζόταν και ο Πολ Μέρσον (1985-97). Εχει ψηφιστεί από τους φιλάθλους ως ένας από τους 30 κορυφαίους παίκτες. Το 1997 αποχώρησε, αφού δεν βρισκόταν στις βασικές επιλογές του Αρσέν Βενγκέρ. Μέτρησε 78 γκολ σε 378 συμμετοχές συνολικά με την Αρσεναλ.
Ίσως την καλύτερη περίοδο της καριέρας του, πέρασε στην Αρσεναλ (1997-99) ο Νικολά Ανελκά. Ο Γάλλος επιθετικός είχε αποκτηθεί για 500.000 λίρες από την Παρί Σεν Ζερμέν, σε μία από τις πρώτες κινήσεις του Αρσέν Βενγκέρ. Στην Άρσεναλ «εκτοξεύτηκε» και στη συνέχεια πωλήθηκε έναντι 35 εκατομυρίων ευρώ στη Ρεάλ Μαδρίτης. Σε 65 συμμετοχές σκόραρε 23 γκολ, κατακτώντας πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Ο Νταβόρ Σούκερ, από τη Ρεάλ Μαδρίτης μετακόμισε το 1999 στην Αρσεναλ, αλλά δεν είχε την αναμενόμενη συνεισφορά. 8 γκολ σε 22 συμμετοχές πρωταθλήματος στους Λονδρέζους για τον νυν πρόεδρο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Κροατίας.
Ο Φράνσις Τζέφερς (2001-04) ήταν ο επόμενος με το Νο. 9 στην πλάτη, όμως η προσφορά του ήταν μηδαμινή. Ελάχιστες συμμετοχές (24) και γκολ (4) για τον Άγγλο φορ, που αγωνιζόταν κυρίως ως δανεικός σε άλλες ομάδες σε αυτό το διάστημα. Είχε προηγηθεί μία 4ετία με πολύ καλή παρουσία στην Έβερτον, όμως αποδείχθηκε πως δεν ήταν έτοιμος για το βήμα παραπάνω.
Ο αδικοχαμένος Χοσέ Αντόνιο Ρέγες ήταν ο επόμενος (2004-07). Μετά από ένα καλό ξεκίνημα άρχισαν τα προβλήματα, αφού ο Ισπανός δεν αισθανόταν άνετα στην Αγγλία. Μετά από 69 συμμετοχές και 16 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ, επέστρεψε στην Ισπανία γα λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης. Πρόλαβε, τουλάχιστον, να κατακτήσει με τους «κανονιέρηδες» πρωτάθλημα (2003-04) και Κύπελλο (2004-05).
Ακολούθησαν Ζούλιο Μπαπτίστα (2006-07), Εντουάρντο Ντα Σίλβα (2007-10), Παρκ Τσου Γιουνγκ (2011-14) και Λούκας Ποντόλσκι (2012-15). Βάσει του ονόματός τους, η προσφορά τους στους «κανονιέρηδες» επίσης δεν ήταν η αναμενόμενη.
