Για πολλούς, αν όχι για όλους, η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ είναι η μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να υπάρξει σε συλλογικό επίπεδο στον χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτή είναι η κορυφαία 11άδα δίχως «στέμμα».
Είναι η διοργάνωση στην οποία μετέχουν οι κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου. Υπάρχουν περιπτώσεις παικτών, όμως, που δεν έχουν καταφέρει ποτέ να κερδίσουν το τρόπαιο. Ας τους δούμε ανά θέση.
Τερματοφύλακας: Τζίτζι Μπουφόν
Ενας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών. Στα 42 του χρόνια συνεχίζει την αγωνιστική δράση στη Γιουβέντους, με την οποία έχει φτάσει δύο φορές στον τελικό της διοργάνωσης (2015, 2017).
Από το καλοκαίρι του 2019 και μετά τη θητεία του στην Παρί Σεν Ζερμέν, ο Μπουφόν επέστρεψε στη «Γηραιά Κυρία» με την οποία έχει κατακτήσει 11 πρωταθλήματα Ιταλίας. Φέτος, έχοντας ως προπονητή τον Αντρέα Πίρλο και συμπαίκτη τον Κριστιάνο Ρονάλντο, οι οποίοι έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση, θέλει να το κάνει και αυτός πράξη πριν κλείσει την καριέρα του.
Δεξιός μπακ: Λιλιάν Τιράμ
Πρωταθλητής κόσμου με τη Γαλλία το 1998 ο 49χρονος πλέον Λιλιάν Τιράμ, κατέκτησε εγχώριους τίτλους σε όσες ομάδες και αν αγωνίστηκε (Μονακό, Πάρμα, Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα), αλλά όχι το Τσάμπιονς Λιγκ.
Αγωνιζόμενος με τη Γιουβέντους έφτασε μία φορά σε τελικό (το 2003 με τη Μίλαν) αλλά τον έχασε στη διαδικασία των πέναλτι.
Κεντρικός αμυντικός: Λοράν Μπλαν
Στους περισσότερους και δη τους κάτω των 30 μπορεί να είναι γνωστός για την παρουσία του στον πάγκο της Παρί Σεν Ζερμέν. Η πορεία του σαν παίκτης, ήταν όμως μεγαλύτερη.
Και αυτός έχει κατακτήσει το Μουντιάλ με τη Γαλλία το 1998 ενώ δεν κατάφερε να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ, παρότι αγωνίστηκε σε κορυφαίους συλλόγους (Μπαρτσελόνα, Ιντερ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).
Ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2002-03 και από το 2007 ασχολείται με την προπονητική.
Κεντρικός αμυντικός: Φάμπιο Καναβάρο
Ηταν κομβικός στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 2006 με την Ιταλία, χρονιά κατά την οποία μετακινήθηκε από τη Γιουβέντους στη Ρεάλ Μαδρίτης. Είχε αγωνιστεί και σε Ιντερ, Πάρμα, Νάπολι. Με την Πάρμα, κατέκτησε και το μοναδικό Ευρωπαϊκό του τρόπαιο, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1998-99.
Από το 2013-14, ο ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς όλων των εποχών, ασχολείται με την προπονητική.
Αριστερός μπακ: Τζανλούκα Τζαμπρότα
Για 13 χρόνια αγωνίστηκε σε κάποιες από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη (Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, κατέκτησε εγχώρια τρόπαια με όλες), αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ.
Αγωνίστηκε σε έναν τελικό, με τη φανέλα της Γιουβέντους το 2003, όπου και ηττήθηκε από τη μετέπειτα ομάδα του, Μίλαν. Μέλος της Εθνικής Ιταλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006.
Κεντρικός μέσος: Μίχαελ Μπάλακ
Χαρισματικός μέσος, διακρινόταν κυρίως για τις οργανωτικές του ικανότητες και αγωνιζόταν κυρίως στον άξονα. Εφτασε σε δύο τελικούς, με τη Λεβερκούζεν (2002) και με την Τσέλσι (2008), όμως και στις δύο περιπτώσεις οι ομάδες του ηττήθηκαν. Εχει και έναν χαμένο τελικό Μουντιάλ (2002) με τη Γερμανία.
Με την Μπάγερν Μονάχου κατέκτησε τους περισσότερους τίτλους στην καριέρα του ενώ ήταν και πρωταθλητής Γερμανίας το 1996-97 με την Καϊζερσλάουτερν του Οτο Ρεχάγκελ.
Κεντρικός μέσος: Λόταρ Ματέους
Παίκτης συνώνυμο της Μπάγερν Μονάχου, στην οποία αγωνίστηκε για 12 σεζόν. Επαιξε και σε Γκλάντμπαχ, Ιντερ. Κατέκτησε οκτώ πρωταθλήματα (7 Γερμανίας, 1 Ιταλίας) αλλά και το Μουντιάλ του 1990 με τη Δυτική τότε Γερμανία ενώ πήρε και το ΟΥΕΦΑ το 1995-96 με τους Βαυαρούς.
Αγωνίστηκε σε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ ο καλύτερος παίκτης του κόσμου για το 1990, το 1998-99 και τη δραματική ήττα από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Επιθετικός μέσος: Πάβελ Νέντβεντ
Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους μέσους της γενιάς του ο 48χρονος πλέον αντιπρόεδρος της Γιουβέντους. Μία από τις δύο ομάδες που αγωνίστηκε στην Ιταλία ο χαρισματικός μεσοεπιθετικός. Η άλλη ήταν η Λάτσιο, στην οποία κέρδισε το Κύπελλο Κυπελλούχων (1998-99).
Εκτός από χαμένο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (το 2002-03 με τη Γιουβέντους) έχει και έναν χαμένο τελικό ΟΥΕΦΑ (1997-98). Το 2003 είχε αναδειχθεί κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη.
Επιθετικός: Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς
Παρότι έχει αγωνιστεί στους κορυφαίους συλλόγους, το τάιμινγκ δεν τον έχει ευνοήσει στο να κατακτήσει το τρόπαιο. Δεν έχει αγωνιστεί ποτέ σε τελικό, έχοντας φορέσει τις φανέλες των Αγιαξ, Γιουβέντους, Ιντερ, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Παρί Σεν Ζερμέν και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Με την τελευταία κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ το 2016-17 και με την Μπαρτσελόνα το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2009) και το Παγκόσμιο Συλλόγων (2009). Από το 2019-20 έχει επιστρέψει στο Καμπιονάτο και τη Μίλαν.
Επιθετικός: Γκαμπριέλ Μπατιστούτα
Συγκαταλέγεται στους κορυφαίους επιθετικούς όλων των εποχών και ταυτίστηκε με την παρουσία του στη Φιορεντίνα (1991-2000) πριν φορέσει τη φανέλα της Ρόμα (2000-03) στο Καμπιονάτο. Σε αυτή κατέκτησε και το μοναδικό του πρωτάθλημα σε επίπεδο Σέριε Α.
Οι μεγαλύτερες διακρίσεις του ήρθαν με την Αργεντινή, αφού μετράει δύο Κόπα Αμέρικα και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών. Ισως ο κορυφαίος στράικερ της δεκαετίας του 1990, λόγω και των επιλογών του σε ομάδες, δεν κατάφερε να φτάσει κοντά σε ένα Τσάμπιονς Λιγκ.
Επιθετικός: Ρονάλντο
Δεν ονομάστηκε τυχαία ‘Φαινόμενο’ ο 44χρονος σήμερα Ρονάλντο. Αυτά που έκανε στον αγωνιστικό χώρο ήταν ανεπανάληπτα. Τρομερή δύναμη στο σουτ, ταχύτητα, γρήγορη σκέψη – εκτέλεση και υψηλή τεχνική, είναι τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν.
Αντιμετώπισε σοβαρούς τραυματισμούς, αλλά ακόμα και έτσι κατάφερνε να πρωταγωνιστεί. Δύο Μουντιάλ (1994, 2002) με τη Βραζιλία για τον τρεις φορές καλύτερο παίκτη του κόσμου (1996, 1997, 2002) που μεταξύ άλλων αγωνίστηκε σε Μπαρτσελόνα, Ιντερ και Ρεάλ Μαδρίτης.
Με την Ιντερ πήρε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1997-98. Δεν αγωνίστηκε ποτέ σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.
