Η πλειονότητα των Ελλήνων φιλάθλων, έχει να διηγηθεί τουλάχιστον μία ιστορία για τις επιδόσεις του στο Football Manager, το δημοφιλέστερο παιχνίδι προπονητικής στον κόσμο.
Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις, όπως και στον αληθινό κόσμο του ποδοσφαίρου, είναι η ανακάλυψη των μεγάλων ταλέντων, σε τιμή ευκαιρίας συνήθως. Τα λεγόμενα Wonderkids, παίκτες που μπορούν κάποια στιγμή να χαρακτηριστούν παγκόσμιας κλάσης.
Η Daily Mirror μας θύμισε τα 50 Wonderkids της έκδοσης του 2009. Πόσα από αυτά, που μπήκαν στις καρδιές χιλιάδων «προπονητών», ανταποκρίθηκαν πραγματικά στις προσδοκίες;
* Στην παρένθεση η ηλικία και η ομάδα που αγωνίζονταν το 2009.
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ
Σέρχιο Ασένχο (20, Βαγιαδολίδ): Θεωρείτο ο μελλοντικός νούμερο 1 τερματοφύλακας των «Φούριας Ρόχας». Δεν κατάφερε να το επιβεβαιώσει, καταγράφοντας μόλις 1 διεθνή συμμετοχή, το 2016. Βασικός στη Βιγιαρεάλ, ωστόσο, από το 2013.
Ρούι Πατρίτσιο (20, Σπόρτινγκ): Έγινε βασικός στη Σπόρτινγκ αλλά και την εθνική Πορτογαλίας, κατακτώντας το Euro 2016. Φέτος αγωνίζεται στην Πρέμιερ Λιγκ με τη Γουλβς, μετά από 12 χρόνια στην ομάδα της Λισσαβώνας.
Ρεμί Ριού (22, Οσέρ): Έκανε καριέρα κυρίως στη Ναντ (157 εμφανίσεις) ενώ κατέγραψε 4 συμμετοχές με την εθνική U21 της Γαλλίας. Έχει αγωνιστεί και σε Τουλούζ, Αλάνιασπορ, από φέτος στη Ligue 2 με την Καέν.
ΔΕΞΙΟΙ ΜΠΑΚ
Λορέντσο Ντε Σιλβέστρι (21, Λάτσιο): Έγινε διεθνής με την Ιταλία το 2010 και φόρεσε συνολικά 6 φορές το εθνόσημο, τελευταία το 2016. Λάτσιο (47 συμμετοχές), Φιορεντίνα (74), Σαμπντόρια (109) και Τορίνο (83), οι σταθμοί της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Νταβίντε Σαντόν (17, Ιντερ): Χαρακτηρίστηκε ο νέος Πάολο Μαλντίνι, αλλά δεν εξελίχθηκε σε σούπερ σταρ. Έπαιξε κυρίως στη Νιούκαστλ (2011-14), κατά τα άλλα ήταν ρολίστας στην Ίντερ (2008-10 & 2015-18) και από το 2018 στη Ρόμα.
Νέναντ Τόμοβιτς (20, Ερυθρός Αστέρας): Τα έξι χρόνια που πέρασε στη Φιορεντίνα (2012-17), ήταν τα καλύτερά του. Πέρσι στην Κιέβο (10 συμμετοχές), φέτος δανεικός στη Σπαλ. Διεθνής 22 φορές με την εθνική Σερβίας, τελευταία το 2015.
ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΜΠΑΚ
Μαρσέλο (20, Ρεάλ Μαδρίτης): Βασικός και αναντικατάστατος σε αυτή τη 10ετία στη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και την εθνική Βραζιλίας. Μία από τις περιπτώσεις που έπεσε 100% μέσα το FM.
Γκάρεθ Μπέιλ (19, Τότεναμ): Αρχικά αγωνιζόταν ως μπακ στην Τότεναμ, πριν μετακινηθεί στα χαφ και απογειωθεί η καριέρα του. Με τα 100 εκατομμύρια που έδωσε η Ρεάλ για να τον αποκτήσει το 2013, έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφής.
Αρμάν Τραορέ (20, Άρσεναλ): Εστάλη δανεικός σε Πόρτσμουθ (2009) και Γιουβέντους (2011), όμως δεν έγινε ποτέ ο μπακ που η Άρσεναλ ήθελε. Διεθνής 6 φορές με τη Σενεγάλη, έπαιξε σε ΚΠΡ, Νότιγχαμ, Κάρντιφ και από πέρσι ανήκει, χωρίς να αγωνίζεται, στη Ρίζεσπορ.
Εμιλιάνο Ινσούα (20, Λίβερπουλ): Στη Λίβερπουλ έπαιξε βασικός μόνο μία χρονιά (2009-10), ενώ με την εθνική Αργεντινής κατέγραψε 5 συμμετοχές. Καθιερώθηκε στη Στουτγκάρδη (2015-σήμερα), έχοντας περάσματα από Γαλατασαράι, Σπόρτινγκ, Ατλέτικο και Ράγιο Βαγιεκάνο.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ
Μαμαντού Σακό (19, Παρί Σεν Ζερμέν): Γέννημα-θρέμμα της Παρί, κατέγραψε 151 συμμετοχές με τη φανέλα της, πριν η άφιξη των εμίρηδων τον… εξοστρακίσει. Στη Λίβερπουλ από το 2013 ως το 2017, ήρθε σε ρήξη με τον Γιούργκεν Κλοπ και πήρε μεταγραφή για την Κρίσταλ Πάλας, όπου συνεχίζει φέτος.
Τζακ Ρόντγουελ (18, Έβερτον): Άρχισε καλά στα «ζαχαρωτά» (85 συμμετοχές), έκανε μεταγραφή στη Μάντσεστερ Σίτι το 2012, αλλά στα δύο του χρόνια εκεί, δεν έδειξε πως το άξιζε. Στα 28 του είναι ελεύθερος (απασχόλησε τον Παναθηναϊκό), μετά από τέσερα χρόνια στη Σάντερλαντ και ένα στην Μπλάκμπερν.
Κυριάκος Παπαδόπουλος (17, Ολυμπιακός): Έχει ταλαιπωρηθεί από πολλούς τραυματισμούς που του στέρησαν τη μεταγραφή σε ένα top club. 61 συμμετοχές σε 4 χρόνια στη Σάλκε, 30 σε άλλα 3 χρόνια στη Λεβερκούζεν και 47 σε 3 χρόνια στο Αμβούργο, που παίζει στη Β’ Γερμανίας.
ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΧΑΦ
Μάρεκ Χάμσικ (22, Νάπολι): Έγινε σημαία της Νάπολι (2007-19) και της εθνικής Σλοβακίας (116 συμμετοχές/24 γκολ), όχι ως αμυντικός χαφ που τον είχε το παιχνίδι, αλλά κυρίως ως κεντρικός-δημιουργικός μέσος. Από τον Φεβρουάριο του 2019 ανήκει στην κινεζική Νταλιάν Γιφάνγκ.
Ιγκάσιο Καμάτσο (19, Ατλέτικο Μαδρίτης): Όταν στα 18 του έκανε ντεμπούτο με την Ατλέτικο, υπήρχαν προσδοκίες που τελικά περιορίστηκαν σε μόλις 1 διεθνή συμμετοχή. Έπαιξε κυρίως στη Μάλαγα (2011-17), ενώ από το 2017 ανήκει στη Βόλφσμπουργκ, όπου σε δύο χρόνια μετρά μόλις 17 συμμετοχές.
Ραφαέλ Καριόκα (19, Γκρέμιο): Όλοι τον έπαιρναν στο Manager από την Γκρέμιο. Δεν έπαιξε ποτέ στην εθνική Βραζιλίας, ενώ στην Ευρώπη τον είδαμε μόνο στη Σπαρτάκ Μόσχας (2009, 2011-14). Βασικό στέλεχος της μεξικάνικης Τίγκρες, όπου πήγε από την Ατλ. Μινέιρο το 2017.
Νούρι Σαχίν (21, Ντόρτμουντ): Παιδί-θαύμα της Ντόρτμουντ, όπου έπαιξε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του, με σύντομα περάσματα από Φέγενορντ (2007-08), Ρεάλ Μαδρίτης (2011-12) και Λίβερπουλ (2012). Από πέρσι παίκτης της Βέρντερ Βρέμης.
Ζντράβκο Κουζμάνοβιτς (22, Φιορεντίνα): Κυρίως δευτερότριτη επιλογή στις περισσότερες ομάδες που αγωνίστηκε, με εξαίρεση τα πρώτα χρόνια σε Φιορεντίνα (2007-09) και Στουτγκάρδη (2010-12). Από πέρσι ρολίστας στη Βασιλεία, όπου και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα.
ΔΕΞΙΟΙ ΧΑΦ
Θίο Γουόλκοτ (20, Άρσεναλ): Από το 2006 έως το 2018 στην Άρσεναλ, με 47 συμμετοχές (8 γκολ) στην εθνική Αγγλίας, χωρίς πάντως να δικαιώσει τις πολύ υψηλές προσδοκίες γύρω από το ταλέντο του. Την τελευταία 2ετία παγκίτης στην Έβερτον.
Λαουτάρο Ακόστα (21, Σεβίλλη): Εξτρέμ-σφαίρα, με πολύ ταλέντο αλλά και «γυάλινος». Δεν μπόρεσε να καθιερωθεί στη Σεβίλλη (2008-11), έπαιξε και μια χρονιά στη Σανταντέρ (2011-12), πριν επιστρέψει στην Αργεντινή για λογαριασμό της Μπόκα (2012-13) και μετά ξαναπάει σπίτι του, στη Λανούς (2013-σήμερα).
Αλεξ Βίτσελ (20, Σταντάρ Λιέγης): Μεταφέρθηκε στον άξονα κι έκανε σπουδαία καριέρα, σε Σταντάρ, Μπενφίκα, Ζενίτ, Τιαντζίν και την τελευταία διετία στην Ντόρτμουντ. Μετράει πάνω από 100 συμμετοχές με την εθνική Βελγίου.
Πάβελ Μαμάεφ (19, ΤΣΣΚΑ Μόσχας): Τον Μάιο μπήκε στη φυλακή, για να εκτίσει ποινή 17 μηνών. Μαζί με έναν συμπαίκτη του, τον Αλεξάντρ Κοκόριν, είχαν επιτεθεί υπό την επήρεια μέθης σε έναν οδηγό κι έπειτα σε έναν επίσημο του Υπουργείου Εμπορίου, προκαλώντας τους τραυματισμούς. Ξεκίνησε στην Τορπέντο, έκανε όνομα στην ΤΣΣΚΑ και για μια 6ετία αγωνίστηκε στην Κράσνονταρ, μετρώντας ενδιάμεσα 15 διεθνείς συμμετοχές.
ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΧΑΦ
Στέφαν Γιόβετιτς (20, Φιορεντίνα): Σπουδαίο ταλέντο, αγωνίστηκε σε μεγάλες ομάδες (Φιορεντίνα, Μάν. Σίτι, Ίντερ, Σεβίλλη), αλλά οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να δείξει όσα μπορούσε. Από το 2017 κάνει σκόρπιες εμφανίσεις στη Μονακό.
Χουάν Μάτα (21, Βαλένθια): Έκανε και κάνει καριέρα στην Πρέμιερ Λιγκ (2011-14: Τσέλσι, 2014-σήμερα: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Κατέκτησε Παγκόσμιο Κύπελλο και Euro με την Ισπανία (42 διεθνείς συμμετοχές), Τσάμπιονς Λιγκ με την Τσέλσι, Γιουρόπα Λιγκ με Τσέλσι και Γιουνάιτεντ, Κύπελλα σε Ισπανία (Βαλένθια) και Αγγλία (Τσέλσι και Γιουνάιτεντ). Του λείπει ένα πρωτάθλημα.
Άνχελ Ντι Μαρία (21, Μπενφίκα): Υπήρξε βασικός για μια τετραετία στη Ρεάλ Μαδρίτης (2010-14), για να ακολουθήσει μία απογοητευτική σεζόν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2014-15). Από το 2015 καταγράφει πολύ καλά νούμερα στην Παρί Σεν Ζερμέν. Ενεργό μέλος της εθνικής Αργεντινής, με πάνω από 100 συμμετοχές.
Ισμαίλ Αϊσάτι (21, Αγιαξ): Hot όνομα μία δεκαετία πριν ο Μαροκινός, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Δεν άρπαξε τις ευκαρίες που του δόθηκαν και από το 2012 παίζει στην Τουρκία (Αντάλιασπορ, Αλάνιασπορ, Μπαλικεσίρσπορ, Ντενιζλίσπορ), με μία εμβόλιμη τριετία στη Ρωσία (Τέρεκ).
Φαούστο Ρόσι (19, Γιουβέντους): Βασικός στις μικρές εθνικές της Ιταλίας, δεν αγωνίστηκε ποτέ στη μεγάλη ομάδα της Γιουβέντους. Δανεικός από δω κι εκεί (Μπρέσια, Βαγιαδολίδ, Κόρδοβα, Προ Βερτσέλι), τελευταία έπαιξε στην Ουν. Κραϊόβα (2017-18).
Ρόντνεϊ Σνάιντερ (18, Άγιαξ): Ο αδερφός του Γουέσλι Σνάιντερ δεν είχε ποτέ το ταλέντο του. Η καριέρα του έχει να επιδείξει μία χρονιά ως δανεικός στην Ουτρέχτη (2011-12), μία ως ρολίστας στη Βααλβάικ (2012-13), άλλη μία στην Αλμίρε Σίτι (2014-15) και από κει και πέρα το απόλυτο τίποτα.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ ΜΕΣΟΙ
Άντερσον (20, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ): Με εκλάμψεις στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον (2007-14) αλλά χωρίς διάρκεια. Γύρισε στη Βραζιλία (Ιντερνασιονάλ, Κοριτίμπα) και από πέρσι ανήκει στην Άδανα Ντεμίρσπορ, της Β’ Τουρκίας.
Μίραλεμ Πιάνιτς (19, Λυών): Πρωταγωνιστεί από τότε, κυρίως σε Ρόμα (2011-16) και Γιουβέντους (2016-σήμερα). Κομβικός για τις ομάδες του, βασικότατο στέλεχος της εθνικής Βοσνίας (89 συμμετοχές).
Τόνι Κρόος (19, Μπάγερν Μονάχου): Αποτελεί ακόμα και σήμερα το «μηχανάκι» της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία τον απέκτησε το 2014 από τους Βαυαρούς, μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ με την εθνική Γερμανίας (94 συμμετοχές).
Τζιοβάνι Ντος Σάντος (19, Τότεναμ): Στην Τότεναμ πίστεψαν ότι χτύπησαν… φλέβα χρυσού, όταν τον αποκτούσαν από την Μπαρτσελόνα, μόλις στα 19 του. Δεν καθιερώθηκε ποτέ, έφυγε δανεικός σε Ίπσουιτς, Γαλατασαράι, Σανταντέρ, πριν εν τέλει κάνει τρεις συμπαθητικές χρονιές στην Ισπανία (2012-13: Μαγιόρκα, 2013-15: Βιγιαρεάλ). Έπαιξε 4 χρόνια στους Λ.Α. Γκάλαξι και από φέτος γύρισε στη χώρα του, το Μεξικό, για λογαριασμό της Αμέρικα.
Ντιέγκο Μπουανανότε (21, Ρίβερ Πλέιτ): Κλασική περίπτωση παιχταρά στο Manager και χαμηλότερης αξίας στην πραγματικότητα. Έπαιξε και στην ΑΕΚ (2015-16), ενώ την τελευταία τετραετία αποτελεί βασικός στέλεχος της Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα της Χιλής.
Τζακ Γουίλσιρ (17, Άρσεναλ): Μετά από μία… ζωή στους «κανονιέρηδες» (125 ματς), με δύο ενδιάμεσους σταθμούς ως δανεικός σε Μπόλτον και Μπόρνμουθ, αποχώρησε το 2018 για τη Γουέστ Χαμ. Έπαιξε 34 φορές στην εθνική Αγγλίας, οι τραυματισμοί αποτέλεσαν τροχοπέδη στην καριέρα του.
Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ (17, Φέγενορντ): Πρώτα καθιερώθηκε στο ολλανδικό πρωτάθλημα, σε Φέγενορντ και Αϊντχόφεν, πριν κάνει το άλμα για την Πρέμιερ Λιγκ. Έπαιξε στη Νιούκαστλ το 2015-16, από εκεί τον πήρε σε «τιμή ευκαιρίας» (27,5 εκ.) η Λίβερπουλ, με την οποία κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ. Μετράει 59 συμμετοχές στην εθνική Ολλανδίας.
Ντάγκλας Κόστα (19, Γκρέμιο): Ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στη Σαχτάρ (2009-15), πριν κάνει το μεγάλο βήμα στην Μπάγερν (2015-17). Στη Γιουβέντους, που τον αγόρασε για 40 εκατομμύρια, διανύει την Τρίτη του σεζόν. 30 φορές διεθνής με την εθνική Βραζιλίας.
Ρούι Φόντε (18, Αρσεναλ): Σέντερ φορ, τελικά, που δεν δικαίωσε τις προσδοκίες. Στην Άρσεναλ έπαιξε μία φορά, δεν «έπιασε» γενικά στην Αγγλία (Κρίσταλ Πάλας, Φούλαμ) ή την Ισπανία (Εσπανιόλ) και μόνο στην Μπράγκα, όπου επέστρεψε φέτος, γράφει καλά νούμερα (45 συμμετοχές/16 γκολ).
Μπάρτος Σάλαμον (17, Μπρέσια): Με ύψος 1,94μ., η θέση στην οποία κατέληξε είναι αυτή του στόπερ. Παίζει όλα τα χρόνια στην Ιταλία (7 διαφορετικές ομάδες), χωρίς να κάνει το μεγάλο «μπαμ». Ανήκει στη Σπαλ, μεταξύ 2013-16 κατέγραψε 9 συμμετοχές στην εθνική Πολωνίας.
Χάρις Βούτσκιτς (17, Ντομζάλε): Παιδί-θαύμα που πήρε μεταγραφή στη Νιούκαστλ το 2009. Εκεί δεν έπαιξε σχεδόν ποτέ, περνώντας διαστήματα ως δανεικός σε Κάρντιφ, Ρόδεραμ, Ρέιντζερς, Γουίγκαν και Μπράντφορντ. Μόλις 1 συμμετοχή στην εθνική Σλοβενίας, την τελευταία τριετία αγωνίζεται στην Τβέντε.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ
Σέρχιο Αγουέρο (21, Ατλέτικο Μαδρίτης): Το 2009 ήταν ήδη μεγάλο όνομα στην Ατλέτικο Μαδρίτης, όπου συνολικά έκατσε 5 χρόνια (2006-11). Από το 2011 ηγείται της επίθεσης της Μάντσεστερ Σίτι, όντας ο πρώτος σκόρερ της ιστορίας της.
Αλεσάντρε Πάτο (19, Μίλαν): Για πολλά χρόνια ο κόσμος περίμενε να εξελιχθεί στο νέο μεγάλο αστέρι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Δεν έφτασε τελικά σε αυτό το επίπεδο, αν και αγωνίστηκε 27 φορές με την εθνική Βραζιλίας και 117 με τη Μίλαν. Έχει επιστρέψει στη Σάο Πάουλο, μετά από δύο χρονιές στην Κίνα.
Μπόγιαν (18, Μπαρτσελόνα): Κάποτε τον συνέκριναν με τον Μέσι. Στην Μπαρτσελόνα έπαιξε 104 φορές (26 γκολ), σε φθίνουσα τροχιά ξεκάθαρα έχει καταλήξει στη Μόντρεαλ Ίμπακτ, έχοντας περάσει ενδιάμεσα από Ρόμα, Άγιαξ, Στόουκ, Μάιντζ, Αλαβές.
Καρίμ Μπενζεμά (22, Λυών): Βασικός στη Ρεάλ Μαδρίτης εδώ και μία 10ετία (468 ματς, 224 γκολ), όπου πήγε από τη Λυών αντί 35 εκ., δικαίωσε τις προσδοκίες.
Κάρλος Βέλα (19, Άρσεναλ): Στο Λονδίνο δεν έπιασε, εξελίχθηκε όμως σε σημείο αναφοράς της Σοσιεδάδ (219 ματς, 66 γκολ) και σήμερα είναι από τους καλύτερους παίκτες του αμερικανικού πρωταθλήματος: 54 εμφανίσεις και 41 γκολ με το Λος Άντζελες.
Μάριο Μπαλοτέλι (19, Ίντερ): Τρομερά προσόντα, μυαλό όμως μικρού παιδιού, με άπειρα ευτράπελα στην καριέρα του. Ίντερ, Μάντσεστερ Σίτι, Μίλαν, Λίβερπουλ, Νις, Μαρσέιγ οι σταθμοί της πολυτάραχης καριέρας του, από φέτος επέστρεψε στην Μπρέσια. 36 συμμετοχές-14 γκολ στην εθνική Ιταλίας.
Γιόζι Άλτιντορ (20, Βιγιαρεάλ): Δεν έκανε το ξεπέταγμα στην Ευρώπη που πολλοί περίμεναν, με εξαίρεση μια διετία (2011-13) με 38 γκολ στην Άλκμααρ. Έπαιξε ακόμα σε Βιγιαρεάλ, Χαλ, Μπούρσασπορ, Σάντερλαντ, πριν βρει τον… παράδεισό του στο Τορόντο, όπου αγωνίζεται από το 2015. Βασικό στέλεχος της εθνικής των ΗΠΑ (115 συμμετοχές/42 γκολ).
Κέιρισον (19, Κοριτίμπα): Το «αστέρι» που δεν έλαμψε ποτέ. Η Μπαρτσελόνα δαπάνησε 14 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει από την Παλμέιρας, του έκανε 5ετές συμβόλαιο, αλλά δεν έκανε ούτε μια συμμετοχή με τη φανέλα της. Μόνιμα σε καθοδική πορεία, χωρίς ομάδα πλέον.
Ανρί Σεβέ (19, Μπορντό): Μια γεμάτη 10ετία στην Μπορντό (134 ματς, 17 γκολ), εξαργυρώθηκε με μεταγραφή στη Νιούκαστλ. Επιλογή που δεν τον δικαίωσε, αφού στην Πρέμιερ έπαιξε ελάχιστα, πηγαίνοντας δανεικός σε Σεντ Ετιέν, Σίβασπορ και Μπούρσασπορ. Επιθετικός χαφ και όχι σέντερ φορ, τελικά, με 30 συμμετοχές στην εθνική Σενεγάλης.
Αλέξις Σάντσες (21, Ουντινέζε): Ευελπιστεί με την Ιντερ να επανέλθει στα υψηλά στάνταρ που έδειξε σε Ουντινέζε, Μπαρτσελόνα και Άρσεναλ, μετά από την αποτυχημένη μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ηγέτης στην εθνική Χιλής (131 συμμετοχές, 43 γκολ).
Αλμπέρτο Παλόσκι (18, Μίλαν): Στο Μιλάνο δεν πήρε ευκαιρίες, έκανε όμως συμπαθητική καριέρα σε Πάρμα (57/16), Τζένοα (12/2) και Κιέβο (144/42). Απέτυχε στη Σουόνσι (10/2), επέστρεψε το 2017 στην Ιταλία για τη Σπαλ (59/9).
